himmels-foto.nl

BIDPRENTJES VAN HIMMELSE MENSEN,
OOK "AANGETROUWDE",
ASTENAREN en BEKENDE PERSONEN
indien er mensen zijn die er moeite mee hebben dat ik 'n prentje van hun familielid,
'n vriend of goede bekende hier plaats, zal ik dat respecteren en in overleg onmiddelijk verwijderen.
Natuurlijk weet ik niet alles van de overledenen die ik hier plaats, van de een wat meer als van de andere.

Deze man, Willy Lomans, ken ik ook nog wel van vroeger, o.a. van het uitgaan van vroeger want Willy mocht er toendertijd ook graag "un par vatte". Willy was volgens mij vrachtwagenchauffeur in het bedrijf van hun thuis dat toen nog gevestigd was in het grote huis op de hoek van de Lindestraat en de Prins Bernhardstraat tegeover de Protestantse kerk... later kwam in hun huis cafebar Fungus. Willy was getrouwd met Joke Janssen die vroeger op Voordeldonk in dezelfde klas zat als ik. Ik heb het eigenlijk nooit geweten dat Willy niet meer onder ons was tot ik in eens zijn herinneringsprentje tegen kwam. Willy werd helaas maar 58 jaar oud... veel en veel te jong naar menselijke maatstaven gerekend.

Wie de mensen die in verzorgingscentrum 't Liender woonden hebben zien lopen hebben ook deze man zeker wel 'n keertje gezien, Hein Kanters. Persoonlijk ken ik Heintje ook niet maar ik heb hem wel vaak gezien, 'n man die altijd goed lachs was, altijd de zonnige kant van het leven zag en de wegen bewandelde die goed en leuk voor hem waren. Het is jammer dat hij niet ouder is geworden, deze lieve man. Helaas mocht hij maar 56 jaar oud worden... ik wist niet dat het alweer zolang geleden is dat hij ons heeft verlaten.. op dit moment van schrijven alweer 35 jaar geleden. Jammer, Hein was echt "unne contente mens".

Nee, ik heb haar persoonlijk niet gekend, Bertha Verspeek - Timmermans. Ze was getrouwd in 1948 met Henk Verspeek, de koster in de grote kerk in ons dorp Asten, zelf kwam Bertha uit Ommel. Ik heb vaak horen zeggen dat het 'n erg lieve vrouw was, van mensen die er wel 'ns in de winkel kwamen. Ze haalde alles voor de dag om de mensen die 'n kerkboek of zoiets kwamen kopen het naar de zin te maken. Ze werd 79 jaar oud.

Ons kerkdorp Heusden heeft in haar bestaan heel wat fijne geliefde pastoors gehad. Onder hen was ook deze: Pastoor Gijs Klaassen, geboren te Hoogeloon. Hij werd pastoor van Heusden in 1951 als opvolger van pastoor Arnold. Die laatste was 31 jaar pastoor geweest in Heusden. Pastoor Klaassen was in Heusden van 1951 tot 1959, toen werd hij benoemd tot rector van het Liefdeshuis in Asten. Helaas overleed hij twee jaar later... Pastoor Gijs Klaassen werd maar 54 jaar oud.

Ik had altijd gedacht dat Cor van Helmond 'n eeuwige vrijgezel zou blijven... maar hij werd opgenomen in het gezin van de weduwe Ger van den Eijnden - Geuns in de Klaprosstraat. Daar deed hij alles... alle dingen die men vroeg deed Cor want hij was geen "stilzitter". Van vrijgezel werd hij in eens huisgenoot van Ger met haar zes kinderen en dat klikte meteen. Ik ken hem als die goedlachse man die voor iedereen klaar stond. Cor is veel te vroeg overleden, hij was pas 57 jaar oud. Hij overleed op nieuwsjaardag 1988.

Ik denk niet dat er in Asten mensen zijn geweest die meer met Astenaren heeft gebuurt als deze man: Caspar Warnar. Samen met zijn broer runde hij de kapperszaak die ze hadden overgenomen van hun vader. Eerst aan de rechterkant van de Prins Bernhardstraat en later er tegenover aan de linkerkant. Ze hadden het druk de broers Warnar. Caspar heeft 60 jaar dit beroep uitgeoefend. En als je dan na zoveel jaren eindelijk gaat genieten van alle dingen die op je wachten, dan slaat het noodlot toe.... Caspar was 'n geweldige man die oor had voor de mensen en altijd 'n goed woordje voor je klaar had... hij is overleden toen hij 75 jaar oud was.

Zo af en toe vind ik toch nog wel bid- en herinneringsprentjes van die echte Himmelse mensen en zo vond ik nu ook het bidprentje van Toon van den Boomen (67). Toon was 'n zoon van Tinus van den Boomen die vroeger in de gemeenteraad zat en daar zal Toon de felheid ook wel van hebben als er over politiek werd gepraat. Ik heb nog foto's van hem waar hij als jonge kerel op de borstelfabriek werkte waar meerdere Astense en Himmelse jongens werkten. Ik ken Toon goed, zei altijd goeie dag als we elkaar tegen kwamen en Toon was net als enkele van mijn broers bij het Astens mannenkoor waar hij jaren en jaren lid van is geweest, maar ook 'n NWC-er, iemand waar je altijd op kon rekenen. Hij was 'n echte goeie huisvader. Toon is overleden op 75-jarige leeftijd.

Wie kende hem niet in d'n Himmel? Harrie Franssen (45). Hij was de oudste in de familie van vier, twee jongens en twee meisjes. Ik kwam vroeger veel bij Franssen omdat ik vaak als jonge jongen met Leo omging maar later ook met Harrie want hij kon goed mondmuziek spelen, mondaccordeon met 'n deftig woord. Ik was gitaar aan het leren en samen speelde we 'n paar liedjes... gitaar en mondmuziek. Harrie had zelfs voor ons als duo 'n naam bedacht: de Dacapo's. Later zijn we elkaar uit het oog verloren zoals dat zo vaak gebeurd maar zoals ik hem van vroeger ken wil ik me hem ook blijven herinneren, zachtmoedig, klaar om iedereen te helpen, gewoon 'n reuze goeie kerel. Hij was iemand die alles deed voor vrouw en kinderen. Helaas mocht Harrie maar 65 jaar oud worden. Ik ben blij hem gekend te hebben.

Hij is door oorlogsgeweld, net aan het einde van de oorlog overleden. Harrie Michiels. Ik kreeg de familie foto van de familie Michiels en na wat speurwerk kwam ik er achter dat hij in 1944 is overleden want dat staat op dit herinneringsprentje van hem. Harrie (Johannes) was getrouwd met 'n zusje van Jan Bosch uit d'n Himmel en ze hadden samen acht kinderen. Het moet toch verschrikkelijk zijn geweest voor zijn vrouw en kinderen om vader in een klap te moeten missen, op zo'n jonge leeftijd... Harrie werd 44 jaar oud.

Ze was een van de vier zusjes Kuijpers, Stien Manders - Kuijpers (11). Ze woonden vroeger met hun ouders in wat het Himmel-Eindje werd genoemd... het stukje straat van de hemel naar de Logtenstraat... 'n zandweg toendertijd. Later trouwde ze met Jan manders en hebben nog 'n hele tijd in 'n nieuwe woning gewoond niet ver van het Himmeleindje verwijderd, vooraan in Logtenstraat, nu de margrietstraat. Persoonlijk kende ik haar niet maar wel de familie zoals haar zoon Robert die met Gerrie Bankers samen is. Stien is overleden op 83-jarige leeftijd.

Nee persoonlijk heb ik hem nooit gekend Gijsbert Klaassen, maar ik heb er wel verhalen over horen vertellen deze sympatieke oud-pastoor van ons kerkdorp Heusden. Door de jaren heen, sinds dat de kerk er was gekomen zijn de volgend personen er pastoor geweest... Arnold, zijn opvolger werd pastoor Klaassen van 1951 tot 1959, toen kwam van Roestel, later Rooymans en toen van Steen. Na het afscheid vam Klaassen werd hij rector in huize Bartholomeus. De oud-pastoor is overleden toen hij nog maar 54 jaar oud was, naar menselijke maatstaven gerekend veel en veel te jong.

Dit is inmiddels mijn 549ste bidprentje wat ik plaats en meestal zijn het van mensen die ik goed en soms ook minder goed heb gekend. Dit herinneringsprentje van Annemieke Nijssen is iemand die ik helemaal niet heb gekend. Toen ik door mijn mapjes aan het bladeren was viel mijn oog op dit prentje, het meisje met de accordeon. En als je van zo'n prentje de tekst leest dan voel je bijna wat de mensen rondom haar hebben moeten mee maken... het grijpt je aan... Lees het zelf maar... Annemieke werd maar 31 jaar oud. Zo oneerlijk... Soms zijn dingen onbegrijpbaar.

Af en toe als ik door de bid/herinneringsprentjes blader dan kom ik zo ineens namen van mensen tegen waarvan ik dat denk: "och hè, die ken ik toch goed"... zo ook met deze man Jan Loomans. Natuurlijk ken ik hem als trouw lid van het Astens Mannenkoor, een van de steunpilaren en iemand die "dur altijd was". Maar ik kende hem vooral van mijn werk vroeger. Jan en ik werkten allebei bij sigarenkisten fabriek Picus in Asten. Allebei stonden we aan 'n machine om kisten te schuren... Jan was 'n man van niet al te veel woorden maar het was altijd gezellig als je met hem aan het buurten was. Nooit klagen en altijd zijn werk doen... zo wel op de fabriek, het koor, als thuis kon je altijd 'n beroep op hem doen. Ik vond het 'n geweldige man. Jan is overleden toen hij 74 jaar oud was.

Het is al weer jaren geleden dat ik te horen kreeg dat Leo Manders was overleden... Je voelt iets raars over je heenkomen en je denkt dan... Leo, dat was toch die goeie knul die daar in dat houte huisje heeft gewoond in de bosjes samen met zijn partner Tonnie Cortooms. Voor mij was dit het eerste stel dat er in Asten openlijk voor uit kwamen dat ze als mannen van elkaar hielden... geen probleem, waarom niet? Je bent zoals je bent. De twee waren onafscheidelijk, je zag ze bijna nooit alleen, altijd "mì zun tweeje". Het overlijden van Leo kreeg ik te horen toen hij 74 jaar oud was.

Nadat ik vorige keer 'n herinneringsprentje heb geplaatst van zijn vrouw, Marie van de Ven - van Brussel, nu dat van Fried van de Ven (55). Ik heb hem persoonlijk niet gekend want ik was pas 3 jaar oud toen hij kwam te overlijden. Ik kan dan ook niet veel van hem vertellen. Onze buurman avn vroeger in d'n Himmel werd 76 jaar oud.

Er zullen veel mensen zijn die haar niet hebben gekend, Marie van de Ven - van Brussel (55). Mensen uit de Hemel die zo rond mijn leeftijd zitten kennen haar zeker nog wel... haar familie woonde vroeger op huisnummer 55 naast ons maar dat was ook al voor mijn tijd. Ik weet alleen dat Jan Kerstens er woonde en Jan was getrouwd met 'n dochter van Marie, Cisca Kerstens - van de Ven. Marie ken ik als dat lieve vrouwtje dat bij de familie Kerstens "in-woonde" zoals dat vroeger gebruikelijk was. Waarom ik hier 'n plaatje van pepermuntjes neer zet? Gewoon omdat wij die altijd van haar kregen als we met Jantje Kerstens junior speelden en dat was vaak. En dat paardje is het paardje van Toon van der Steen de melkboer. Toon kwam 'n paar keer in de week met melk venten in de Hemel en het paardje wist precies wanneer hij bij Kerstens was, bij Marie... het paardje ging dan uit zichzelf van de weg af naar het stoepje bij Kerstens waar Marie dan kwam met oud brood wat ze aan het paardje gaf... het was 'n vast ritueel... elke keer weer. Het was echt 'n lieve opoe, zoals wij haar noemden. Marie werd 85 jaar oud was.

Ik kende Theo van Bussel erg goed want zijn (stief)-vader was 'n broer van mijn moeder en ik kwam vaak bij hem in de groentewinkel want die was Theo samen met zijn Wies begonnen in de Emmastraat. Theo was de tweede oudste thuis, de oudste van de jongens. Hij was 'n rustige man en als ik in de winkel kwam, altijd klaar voor 'n praatje, ëfkus buurte over de fummilie". Ik weet dat zijn kinderen en zijn vrouw, "zijn alles waren"... Theo is 76 jaar oud geworden.

Hij was, net als wel meer "Hoebens" dat waren, slager van beroep, Frans Hoeben. Ik ken hem niet persoonlijk maar ik ken hem omdat ik enkele van zijn kinderen kende en eentje, Toon, zat zelfs bij mij in de klas, dus was hij wel ooit op school met de ouderdag en ook toen hij net als mijn ouders kwam kijken als een van z'n kinderen op kamp was met het jongensgilde. Hij deed alles voor zijn grote gezin van 14 kinderen... Frans is overleden toen hij 82 jaar oud was, na 'n leven van hardwerken achter de rug.

Persoonlijk ken ik hem niet maar ik zag hem vaak genoeg lopen vooraan in de straat waar hij woonde met zijn gezin waar ik zijn kinderen wel goed van ken. Gerrit Peters (16). Hij woonde in het eerste huis van de blok van twee net naast het kruisbeeld wat daar toen stond. Gerrit was lid van de damclub waar hij werkelijk alles voor deed en hij heeft er lange tijd in het bestuur gezeten... lange tijd voorzitter geweest wat door die vereniging zo werd gewaardeerd dat hij benoemd werd dat "erevoorzitter". Ook voor zijn vrouw en kinderen deed hij alles... Gerrit is plotseling overleden op 84-jarige leeftijd.

Ik zag zijn herinneringsprentje nog in mijn map zitten bij de andere van Leo Verberne en toen kwam ik er achter dat ik dit nooit op mijn website heb gezet. Ik ken Leo als 'n geweldige man... ik kende hem al van vroeger want toen ik naar de eerste klas ging op Voordeldonk zat Leo in de zesde. Later kende ik hem nog van zijn liedjes want hij was net als ik vertolker van levensliedjes in dialect maar ook zijn kastelein zijn in cafe van den Broek op Heusden. Als iemand voor zijn kinderen en kleinkinderen klaarstond dan was hij het wel. Echt 'n gewldige kerel... maar dan slaat 'n ziekte toe... Leo werd helaas maar 68 jaar oud.

Soms dan krijg ik bij het plaatsen of het lezen van 'n herinnerings prentje zo'n koude rilling over me heen, dat was ook bij dit prentje van Truus Aarts - Stienen. Ik kende Truus best goed en altijd stond ze klaar om 'n praatje te maken, altijd goeie dag zeggen als ik haar tegen kwam en dan zit ik nu hier op het moment dat ik dit zit te typen met 'n rilling over mijn hele lijf. Dit raakt je telkens opnieuw als ik haar zie op de foto. Ze deed alles voor Geert en haar kinderen en dan ineens slaat 'n dodelijke ziekte toe.... Dan komt weer die gedachte bij me op... als er 'n God is.... waarom dit? Truusje werd maar 52 jaar oud...

Ik heb vaak over haar gelezen in het dagboek dat haar broer Jan schreef net voor het einde van de oorlog over deze vrouw, Ida van Stratum. Ze woonde samen met haar broer Jan in het winkeltje aan de Wolfsberg. Nee persoonlijk ken ik haar niet en toch ben ik wel 'ns in het winkeltje geweest toen ik jong was. Nu woont er iemand anders maar die heeft nog altijd voor op het raam de naam van van Stratum laten staan. Ida is nooit getrouwd ge weest... Ida en Jan waren aan elkaar gehecht... Ida werd 81 jaar oud.

Ik ken hem als 'n rustige man, Jan Zegers (53-34), geen druktemaker maar wel 'n harde werker. Ik weet nog wel van vroeger dat hij stucadoor was en we zagen hem vaak op de fiets thuis komen in zijn witte overal. Samen met zijn vrouw Drieka had hij negen kinderen waarvan er eentje was overleden, zoon Jan maar later kregen ze nog 'n kind, de jongste die men naar vader vernoemde.. Jan Zegers jr. Jan jr. was 'n jaartje ouder als ik. De kinderen Zegers waren Zus, Tonnie, Jan, Wim, Jo, Theo, Frans en Hennie. Jan Zegers verhuisde met zijn gezin maar wilde wel graag in de Hemel blijven en daarom kregen ze 'n huis naast garage Bukkems waar vroeger van der Velden IJzergieterij stond, op nummer 34. Jan was zoals men dat noemde 'n "kerstkind" want hij was geboren op 25 december, eerste kerstdag. Hij is maar 74 jaar oud geworden.

Ik vond haar vroeger toen ze net als ik bij Picus werkte al 'n heel lieve meid, Gerry Claassen - Cortooms. Maar iedereen heeft z'n eigen dingen te doen en nadat ik weg was bij die houtindustrie ben ik haar uit het oog verloren. Gerry deed alles voor haar kinderen en zoals ook op haar herdenkingsprentje staat ze was overbezorgd en dat kan ik me van haar goed voorstellen.. Verder ken ik haar niet echt persoonlijk. Gerry werd helaas maar 76 jaar oud...

Er zijn 'n paar mensen van vroeger die heel lange tijd in d'n Himmel hebben gewoond maar ik toch nog over het hoofd heb gezien of waar ik eerder de bidprentjes niet van had. Een van hen is Jan van Schaijk (42) die schuin tegenover ons woonde en er al woonde zolang ik me kan herinneren. Jan was getrouwd met Mien van Bommel en samen kregen ze zeven kinderen die ik allemaal goed ken. Jan ken ik niet echt persoonlijk maar ik zag hem vaak als hij naar zijn werk ging, hij was bouwvakker, en ook als we langs zijn huis en tuin liepen richting de open plak bij van Goch wanneer we hem in zijn tuin zagen werken... groentetuin maar ook vooraan zijn bloementuin die er altijd "gelikt" bij lag. Hij was 'n man die 'n echte vader was voor vrouw en kinderen zoals er zoveel toendertijd in de Hemel woonde. Toen zijn vrouw veel te jong overleed moest hij ook die zware taak nog op zich nemen. Jan is ook te vroeg overleden, hij werd maar 69 jaar oud.

De dag dat ik dit hier plaats is half november... kortgeleden was het Allerzielen voor de Christenen onder ons. Veel Himmelse mensen hebben een dezer dagen weer 'n vers nieuw bloemetje op hun graf gekregen. En dan denk je meteen terug aan die mensen van middelbare leeftijd, toen ik nog maar 'n kind was en een van hen is Hein van der Wallen (64). Ik vond dit prentje nog in mijn mapje van Astenaren waar ik de prentjes van heb gescand. Hij woonde met zijn vrouw en kinderen tegenover Willem Vaes aan het einde van d'n Himmel tenminste niet de vier huizen die verderop stonden. Dat ik zijn vier kinderen niet zo goed kende kwam gewoon omdat ze 'n heel stuk ouder waren als ik. Ik weet dat Hein 'n prachtige tuin had die hij bijhield en veel vrije tijd in stak... zijn vier dochters waren hem heilig, daar deed hij alles voor. Ik zal hem nooit vergeten... zijn gezicht blijft me altijd bij. Hein werd 81 jaar oud, hetzelfde als mijn vader.

Hij, z'n vader en z'n broers hebben heel wat voor Asten kunnen betekenen. Johan Bluijssen. Hij was een van de drie broers die 'n prachtig bedrijf hadden voortgezet dat hun vader had opgebouwd... en toch ging het mis want de firma Bluijssen ging begin 1900 failliet... ongelooflijk hoe het zo is gekomen, vele Astenaren hebben er jarenlang werk gevonden wat de drie broers toen haden met hun vele winkels in zowel binnen als buitenland. Nadat ze failliet waren gegaan verhuisde Johan, die eerder in het prachtige pand woonde op de hoek van het Koningsplein en de Julianastraat, naar Nijmegen waar hij ook is gestorven. Johan werd niet echt oud, hij werd maar 64 jaar.

Niet iedereen zal haar goed kennen, Tonny Stienen - Moors. Voor mij was ze wel 'n bekende want ze is 'n tante van mijn vrouw... Tonny trouwde met Jan Stienen en hij was 'n broer van mijn schoonvader Wim Stienen. Ze was 'n echte lieve vrouw en hielp iedereen als het nodig was. Ze deed alles voor haar man, kinderen en kleinkinderen. Ze had de gave om prachtige gedichten te schrijven, daar genoot ze ook van. Tante Tonny is overleden toen ze 75 jaar oud was.

Ik kende hem alleen van naam: Kees Mulder. Toen wij nog in d'n Himmel woonden en de twee oudste meisjes naar d'n Trico gingen om te werken, toen hadden ze het vaak over 'n man genaamd Mulder. Ze noemden hem bijna nooit bij de voornaam, altijd maar Mulder. Later kwam ik er achter dat hij net als mijn zusjes bij Tricotagefabriek ter Strake werkten. Daarom kende ze hem goed. Ik kende hem toen nog niet maar later wel want toen in in de Orionstraat kwam wonen woonde de familie Mulder er ook al. Ik heb soms wel 'n praatje met hem gemaakt en ook zijn vrouw groete me altijd als ze buiten was. Kees was 'n reuze kerel, uit het goede en juiste hout gesneden... altijd klaar staan voor anderen, niets was hem te veel en hij had veel humor. Kees werd 82 jaar oud.

Er zijn van die Himmelse mensen die ik vroeger waar kende van zien maar verder niks van wist. Maar dan als je ouder bent wordt je door iemand uigenodigd om 'n kijkje in haar foto-album te komen nemen. Zo iemand was zij: Mientje van der Wallen (64). Ze woonde in de aanleunwoningen en toen ik daar was vertelde ze "duzund uit". Ik vond het geweldig om daar 'n keer te zijn en ik ben er nog 'n keertje meer geweest om 'n kopje thee te drinken want dat wilde ze graag. Ze heeft veel van de wereld gezien en haar leven stond in het teken van "helpen".,.. Ze is nooit getrouwd geweest net als haar andere zusje waar ze vaak mee op vakantie ging. Van mij had ze wel ouder mogen worden dit lieve vrouwtje. Mientje van der Wallen werd 84 jaar oud.

Nee ik kende hem niet, wel van aanzien maar niet persoonlijk, Tinus van de Mortel, van "Vorreldonk". Hij woonde met zijn familie in de boerderij op Voordeldonk en ik herinner me nog goed dat ze 'n nieuw huis gingen bouwen, pal naast de boerderij. Tinus was getrouwd met Anna van Geffen en enkele van hun kinderen ken ik erg goed. Thieu zat bij mij in de klas op de lagere school en Jan kende ik ook van school al zat hij 'n paar klassen hoger... later kwam ik hem vaak tegen, hij woonde niet ver van ons af in de Sterrenwijk... Wanneer je dan leest dat hij nog 8 jaar op 'n ziekbed heeft moeten liggen dan denk ik weer, dit heeft die lieve goeie huisvader niet verdiend... oneerlijk. Tinus werd 96 jaar oud.

Toen Tonny van Empel - van der Wallen (64) is overleden is er veel te doen geweest rond haar persoon. Tonny was 'n lieve vrouw... als ik lamgs haar huis kwam gelopen en ze was buiten zei ze altijd goeie dag.. altijd vriendelijk. Het overlijden van haar man heeft haar veel pijn gedaan. Om haar erfenis is veel commotie ontstaan waar ik niet over wil oordelen maar iets is er helemaal fout gegaan dat weet ik zeker. Tonny en haar man Leo hadden geen kinderen. Tonny is overleden toen ze 82 jaar oud was.

Dit is 'n herinneringsprentje wat veel mensen niet veel zal zeggen maar voor mij zegt het vrouwke achter heel wat, tenminste zo voel ik dat, het gaat over Lucia van Lierop - van Dijk, voor ons "Sieke van Lierop". Ik moet dan weer terug naar mijn jeugd. Zoal jullie weten speelden wij vroeger vaak in de bossen en bij de boeren op Voordeldonk... als we dan tegen etenstijd naar huis liepen kwamen we vlakbij de Koestraat 'n huisje tegen waar aan de zijkant 'n deur was die in twee delen was verdeeld, onder en boven stuk. Het bovenstuk stond vaak open bij goed weer en daar lag altijd 'n vrouwtje in bed... ik denk dat die ziek was omdat ze er altijd lag... en alsd we er langs kwamen gingen we altijd bij de opening staan om haar even goeie dag te zeggen... we buurten dan ook over school enzo... je zag dat oude vrouwtje opfleuren als we daar kwamen. Ze was toen net zo oud als ik nu ben... zo rond de 73 jaar oud maar heeft nog wel 20 jaar lang geleefd na die tijd. Ik moet er nog vaak aan terugdenken als ik van Voordeldonk richting Asten fiets... het huisje staat er nog... de deur is er niet meer.. Sieke, zoals wij haar altijd noemde is overleden in 1966, ze was toen 93 jaar oud.

Het was schrikken toen ik het mailtje van m'n broer las waar in stond dat Bennie van Heugten was overleden. We waren elkaar al wel lang uit het oog verloren maar dan nog overvalt het je... we kenden elkaar van het cafe van Henk Caris. Ik moest echt 'n paar keer slikken alvorens ik weer normaal kon ademen... raar? Nee niet raar want wij mochten elkaar wel... erg graag zelfs. Veel gelachen... veel samen gedronken... en veel tijd zitten "strijen" en Bennie was daar nog beter in als ik... ik wist altijd alles maar Bennie wist het nog beter, dan worden "gesprekken" wel erg lang. De mensen die bij zijn vriendenkring behoren zullen zijn stem gaan missen... want praten met elkaar ging meestal gepaard met vele decibels. Jammer dat Bennie er niet meer is, "we zallen ow misse Ben"... hij werd maar 60 jaar.

Ik kende Francois Marinussen persoonlijk niet heel goed, ik had hem wel 'ns ontmoet maar ik weet dat het de vriend, inmiddels echtgenoot, van Ben Trines was en die ken ik weer wel erg goed. Wanneer je 'n bericht krijgt van overlijden dat schrik je vaak en zeker als het om 'n bekend iemand gaat en soms staat even de tijd stil en dat was het geval bij het overlijden van Francois... "dat kan niet... waarom hij?". En dan blijkt ook nog door 'n ongeluk op zijn werk. Ik was even stil... even dacht ik aan Francois maar ook even aan Ben.. Die vrolijke Francois werd maar 45 jaar oud.

Ik kan hem mij niet zo goed meer herinneren, Peter van Kemenade, wij zeiden trouwens altijd Pietje van Kemenade en waar dat aan lag weet ik ook niet. Als je in de winkel kwam, en voor mij was dat wel 3 of 4 keer in de week toen ik nog 'n jongetjes was, dan stond daar meestal zijn vrouw Anna en een of meerdere winkelmeisjes die je hielpen. Ik kreeg altijd 'n flink stuk leverworst als ik mijn bestelling had gedaan en die was me daar toch lekker. Piet en zijn vrouw, het waren niet alleen lieve mensen maar ook echte gelovigen mensen, ze hadden samen acht kinderen en daar deed Peter alles voor... Hij werd 87 jaar oud.

Hij was bekend bij alle Astenaren en dan in de goeie zin van het woord.. Piet de Wit. Hij was de grote man achter alles wat ze hadden opgebouwd: Cafe Piet de Wit, garage de Wit, pompstation de Wit en autorijschool de Wit.. Iedereen mocht hem graag omdat hij altijd "normaal deed", geen poespas, recht-door-zee en eerlijk. Hij hielp je waar hij kon.. Piet straalde dat uit en hij was 'n rustig iemand. Hij was de man die dit ook aan zijn kinderen doorgaf... ijver. Piet overleed te jong... hij werd maar 72 jaar oud.

Ze kwam zelf niet uit d'n Himmel, Mia Vaes, Mia woonde met haar ouders in Heusden. Ze kreeg verkering en trouwde later met Jan van Schaijk die wel uit de Hemel kwam, oudste zoon van Jan en Mien van Schaijk. Ik ken Mia niet persoonlijk. Ons Annemieke is nog naar de bruiloft geweest van Mia en Jan want ze was vriendin met de zus van Jan, Petra van Schaijk. Als je het herinnderingsprentje leest weet je wel wat er gaande was. Mia is veel en veel te jong overleden... ze was pas 32 jaar oud... ongelooflijk... en zeker ook onaanvaardbaar... Gods wegen zijn ondoorgrondelijk...

Ik vond Jan Keessen 'n reuze goeie kerel... ik was nog maar 'n klein jongetje toen we om de zoveel tijd naar de kapper moesten en onze kapper was Jan. Hij had zijn kapsalon in de Emmastraat en ik weet nog precies welke kamer het was en dat je als kind in 'n kinderstoel moest. Maar ik weet ook nog wel de eerste keer dat ik in de "grote mensen stoel" mocht. Jan en zijn vrouw Grada hadden drie kinderen. Die kinderen waren hem alles. Later ging hij wandelen en samen met zijn vaste maatje liep hij vele kilometers... Jan was geen stil zitter. Jan Keessen overleed in de gezegende leeftijd van 92 jaar.

Je mag haar zeker de "moeder van Asten" noemen, Anneke de Wit - van Oekel. Ze was geliefd in heel Asten en was bekend tot ver buiten de regio. Het was 'n ontzettende lieve vrouw die het beroep van kasteleinsvrouw als geen ander kende. Had altijd 'n luisterend oor en was altijd "in" voor 'n grap. Samen met haar man Piet bouwde ze prachtige goedlopende zaken op... het cafe, de garage met pomp en de autorijschool... Anneke overleed op 92 jarige leeftijd... "zôn goei menske"...

In het leven maar ook met de dood kan het soms raar lopen... Wat ik bedoel is met de ouders van Michel, de partner van onze dochter Nancy... vader Wim van Crey wordt naar het ziekenhuis gebracht voor 'n operatie... iets waarvan men dacht dat het geslaagd was maar dat bleek achteraf toch niet zo te zijn. Terwijl hij vecht voor zijn gezondheid krijgt zijn vrouw Marie van Crey - van Lierop plotseling in de nacht 'n herseninfarct... ook zij werd naar het ziekenhuis gebracht en ze kreeg er nog complicaties bij... Ze ging met het uur achteruit en stierf plotseling op 7 juni 2018... Haar man was nog zwak maar ging mee naar de crematie... Ook bij hem werd het slechter i.p.v. beter... langzaam gleed hij uit het leven weg... hij kon zijn vrouw niet missen, dat deed hem verschrikkelijk veel pijn... 33 dagen na zijn vrouw Marie sterft ook Wim... Marie was 76 jaar en Wim 78. Voor de kinderen, kleinkinderen en achterkleinkind kwam de klap hard aan... In ruim 'n maand tijd verloren ze beide ouders... Wim ging op weg naar zijn vrouw die hij zo miste... boven zijn ze weer bij elkaar, dat is de enige troost.

Kennen deed ik hem niet en dat kon ook niet want hij was al overleden toen ik nog moest worden geboren, in de oorlogstijd, Antoon Leenen (35), want zo noemde men hem, dat herinner ik me nog wel als men over hem sprak. Hij woonde met zijn gezin in de mooiste woning in d'n Himmel... 'n villa op de hoek met de Logtenstraat toen, nu Margrietstraat en het huis staat er nog altijd. Veel kan ik over hem niet vertellen en 'n foto heb ik er ook niet van, helaas. Ik weet dat vroeger in zijn woning de Rabo-bank was gevestigd en ik toen ik klein was er naar toe moest om appels en peren te kopen maar dat gebeurde achter in het Liender waar ze hun boomgaard hadden. Ook handelde ze in kippen... achter hun huis stonden de hokken tot diep Liender in. De vrouw van hem Leenen werd erg oud... 101 jaar, Antoon zelf slechts 54 jaar.

Wanneer je dit prentje goed leest weet je wat er schuilde achter de dood van Piet van Bussel, de eerste echtgenoot van Jans van Brussel, wat 'n drama dit was. Oordeel nooit over iets waar je geen weet van hebt, zo staat er tussen de regels door te lezen. Later trouwde Jans opnieuw en ook die had de naam Piet van Bussel, 'n broer van m'n moeder. Tante jans werd mijn peettante. Piet van Bussel, de zoon van Willem van Bussel en Johanna van der Loo, werd maar 29 jaar oud.

Ik hoorde het niet meteen maar op het moment dat ik dit plaats zijn we alweer twee maanden verder, twee maanden nadat Goda Biemans - van der Steen (84) is overleden. Goda kennen wij Himmelnaren allemaal wel tenminste die zo rond mijn leeftijd zitten. Na haar Mulo-opleiding weet ik dat ze kantoorwerk deed bij Pietje Berkvens in Someren op de Spaanplatenfabriek. Ik weet nog dat ik haar zag typen wat ik niet met mijn ogen bij kon houden, zo snel. Later ben ik haar uit het oog verloren omdat ze buiten Asten ging wonen. Ik dacht in Bakel. Foto's heb ik alleen van haar jeugd... Ze werd 76 jaar oud.

Wij mensen uit d'n Himmel kenden de familie van de Weerden goed want ze zaten ook allemaal op Voordeldonk op school en ze waren zo'n beetje van onze leeftijd. Ook Lenie van de Weerden kende ik erg goed, ze was maar 'n goed jaartje jonger als ik. Lenie trouwde met Noud Spetgens die niet zo heel ver van haar ouderlijk huis afwoonden want lenie woonde in het buitengebied van Asten en Noud in het buitengebied van Liessel. Ik heb het Herinneringsprentje gewoon groot gelaten omdat de tekst me wel aangreep en ik wilde dat het voor iedereen goed leesbaar is. Het is verschrikkelijk als iemand op zo'n jonge leeftijd ons moet verlaten... door 'n vreselijke ziekte... dan denk je weer... wat is het oneerlijk... Lenie van de Weerden, want zo kennen we haar, werd maar 56 jaar oud...

Hij is 'n neef van mij, Frits Welten, of eigenlijk 'n half neef want zijn vader en onze vader waren twee broers... met dezelfde vader maar met verschillende moeders. Frits was 'n rustige man... deed alles voor zijn gezin en hield van schilderen om zijn vrije tijd nuttig te maken. Hij was de oudste uit het gezin van Bert en Lucia Welten en trouwde op 15 juli 1959 mat Maria Naus in Helenaveen. De tekening links is door Frits zelf geschilderd... Hij werd maar 73 jaar oud.

Ik ken de vader en moeder van Vladimir Mollemans van vroegertijd... Vladimir zelf kende ik van de tijd dat ik bij cafe de Mert muziek draaide... Altijd klaar om gezellig wat met me te kletsen en te buurten over vanalles en nog wat. Ik vond het 'n echte toffe knul, ook al had hij zijn eigen iedeeen. Het was echt schrikken toen ik hoorde dat hij door 'n ongeluk plotseling was overleden... even staat je wereldje dan stil. Ik herinner mij nog goed die dag en toen ik weken later mijn muziek draaide bij cafe de Mert en er enkele vrienden van Vladimir in het cafe aanwezig waren hadden ze het er ontzettend moeilijk mee op het moment dat ik 'n nummer van the Eagles draaide, "hotel California" want dit nummer was er tijdens zijn afscheid ook gedraaid... en was een van Vladi's lievelingsnummers. Ik heb het nummer langzaam uit laten gaan... niet afgemaakt... Ook ik kreeg toen weer 'n brok in m'n keel... Vladimir werd slechts 20 jaar jong... Helaas hen ik van Vladimir geen foto...

Natuurlijk kende ik haar ook, Maria Mollemans, van de Mollemansen van dun Bult. Ze trouwde met Gerard Lommen uit Someren en die kende ik ook weer omdat ik met de broer van Gerard bij the Secrets speelde en in de begin jaren bij Lommen thuis in de Kommerstraat repeteerde. Maria was 'n vrolijke vlotte meid... In Asten werd 'n nieuwe parochie opgericht, de Sint Jozefparochie en op 29 december 1967 waren Maria en Gerard het eerste bruidspaar dat trouwde in de net gereedgekomen noodkerk. Het is onvoorstelbaar dat zo'n jonge vrouw ziek wordt en uit het leven wordt weggerukt... Maria werd slechts 47 jaar oud.

Niet te bevatten... Ik kende haar al van jong kind af, omdat ze vaak bij ons op de parkeerplaats kwam waar haar vader 'n garagebox had, bijna tegen onze tuin aan. Judith van Vlerken - Thielen... zo'n lief meisje en het was dan ook schrikken toen we hoorde dat ze op weg naar haar werk door 'n vreselijk ongeluk om het leven is gekomen.. Nog niet lang getrouwd.. samen met Wout 'n mooie toekomst opbouwen... en dan is alles in een keer weg.. alles wat je wilde verdween in een keer... Judith werd maar 26 jaar oud........

Ik ben altijd op zoek naar bid of herdenkingsprentjes van mensen die ik zelf goed of soms ook minder goed heb gekend maar in ieder geval van mensen waar ik 'n verhaaltje bij kan schrijven omdat ik van die persoon wel een en ander weet. Bij dit prentje is dat niet het geval... Ik was aan het neuzen in het archief toen ik dit prentje tegen kwam... gewoon 'n prentje maar ik werd gegrepen door de foto en de tekst. Ik kan me het niet meer herinneren.. Gerard Knoops.. Deze jonge jongen die zijn hele leven nog voor zich had kwam door 'n ongeluk om het leven... en dan denk ik meteen... waarom toch? Zo'n kind nog... 13 jaar oud... en wat moet die familie wel niet hebben doorgemaakt? Dat raakt me echt... Gerard werd 15 jaar later geboren als... hij zou nu bijna 58 zijn geweest... hij werd maar 13....

Deze man, Theo van Oosterhout, was iemand waarvan je denkt: Theo die gaat nooit dood. Hij was 'n man waarmee je nooit ruzie zou kunnen krijgen... 'n kerel uit duizenden. Ik ken Theo omdat hij m'n broer Frans vaak kwam ophalen omdat ze allebei in Deurne op 'n boekhoudbureau werkten en onze Frans geen auto had en met de fiets moest. Later kwam ik Theo vaak tegen bij de biljartclub bij Jan van Hoek waar Theo de leiding had bij tournooien en waar hij in het bestuur zat. Theo was de rust zelve... deed alles zoals het hoorde zonder poespas. Ik zal dat grappige lachje van hem nooit vergeten, Theo werd 80 jaar.

Soms krijg ik bij bepaalde herdenkingsprentjes weer zo'n beklemmend gevoel en zo ook bij dit prentje van iemand die ik goed kende... Wies Cortooms - van Oosterhout. Ik kende haar al van vroeger toen ik nog bij Jong Nederland zat en later bij de KAJ waar we allebei lid van waren. Haar echtgenoot Gerard Cortooms was 'n goeie voetballer en Wies was vaak, bijna altijd op het voetbalveld te vinden als Gerard moest spelen en wij waren er dan ook. Ze woonden op de Lienderweg niet zover van ons vandaan en hun dochter Marieke zat bij mijn dochter in de klas op de Deken van Houtschool. Wies was 'n leuke spontane meid.. Wanneer je nog geloofd in iets zoals ik, dan kan je niet begrijpen dat ze komt te overlijden op de dag voor haar 51ste verjaardag... onvoorstelbaar... niet bevattend. Ik krijg weer 'n brok in m'n keel....

Mensen die vroeger bij "Het Wapen van Someren" zijn geweest toen wij er b.v. met de kermis speelden in de zaal, die zullen hem zich zeker herinneren: Toon Driessen. Toon was daar n.l. een van de obers die er werkten en dan niet alleen met de kermis maar ook op bruiloften en feesten. Toon vond ik altijd 'n geweldige leuke kerel, altijd klaar voor 'n praatje of "in" voor 'n geintje. Hij zorgde goed voor ons met de drankjes ook al had hij het druk als ober. Ik ben hem daarna uit het oog verloren en hoor van mensen dat hij is overleden. Toon werd helaas maar 66 jaar. Jammer genoeg heb ik geen foto van hem.

Haar naam Annemarie van de Ven - Martens, ze kwam van Voordeldonk... 'n wijk die wij maar al te goed kennen. Annemarie was getrouwd met Freddie van de Ven, z'n vader woonde vroeger langs ons maar dat was voor mijn tijd, ik kan me dat niet herinneren. Ik ken Freddie maar Annemarie persoonlijk eigenlijk niet, wel van aanzien maar verder niet. Wel heb ik vaak over haar horen vertellen en dan denk ik... waarom moest zij op zo'n jonge leeftijd ons al verlaten. Voor iemand die christelijk is opgevoed zoals ik kan ik Gods wegen af en toe niet volgen. Ze was dol-gelukkig met haar twee mannen, Fred en Remco... Annemarie is overleden toen ze nog maar 40 jaar oud was, nog zoveel dingen had willen doen...

Met 'n brok in m'n keel heb ik vandaag dit plaatje gemaakt. Henk van de Waarsenburg. Hij was 'n hele tijd mijn goeie vriend... we deelde lief en leed, gingen voor elkaar door het vuur... we zagen ons elke avond na het werk... ook op de KAJ. Maar er zijn ook rare dingen... waar we goed bevriend waren van m'n 14de tot aan mijn 20ste, de tijd dat ik in dienst moest, waren we echte dikke maatjes... Maar Henk kreeg ook verkering met Maria en door mijn diesttijd zagen we elkaar niet meer... sterker nog... ik heb Henk nooit meer gezien. Ik fietste deze week door Asten toen ik zijn broer Lambert tegen kwam en ik vroeg aan hem 'n bidprentje, 'n herinneringsprentje en dezelde dag nog kwam hij het bij mij afgeven. Ik maakte er meteen dit plaatje van. Toen ik het prentje in m'n hand had dacht ik... "zo zag je er dus uit op latere leeftijd"... en hoe langer ik naar zijn gezicht keek... hoe meer ik in hem zag, van de tijd dat we allebei nog tieners waren. Het is toch raar dat we beiden in Asten wonen en ons in meer als 50 jaar niet meer hebben gezien... Ik kreeg 'n brok in m'n keel toen ik dacht aan de woorden die onze andere vriend ooit tegen me zei, Theo Maas, toen hij op 'n avond bij Jan van Hoek aan het oberen was.."Peer we moeten toch nog 'ns 'n avondje beleggen voor ons drietjes... Henk, Peer en Theo. Ik stemde meteen in maar helaas is het er nooit van gekomen.. ja helaas, nu heb ik er spijt van dat ik niet beter mijn best heb gedaan om onze samenkomst te bewerkstelligen. Maar dat is vaak als het niet meer kan. Het bezorgde me weer kippevel toen ik dacht aan onze optredens samen, aan onze bezoeken aan Deurne, bij cafetaria van den Berg waar ik als 15 jarig jochie veel tijd doorbracht, samen met Henk zaten we er urenlang. Maar 'n jaar geleden kwam ik Lambert tegen en ik vroeg hoe het met Henk was... Hij vertelde me dat Henk ernstig ziek was... en 'n tijd later krijg ik het bericht dat hij ons heeft verlaten. Potverdomme, waarom hij? Maar als het dan toch zo moest zijn...... ik heb goeie herinneringen aan hem, ben blij kameraad te zijn geweest met hem... Henk van de Waarsenburg was 'n kei-goeie kerel... bedankt Henk voor die gezellige tijd die ik niet had willen missen.

Ze was voor haar kinderen "de liefste moeder die je je maar kunt wensen", Toos Seijkens - Michiels. De moeder van Arjan, Theo, William en Anja... Natuurlijk ken ik Toos want ze was 'n heel tijdje "maatje" van mijn vrouw... samen gingen ze poetsen op 'n maandag voormiddag. Toos deed alles om het haar man en kinderen naar de zin te maken en niets was haar te veel. Het verlies van haar echtgenoot Ad in 1995 heeft haar veel verdriet gedaan maar samen met haar kinderen sloeg ze zich er door... sterk als ze was... Vooral William was haar grote steun en bleef bij haar wonen, ze was niet alleen zijn moeder maar ook haar maatje.... Toos werd 80 jaar oud.

Ze was al overleden voordat ik werd geboren, Carolina Wijnen - Maussen, de vrouw van onze burgemeester. Ik heb er vaak over horen vertellen en men zegt dat ze van verdriet is gestorven. Haar man, Willem Wijnen werd in augustus 1944 doodgeschoten, net aan het einde van de oorlog en het deed haar zoveel verdriet dat ze zes weken later ook overleden is. Ze was 'n sterke vrouw maar dit kon ze niet verwerkt krijgen, zoveel verdriet. Ze overleed 4 dagen na haar verjaardag op 62 jarige leeftijd... binnen twee maanden waren de kinderen Wijnen hun beide ouders kwijt.

Wanneer je de naam al hoort weet je meteen over wie we het hebben, "Friedje Muws" in de volksmond maar hij heet eigenlijk Fried Meeuws. Wie kent hem niet deze "duizendpoot" uit de Rechtestraat. Hij was 'n verenigingsman in hart en ziel... verknocht aan het podium... 'n geweldige man. Ik kende hem omdat wij wel 'ns gingen kijken in de schietbaanse bossen waar hij in het openluchtheater bezig was de decors te schilderen voor de uitvoeringen waar hij zelf ook vaak in speelde. Hij was bij de Kabta en later bij Scarabee waar hij de regie voerde. Hij was bij de brandweer en later bij brandweer 55, hij was bij het gemengd koor en het kerkkoor en jarenlang zat hij in de raad van elf van de Klot. Veel mensen heeft hij rondleidingen bezorgd bij het klokkenmuseum... Te veel om op te noemen... je kan beter opnoemen waar hij niet bij was, dan ben je eerder klaar. Ik persoonlijk ken Friedje en z'n vrouw Corry van de fotoherkenning, eens per maand op 'n donderdagmorgen. Hij deed alles voor zijn kinderen en ook zijn kleinkinderen. Het bericht van zijn overlijden kwam als 'n donderslag bij heldere Hemel... Ze zullen hem overal missen... Bij het afscheidnemen in de kerk kwamen diverse sprekers aan bod en uit hun verhalen kon je duidelijk merken hoe geliefd hij was... "Friedje ik ben bleij da ik ow gekend heb". Hij bereikte de gezegende leeftijd van 87 jaar maar van mij had hij zeker wel 100 mogen worden. "reust zaacht Friedje".

De oudere onder ons zullen hem meteen herkennen, Driek van den Eijnde. Hij was de elektriciteitsman in Asten. Vroeger toen er nog elektriciteitsmasten stonden om de stroom bij de mensen te brengen kwam het geregeld voor dat de draden tegen elkaar aan kwamen en verschillende woningen zonder stroom kwamen zitten. In onze straat gebeurde dat als we op straat aan het voetballen waren en met de bal tegen de lichtkabels schopten, maar soms bij harde rukwinden gebeurde dat ook wel. Dan moest iemand op de fiets "noa turrup" om Driekske te gaan halen die dan kwam op de fiets... van die schoenen aantrok met die haken er aan om in de houten mast te klimmen en daar wat te vervangen. Ik ken hem niet persoonlijk maar alleen van "de leechtmaste"... we noemden hem dan ook "ut leechtmenneke". Driek werd maar 68 jaar, hij overleed op de dag dat ik 18 jaar werd, 24 juni 1963.

Ze was 'n half-zuster van m'n vader, Cato Kolen - Welten. Mijn vader had eigenlijk alleen half broers en 'n half zusje.. wel had hij nog 'n echt zusje maar die overleed na 'n jaar na haar geboorte en de moeder van onze vader overleed op 18 sept. 1903. Zijn vader hertrouwde en kregen nog 5 kinderen.. waarvan Cato er eentje was, ze werd geboren op 18 nov. 1909. De andere waren Bert, Maria, Toon en Tonia. Cato trouwde met Sjef Kolen en samen kregen ze 8 kinderen. Cato zorgde goed voor haar man en kinderen en woonden in de Wolfsberg in het ouderlijk huis, ze werd 81 jaar oud.

Wanneer je in Asten op de markt wel 'ns 'n cafeetje hebt bezocht dan moet je haar toch zeker wel kennen, Anneke de Wit - van Oekel. Ze was 'n bekende dame in Asten omdat ze de kastelein was in cafe de Wit. Ze was getrouwd met Piet de Wit en samen bouwde ze naast 'n cafebedrijf ook 'n garagebedrijf op met tankstation waar ze geregeld mee hielp als er iemand kwam tanken. De mensen die daar kwamen mochten "ons Anneke" erg graag maar het was dan ook 'n echt lief mens... Niets was haar te veel om iemand te helpen... sosm waren woorden van haar al voldoende om iemand te troosten en te helpen. Ook voor haar kinderen zorgde ze goed, ze konden niet zonder haar maar net als overal komt er 'n dag dat het leven uit iemand weg-ebt.. Anneke overleed toen ze 82 jaar oud was.

Op het moment dat ik dit typ hebben we 'n waardig afscheid achter de rug van m'n zusje Jo Manders - Welten (57). Helaas is ons Jo gestorven terwijl we haar nog heel graag langer in ons midden hadden willen hebben. Onze familie-bijeenkomsten waren sinds het heengaan van onze Sjaak al niet meer zoals ze vroeger waren en nu zal het weer anders zijn nu onze lieve zus Jo ons ook heeft verlaten. Iemand afgeven doet altijd pijn maar we hebben er vrede mee dat ze op 'n vredige manier is gestorven, zeker wanneer 'n lichaam aan het eind van haar krachten is. We zijn er trots op dat ze onze zus was... We hebben 'n mooie dienst beleefd, precies wat bij ons Jo paste... Natuurlijk doet het pijn als iemand je heeft verlaten... dat voel ik maar al te goed... maar zoals wij zijn opgevoed sterkt het ons: "Afscheid neme besti nie echt". Lieve Jo we zeggen dan ook, tot straks... tot later. Bedankt voor alles, ons Jo werd 81 jaar.

Ze was o.a. restauranthoudster, Anna Verdijsseldonck - van Hoek. We weten allemaal dat er vroeger naast ons oude raadhuis 'n hotel-cafe-restaurant lag, "de Arend". Daar was zij de bewindvoerster. Haar man had andere bezigheden want hij was rijwielhersteller en Anna deed het cafe. Ze was dan ook beter bekend als Antje van Hoek. Deze naam heb ik ook altijd gehoord als het ging om het bekende cafe de Arend. In 1939 werd het cafe afgebroken omdat het plaats moest maken voor het nieuwe gemeentehuis. Samen met haar man kregen ze acht kinderen. Antje overleed op 83-jarige leeftijd.

Hij behoorde zeker tot de bekende Astenaren: Jan van Lierop. Volgens mij heeft hij met zijn gezin ook nog ooit in 't Himmeleindje gewoond... de kleine doorgang vroeger van de Hemel naar de Logtenstraat maar ik weet het niet heel zeker. Ik ken Jan en zijn kinderen van NWC. Hij deed alles voor de club. Hij behoorde ook als 21-jarige bij het eerste elftal van NWC dat in 1928 haar eerste officiele wedstrijd speelde. Op 14 juni 1948 werd hij zelfs benoemd tot ere-lid van NWC voor zijn verdiensten voor de club, jarenlang was hij secretaris van ons NWC geweest. Ook deed hij veel voor het Wit-Gele-Kruis. Zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen stonden altijd voorop voor hem ook al was hij met veel dingen bezig. Asten heeft "unne goeie" aan Jan gehad. Voor zijn vele werk werd hij onderscheiden. Jan overleed op 84 jarige leeftijd in huize Bartholomeus.

Persoomlijk kende ik haar niet, Joanna Ploegmakers - Thien, de vrouw van onze burgemeester in 1957. In dat jaar, ik was toen 12 kregen we het bericht in Asten dat mevr. Ploegmakers door 'n ongeluk was omgekomen. Ik zal dat nooi meer vergeten... op de begrafenis waar ook wij van het Jongensgilde aanwezig waren net als leden van de andere verenigingen en leerlingen van de scholen. Ik zal nooit meer vergeten hoe de stoet over het Koningsplein liep... Asten was in rouw. De harmonie speelde 'n treurmars en de muziek was allemaal aangepast... Asten treurde om de vrouw van onze burgervader... moeder van Jan, Mieke en Theo. Ze overleed op 45 jarige leeftijd door 'n tragisch ongeval.

Veel mensen van hier zullen hem niet kennen... Christ van Bussel. Hij was de oudste broer van m'n moeder, woonde 'n tijd in Heusden aan de Meijelseweg met zijn grote gezin. Later verhuisde hij naar Gemert. Hij was schaapsherder van beroep, maakte van zijn liefde voor dieren zijn beroep. Van 1943 tot 1963 trok met zijn kudde over den Hulst en door de Kampen in Gemert. Samen met tante Han kreeg hij 11 kinderen; 2 meisjes en 9 jongens. Hij werd 77 jaar oud.

Wie kende hem niet in Asten? Willem Sauve. De vader van o.a. Toon en Rini die net als ik bij de biljartclub waren bij Jan van Hoek. Willem was vooral bekend als ober want je kwam hem vaak tegen als er geoberd moest worden bij feesten, bruiloften en kermissen, daar ken ik Willem het beste van. Willem deed alles voor vrouw en kinderen.. Hij overleed veel te jong, Willem werd maar 60 jaar oud.

Hij was van 'n andere generatie als ik, Piet Bakker, maar ik kende hen van aanzien wel van de Harmonie, hij was triuwens niet alleen muzikaal maar hij zag het leven altijd van de zonnige kant en stond altijd klaar voor de medemens, 'n echte verenigingsmens. Zijn vrouw en kinderen en ook zijn kleinkinderen waren trots op hem. Piet was 'n echte levensgenieter, hij genoot van leven overal en altijd waar het mogelijk was. Hij was 'n man vol humor... overal waar hij kwam was er gezelligheid en altijd wat te beleven. Piet is 81 jaar oud geworden.

Ik heb van hem geen foto, Willem van Heugten (80). Hij woonde met zijn vrouw en kinderen achteraan in d'n himmel waar toendertijd vier huisgezinnen woonden, net buiten de kom van Asten, Verdeuzeldonk, van Loon, van der Steen en van Heugten dus. Ik weet het niet zeker maar volgens mij was hij gewoon fabrieksarbeider zoals zo veel mensen uit d'n Himmel dat waren. Hij was getrouwd met Drika Strijbosch en vader van Maria, Rina, Wim, Piet, Gera, Henk en Wilma. Vier meisjes en drie jongens. Willem heeft 'n mooie leeftijd bereikt, hij werd 90 jaar oud.

Mensen zo rond mijn leeftijd en ouder kennen haar ongetwijfeld: Mech van Rijt. Ze was getrouwd met Janus Driessen maar we kennen haar toch het beste van de naam "Meg Vurrijt" zoals ze haar in de volksmond noemde. Ze had 'n kruidenierswinkeltje in de Prins Bernhardstraat naast Willie Hoebergen. Daar tussenin kwam toen de nieuwe weg, de Daliastraat. Ze had haar winkeltje dus op de hoek Prins Bernhardstraat en de Daliastraat. Vele van ons zijn er wel 'ns naar toe gegaan en binnen geweest. Nu is er al lang 'n friteszaak/cafetaria "La Patat". De echtgenoot van Mech overleed veel te jong, hij werd slechts 53 jaar oud en Mech zou 26 jaar weduwe zijn. Zoon Martien kennen we ook wel, hij zou jarenlang boodschappen rondbrengen. Mech was echt 'n lieve vrouw, ze overleed plotseling toen ze 80 jaar oud was.

Wanneer ik in de mappen kijk van de bid, herdenkings en herinnerings prentjes dan probeer ik degene waar ik dat prentje van zie voor de geest te halen, zo ook met dit jongetje: Arnold Manders. Ik kwam dit prentje tegen, ik ken de jongen helemaal niet maar kan nog wel herinneren dat de jongen is overleden, dat mensen er in het dorp over spraken... en dan worden mensen toch weer zwaar op de proef gesteld, mensen die geloven in het hiernamaals, die geloven in God. Hoe kan je goedkeuren dat 'n kind van acht jaar oud naar Hem toe moet komen. Ik heb er 'n plaatje bijgezet van spelende kinderen want dat vond ik wel passend.. kinderen van acht jaar behoren te spelen... maarja, Gods wegen zijn ondoorgrondelijk. Ik moet dan meteen denken aan de ouders... aan het verdriet...

Ik heb haar nooit persoonlijk ontmoet maar ik kende haar wel, Emmie de Bruijn. Wanneer ik vroeger mee liep met het jongensgilde wanneer we meededen met 'n wandeltocht dan was zij daar vroeger ook vaak aanwezig want ze liep er als leidster van de gidsen-groep mee. In het dagelijkse leven was ze lerares maar verder kan ik over haar niet veel vertellen. Ze is nooit getrouwd geweest. Haar oudere zus is Anneke de Bruijn van het winkeltje op het Koningsplein en haar broer was Frits de Bruijn die in de oorlog is omgekomen. Haar vader was Piet de Bruijn die eigenlijk van Hilversum kwam en haar moeder Johanna de Bruijn - Sanders, zij kwam uit Someren. Emmie is 89 jaar oud geworden.

Ik kende haar helemaal niet want ze was van 'n heel andere generatie, Celestine de Vent - Fynaut. Ze was de echtgenote van Bernardus de Vent en de moeder van de leraressen die wij allemaal wel kennen... o.a. juf Bernadine de Vent van Voordeldonk en de andere juf Coleta de Vent van Ommel. Ze was trots dat haar twee zonen en twee van haar dochters hadden gekozen voor het regilieuze leven. In vroeger tijd was dat gewoon zo. Mevrouw de Vent - Fynaut werd 77 jaar oud.

Ik vond het jammer dat ik er geen foto van had, Toon Gielen, Toontje de dakdekker, maar gelukkig stuurde me oud-himmelnaar Tonny van den Burg me er eentje. Nadat ik eerder bij 'n andere dakdekker had gewerkt kwam ik terecht bij Gielen in Asten waar de zoon van Toon het bedrijf had overgenomen. Maar Toon was altijd nog vol belangstelling en je zag hem vaak nog 'ns komen kijken op de plekken waar we aan het werk waren, vooral kijkende naar de vernieuwingen... waar Toon vroeger de dakpannen, 14 pannen hoog op de schouder via de houte ladder naar boven sjouwde, kwam er gauw genoeg 'n transportband en later 'n echte pannenlift. Ik herinner me graag deze man. Ik zal nooit vergeten dat ik in Asten werkte op een van de eerste fabrieken in aanbouw op het industrieterrein waar ik alleen aan het werk was met de bitumeketel toen het 32 graden heet was buiten. Je kon er boven nergens even schaduw opzoeken. Toon bracht me elke dag twee flesjes ijskoud bier... en met 'n parasol onder de arm bracht hij die boven waar we samen twee keer per dag zo'n flesje steenkoud bier nuttigden. Hij sloeg geen dag over. Geweldige man... Toen hij is overleden werkte ik er niet meer... Toon is overleden toen hij 78 jaar oud was... van mij had hij veel ouder mogen worden.

Heel goed kan ik me hem niet meer herinneren, Jan van Baar jr, zoon van Jan van Baar van het cafe en de kledingwinkel in de Emmastraat vlak bij onze straat. Toch herinner ik me nog goed dat hij is verongelukt want op dat moment woonden wij nog in dun Himmel. Er werd in het dorp ook veel over gesproken dat deze jongen man zo vroeg door 'n vreselijk ongeluk was omgekomen. Persoonlijk ken ik hem niet ook al was hij maar negen jaar ouder als ik. Jan werd maar 24 jaar oud.

De jeugd en zelfs de oudere jeugd zullen deze man niet kennen, Driek van Valen. Hij was een van de eeuwige vrigezellen van de van Valens. Ze woonden bij elkaar op d'n Achterbos, voor de mensen van mijn leeftijd waren dit speciale mensen... ze hadden hun eigen groente, hun eigen land, hun eigen vee. Ze aten veelal spek... de hele dag stond er 'n moor met water op de kachel voor de koffie en die ging er alleen af als er spek werd gebakken. Ik heb ze nooit persoonlijk ontmoet maar er veel over gehoord. Zijn andere broers, Nelis en Toon waren toen al overleden. Driek werd ons ontnomen toen hij 85 jaar oud was.

De meeste mensen die mijn website volgen zullen hem waarschijnlijk niet kennen, Cor Hikspoors. Waarom ik zijn gedachtenprentje hier plaats is voor die mensen die van vroeger de Hemel nog kennen, er vroeger woonden. Hij kwam van Liessel, vooraan uit Liessel van de Hazeldonk en toen ik klein was en Frans van der Velden zijn ijzergieterij nog had in onze straat werkten daar behalve Astense jongens en mannen ook mensen uit Liessel en Cor was er een van. Onze Sjaak en Sjaak Vaes werkten er toen ook. Ik was maar klein maar kan het nog herinneren als de dag van gisteren. Het was 'n reuze kerel en vele jaren later toen ik muziek draaide op feestjes en bruiloften kwam ik hem tegen toen ik in Liessel muziek draaide voor de Biljartclub op de weg van Liessel naar Neerkant. Daar was Cor lid van toen. Cor was vrijgezel en bleef altijd wonen in het huis waar hij is geboren. Hij werd maar 63 jaar oud deze reuze-kerel.

Vroeger woonde hij toen we klein waren in de blok naast ons in de Hemel, Hennie Zegers (53). Natuurlijk kennen we hem heel goed want we zijn elkaar nooit uit het oog verloren. Hij was zo als ik dat noemde, unnen iwwige vrijgezel. Vroeger was hij bevriend met onze Sjaak, Jos Manders en Herman Bosch, allemaal Himmelse boys. Lange tijd was hij in de kost bij Nelleke van Helmond, later bij z'n broer Theo. Toen hij later op zichzelf ging wonen in de aanleunwoningen kreeg hij toevallig de woning toegewezen waar eerder mijn broer Sjaak had gewoond die toen plotseling was overleden. Hennie was niet 'n man van veel woorden... hij zat graag te puzzelen en als hij in het cafe kwam mocht hij graag 'n potje toepen of biljarten... Ik heb het altijd 'n reuze kerel gevonden. 'n week nadat hij 78 jaar was geworden is Hennie overleden. Ik zal nog dikwijls aan hem denken.

Persoonlijk kende ik hem niet zo, Jos van Goch, maar ik heb hem wel 'ns ooit gesproken. Hij werkte vroeger bij de Drukkerij van Schriks. Toen de nieuwe wijk werd gebouwd, Bloemenwijk 1 toen woonde hij niet zo ver van ons af... wij in de Rozenstraat en Jos in de Daliastraat. Hij zat ik Asten in de gemeenteraad en daar gingen ze niet met hem lachen. Het was in de "roerige" tijd tussen de gemeenteraadsleden. Jos heeft veel voor de Astense gemeenschaps gedaan. Hij is wel al erg jong overleden... Geboren op 27 maart 1936 en overleden op 24 augustus 1994, Jos werd maar 56 jaar oud...

Ik krijg altijd 'n brok in m'n keel als ik 'n gedachtenis prentje tegen kom van iemand die ik erg goed gekend heb. En dat met dit prentje van Chris Stevens ook het geval. Hij was zo'n beetje van mijn leeftijd en toen ik het hoorde van zijn overlijden dacht ik al meteen... nee toch, Chris toch niet. Chris kwam ik vaak tegen als hij met het gilde bij de Kluis kwam in Ommel... Ik kan me de dag nog herinneren dat hij trouwde met zijn Treesje... op hun bruiloft hebben wij met the Secrets 's avonds de muziek verzorgd. Geweldige mensen, gezellig feest.. En dan jaren later, dan opeens is hij er niet meer... op het moment dat ik dit schrijf is het alweer vier jaar geleden... Chris Stevens mocht maar 67 jaar oud worden.

Hij was maar 'n paar jaartjes jonger als ik, Jan Verhees. Ik heb hem goed gekend en we hebben elkaar vaak genoeg gesproken. Zijn ouders hebben volgens mij ook nog in de Hemel gewoond... het huis waar Piet Bukkems zijn fietsenwinkel had daar woonde vroeger volgens mij Verhees en Bukkems, later heeft Piet Bukkems het hele pand gekocht. Jan Verhees is ons veel te vroeg ontvallen... ik vond het 'n keigoeie vent. Geen poespas, gewoon z'n eigen gang gaan. Jan werd maar 59 jaar oud.

Hij was militair in het Nederlandse leger, Piet Berkers. Hij was 'n gewone jongen zoals zo velen en dacht aan zijn toekomst die hij voor ogen had. Hij moest voor het vaderland naar Indonesie maar dacht al aan de tijd dat hij zou terugkeren en zijn toekomst verder kob uitstippelen. Nee ik heb Piet Berkers niet gekend maar ik zag zijn prentje tussen de vele andere prentjes die ik heb en het viel me meteen op dat hij is gestorven voor het vaderland. Ook ik ben in het leger geweest... 14 jaar later en ik zat bij de infanterie.. de mensen die voorop moeten gaan aan het front... Ik kan me dit niet voorstellen... je zit verplicht in het leger en je moet gaan vechten in 'n ander land... Piet Berkers heeft het in ieder geval gedaan... petje af voor die mensen die stierven voor de vrijheid van anderen... daar moeten we toch 'ns over nadenken... Piet Berkers uit Asten werd maar 21 jaar oud. Oneerlijk? Heel zeker....

Iedereen kon op hem 'n beroep doen... Jan van Heugten stond voor iedereen, maar dan ook werkelijk voor iedereen klaar. Zo ken ik Jan ook... het was altijd lachen met deze gewedige kerel... Ik ben wel 'ns met hem uit gegaan... 'n avondje stappen... als je thuis kwam deden je kaken pijn van het lachen. Het was altijd lachen, gieren, brullen met hem. Wanneer je iets gemaakt moest hebben, b.v. 'n muurtje metselen, 'n berging zetten, het maakte niet uit... Jan stond klaar. Ik geloof dat er in Asten geen vijf mensen waren die hem niet kenden. Ik schrok er van toen ik hoorde dat hij na 'n korte ziekte is overleden... dan denk je, dat kan toch niet... Twee dagen na zijn 53ste verjaardag overleed Jan... veel en veel te jong... Hij was echt zo'n man waarvan je dacht, die had wel 100 mogen worden.

Dit is weer een van de Himmelnaren die ik goed kende... Sjaak Vaes (69). Sjaak was de oudste zoon van Willem en Anna Vaes. Ik kende Sjaak goed omdat hij vroeger 'n tijdje kameraad was van onze Sjaak. Hij was buschauffeur en dat beroep was zijn lust en leven... vandaar ook dat hij graag op vakantie ging met de auto. Autorijden deed hij veel en vaak. Zijn kinderen en vrouw waren zijn alles... Jaren geleden was ik muziek aan het draaien voor de oudere in de Beiaard en daar vroeg hij me het liedje te zingen van d'n Himmel... natuurlijk deed ik dat en hij genoot er zichtbaar van... Als ik nu naar de overlijdensdatum kijk is het haast niet te geloven dat het nu ik dit typ alweer bijna 4 jaar geleden is dat hij overleden is... Sjaak werd 76 jaar oud, net zo oud als onze Sjaak...

Hij was 'n talentvolle man, Leo Verberne. Heusdenaar geworden maar hij komt eigenlijk uit Asten, van Voordeldonk en Leo heeft dan ook op de Vorreldonkse school gezeten, de meeste Himmelnaren en mensen van Voordeldonk kennen hem daar ook van. Leo was 'n bezige man maar kon genieten van "ut buite zijn". Lange tijd was hij kastelein in Heusden nadat hij het cafe van zijn schoonouders, van den Broek, had overgenomen.. Ik ken leo ook nog altijd als de liedjeszanger, de troubadour... zichzelf begeleidend op de gitaar zong hij zijn zelfgemaakte liedjes in het dialect.. over alledaagse dingen, over de natuur, over het buiten zijn. Voor zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen was hij het voorbeeld hoe je met plezier door het leven kunt gaan... elke morgen te beginnen met 'n glimlach... zo was Leo Verberne. Maar het noodlot slaat toe op momenten dat je het niet verwacht.... Leo werd maar 68 jaar oud.

Hij was onze buurjongen in d'n Himmel, Tonny Cortenbach (59). Ze woonden in dezelfde blok als wij, 'n blok van twee die er nog altijd staat. Tonny was voor ons 'n rustige man, zonder veel poespas.. maar gek van muziek. Hij speelde vaak op zijn klarinet maar andere instrumenten waren hem ook niet vreemd. Al jong was hij bij de harmonie en daar bleef hij aan verbonden, getuige zijn 70 jarig lidmaatschap. Vele jonge muzikantjes zijn via Tonny in de harmoniewereld opgeleid. Prive ging het hem en zijn vrouw niet voor de wind... Op de dag dat we onze reunie hadden in 2012 vierden Tonny en Mien hun 50-jarig huwelijksfeest. Tonny kreeg 'n zware klap te verwerken toen zijn Mien kwam te overlijden... Ik zag hem wel 'ns en we wensten elkaar goede dag als Tonny voor in zijn tuin bezig was.. en zwaaide altijd als ik langs kwam gefietst en hij op zijn vertrouwde plekje zat, vlak bij het raam. Midden 2017 kreeg Tonny 'n herseninfarct... Tonny voelde dat zijn krachten steeds minder werden... Op 5 september is hij ingeslapen... Onze oud-buurjongen Tonny Cortenbach werd 80 jaar.

Ook hij was unnen Himmelse, Karel Engelen (40) maar ik kende hem niet persoonlijk. Ik had hem wel 'ns gezien natuurlijk maar ik was toen nog maar jong. Hij heeft na zijn trouwen ook 'n tijdje in de houten woning gewoond die bij Marinus Engelen achter in de tuin stond. Ik weet nog wel dat hij trukadoor was en "wit" thuis kwam. Toen hij jong was heeft hij veel in de Peel gewerkt. Zoals je kunt lezen deed hij alles voor zijn gezin... waar hij ook was of wat hij ook deed, zijn gezin was voor hem nummer een. Karel kende 'n zware tijd aan het eind van zijn leven en overleed te vroeg... hij werd 72 jaar oud...

We waren familie van elkaar, Lucia Welten - Vaes want ze was getrouwd met de broer van m'n vader, met Bert Welten. Ik kende haar als 'n lieve vrouw die alles deed voor haar gezin. Ze heeft zware tijden gekend, het overlijden van haar licht gehandicapte dochter door 'n ongeval thuis en later het ongeluk van een van haar zoons die op jonge leeftijd overleden is, hadden diepe sporen na gelaten. Toch liep ze altijd met haar hoofd omhoog, niets was haar te veel. Tante Sien is overleden op 74 jarige leeftijd.

Hij was 'n bekende Astenaar, Jan van Grotel. Ik kende hem niet persoonlijk maar ik weet dat hij zich altijd heeft ingezet voor de gemeenschap, hij heeft veel voor Asten gedaan. Hij was ooit bestuurslid van de Harmonie en heeft veel gedaan voor de nieuwe Sint Jozefparochie. Zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen stonden op de eerste plaats. Jan is 81 jaar oud geworden.

Ik zal hem gaan missen... Harrie van der Steen (84). "Unnen echten Himmelse mens", geboren op 2 Mei 1939 en plotseling overleden op 15 Juli 2017. Op het herinneringsprentje zie je Harrie op de foto samen met zijn vrouw Annie van der Steen - van Berlo die werd geboren op 15 Februari 1942 maar veel te jong is overleden op 15 September 2009. Harrie zat bij goed weer vaak voor het huis, voor de voordeur in Orionstraat... als ik naar de fysio fietste zag ik hem daar altijd zitten, altijd groetende, vaak 'n praatje makende... Z'n vrouw helaas verloren toen die pas 67 jaar oud was... Harrie heeft altijd veel en hard gewerkt, deed alles voor vrouw en kinderen en was 'n lieve opa voor zijn kleinkinderen. Ja ik zal hem missen, nooit meer die groet, nooit meer dat praatje... Harrie werd 78 jaar oud.

Van uitgaanscentrum Apollo in Zeilberg ken ik Pieter Martens niet want ik ben er nooit geweest maar ik ken hem wel als een van de muzikanten van het geweldige orkestje "the Black Boys", herkenbaar aan de zwarte kleding die ze altijd droegen. Ik heb vroeger vaak van Pieter en z'n mannen genoten, hij had zo'n geweldige mooie stem. Na zijn orkesttijd begon hij in Zeilberg 'n uitgaanscentrum dat uitgroeide tot een van de bekendste in het zuid-oosten van Brabant en noord Limburg. Samen met zijn vrouw runde hij Apollo met verve.. niks was hen te veel... iedereen mocht het echtpaar Martens graag. Hun kinderen waren trots op hun vader die alles voor hen deed. Pieter heeft ons veel te jong verlaten en werd maar 59 jaar oud...

Wanneer ik zo door de lijst blader met bidprentjes dan kom ik af en toe iemand tegen die ik goed heb gekend maar uit het oog ben verloren. Zo iemand is ook Maria Feijen - van de Waarsenburg. Ik was vroeger bevriend met Henk van de Waarsenburg en kwam vaak bij Henk thuis, Maria was toen al getrouwd en woonde in Someren-Eind waar haar man vandaan kwam. We gingen er dan wel 'ns naar toe, even op visite, bakkie koffie drinken. Maar nadat ik bij het leger moest ben ik de van de Waarsenburgen 'n beetje uit het oog verloren. Maria was thuis het oudste. Ze is van ons heengegaan toen ze 73 jaar oud was.

Hij had op 'n gegeven moment twee muziekwinkels, Joop Smeelen. Eerst eentje in Asten en later ook nog in Deurne.. die in Asten daarmee stopte hij later maar die in Deurne was overal wel bekend... ook de naam was goed gekozen want wie kende in Asten vroeger niet de Muziekfontein... da zaak waar je muziek kon kopen maar ook instrumenten en je kon er ook les halen voor diverse instrumenten. Ik heb er ooit mijn eerste basgitaar gekocht en ook hielp Joop me met het vernieuwen van de hals van mijn sologitaar. Joop timmerde flink aan de weg. Ons Anneke heeft er nog in het huishouden gewerkt in Asten toen zijn zoon Jan nog maar klein was. Ik ben hem 'n beetje uit het oog verloren toen hij alleen de winkel in Deurne nog runde. Joop was 'n goeie kerel, 'n rustige man. Hij werd maar 67 jaar oud.

Ik kan niet zeggen dat ik hem gekend heb, Toon van de Griend (30). Hij was wat men vroeger noemde, de veldwachter en hij moest in Asten de orde zien te handhaven. Bij elke openbare gelegenheid was hij wel aanwezig. Hij was ook Himmelnaar want hij woonde vroeger in het huis waar later Piet Bukkems zijn fietsenzaak begon. Waar hij later woonde weet ik niet. Toon heeft altijd alles gedaan voor de veiligheid van Asten. Hij werd 76 jaar oud.

Ik was haar petekind. Jans van Bussel - van Brussel en woonden vroeger in de boerderij in de bocht op d'n Brand. Tante Jans was eerder getrouwd met 'n man, Piet van Bussel en die stierf erg vroeg. Ze trouwde opnieuw en ook deze man had de naam, Piet van Bussel. Hij was 'n broer van m'n moeder. Lange tijd hebben ze op Voordeldonk gewoond maar na de verkoop van de boerderij trokken ze naar Someren waar ze 'n nieuw huis hadden gebouwd. Tante Jans was 'n lief, zachtmoedig en aardige vrouw... Ze deed alles voor haar gezin, voor man en kinderen. Ze heeft 'n lang ziekbed gehad en werd 76 jaar oud.

Ik heb haar vroeger volgens mij toch wel ooit gezien, Maria Leenen - van Bussel (35) maar ik kan het me niet precies herinneren. Ze was de vrouw van Antoon Leenen en woonden in de prachtige villa op de hoek Hemel en Logtenstraat, nu de Margrietstraat. Ze hadden in het Liender en ook achter hun huis 'n boomgaard waar wij vroeger lopende over de smalle paadjes tussen weilanden en korenvelden, onze appels moesten gaan halen. Vroeger toen ik nog maar 'n jaar of vijf was, was bij Leenen in 'n kantoor de Rabobank gevestigd. Maria is de oudste inwoonster geworden van d'n Himmel, ze werd 101 jaar oud.

Hij was niet alleen 'n uitbater van 'n zaal Piet Opdam, maar hij was iemand die verstand had van het omgaan met klanten, zijn mensen. Hij was de kastelein van de Bowling in Asten en 'n bekande man hier. Misschien kwam het ook wel omdat hij geen Astenaar was en als je met hem aan het buurten was had hij dat leuke niet Astense accent. Ik heb Piet leren kennen als 'n echte gezellige man... altijd in voor 'n praatje en zijn vrienden waren hem heilig.. lange tijd had ik niks meer van hem gehoord en als je dan eindelijk iets van hem hoort dan is het helaas slecht nieuws. Piet werd 70 jaar oud.

Toen ik dit prentje zag kreeg ik weer dat rare gevoel... Ik herinner het me nog zo goed... wat waren de Astense mensen droevig toen men het hoorde van Jantje van Bommel, zoon van Gerrit en Anna van Bommel. Het kindje stapte in 'n onbewaakt ogenblik de weg over naar het park, wat nu het Ploegmakerspark is en daar was toen al 'n soort vijver, 'n open water... Het kindje verdronk er, ik was toen 12 jaar, nu 60 jaar geleden maar het zijn dingen die je nooit meer vergeet. Vaak hebben we moeten denken aan de bedroefde familie... verschrikkelijk om zoiets mee te maken... Het kleine ventje was nog geen drie jaar oud... Dan vraag je het weer... waarom?

Het is niet gemakkelijk om iets te schrijven over 'n man, in dit geval 'n kapelaan, 'n geestelijke, die ik helemaal niet heb gekend en ik denk dat er maar weinigen zijn die hem kennen want dan moet je erg oud zijn. Kapelaan van Loosbroek. Ik was zo maar op zoek naar iets toen ik de naam van hem tegen kwam en ik herinnerde me nog die naam ergens van over kapelaans die in Asten zijn geweest door de jaren heen. Toen kwam ik weer bij kapelaan van Loosbroek uit en in de advertentie die ik eerder vond stond over zijn overlijden. Na enig zoeken vond ik ook zijn foto en bidprentje. Ik weet helemaal niks van hem en vond er verder ook niks van. Ik vond alleen dat deze kapelaan, die ooit in Asten als kapelaan was aangesteld en er acht jaar werkte, op veel te jonge leeftijd is overleden. Hij werd in Asten begraven, werd maar 32 jaar oud.

Als er in Asten ooit iemand 'n straatnaam heeft verdiend dan is deze man het wel, Frits de Bruijn. Hij was jong en probeerde in de oorlog de vijand schade toe te brengen met gevaar voor eigen leven. Hij was 'n verzetsstrijder en lid van de RVV-Verzetsgroep Deurne. In die periode was hij bij zijn verzetskameraden bekend onder de naam Alphons. Frits was een zoon van Piet de Bruijn en Johanna Sanders. Als pilotenhelper en verzetsstrijder was Frits, samen met Martien van den Eijnden van de Crisishoeve, op "Dolle Dinsdag" 5 september 1944 bezig met het saboteren van de spoorlijn zodat de eerstvolgende trein zou ontsporen. Vooraf hadden ze de telefoon op het station van America onklaar gemaakt en zijn toen met een Engelse sleutel, die ze van een spoorwegarbeider hadden gekregen, aan de slag gegaan. Een en ander vond niet ver van De Zwarte Plak en de Crisishoeve plaats. Juist op het moment dat ze bezig waren kwam er een Duitse trein tot stilstand. Frits en z'n maatje werden door de Duitsers op heterdaad betrapt en geëxecuteerd. Hoe de executie heeft plaatsgevonden weet niemand maar gezien de verwondingen werden ze doodgeslagen. Hij werd op 8 september 1944 begraven op het r.-k. kerkhof te Asten. Tussen de Langstraat en de Lindestraat is 'n straat naar hem vernoemd. Frits werd maar 22 jaar oud.

Hij was 'n muzikant in hart en nieren, Frans Loomans. Zo kende men hem ook het beste in Asten... het muzikaal talent die muziek kon maken als geen ander... steunpilaar van onze Harmonie St Cecilia. Ik kende Frans ook het beste van zijn muziek omdat hij net als ik jarenlang in 'n bandje speelde... iedereen kende toch het Astens orkest 005 waar Frans de stuwende kracht was... Maar ik kende hem ook via zijn kinderen, zijn dochter Ingrid en man Gerrie van Seccelen hebben hem de laatste tijd van zijn leven verzorgd toen ze net als wij in de Orionstraat woonden. Als ik Frans zag, en dat gebeurde nog al 'ns mee want hij woonde niet ver van ons af, toen nog aan de Lienderweg, moesten we geregeld 'n praatje maken. Zijn twee dochters waren zijn alles... En dan wordt hij ziek... Hij vecht maar de strijd is ongelijk... Frans werd maar 62 jaar oud.. Veel te vroeg overleden naar menselijke maatstaven gerekend...

Mister NWC, zo mogen we hem wel noemen, Ad Seijkens. Ad was een van de steunpilaren van ons NWC, bijna dagelijks was op het voetbalveld te vinden en dan niet alleen om te kijken of als leider van 'n elftal, hij was er om de handen uit de mouwen te steken. Samen met de andere "Seijkensen" en vrienden zorgden ze dat het sportpark er als door 'n ringetje te halen, bij lag. Niets was Ad te veel, men kon altijd 'n beroep op hem doen. Dat konden ook zijn vrouw en kinderen waarvoor hij alles deed, alles over had. Maar als dan 'n ziekte je langzaam gaat slopen, je vecht er wel tegen, maar op den duur verlies je die ongelijke strijd, dan vraag je soms... waarom hij? Ad verloor zijn strijd op 6 maart 1995... hij is maar 64 jaar oud geworden.

Net als haar zus Bernadine, die lerares was op onze school op Voordeldonk, was ook zij onderwijzeres maar in Ommel aan de lagere school, Coleta de Vent en was net als haar zussen niet getrouwd. Ze woonde in Asten bij haar zus in de Prins Bernhardstraat. Net als haar andere zussen was ook Coleta kerkelijk gezind, net als haar broers die niet getrouwd waren en als pater en broeder hun werk deden in de missie en streng katholiek waren opgevoed. Coleta heeft 'n lang leven gekend want ze werd meer als 100 jaar oud. Ze stierf toen ze honderd jaar en ruim zes maanden oud was. Met haar overlijden is er niemand van de dames de Vent meer in leven die in Asten zo bekend waren.

Soms zet ik hier herinneringsplaatjes neer van mensen die jullie misschien wel niet kennen en met onze straat helemaal niks te maken hebben maar dan zijn het voor mij wel belangrijke mensen geweest die iets betekende in mijn leven. Zo ook Tjeu Raijmakers. Die heb ik leren kennen toen wij met the Secrets in zaal van Oosterhout in Lierop speelden want daar was hij op zaterdag en zondagavond te vinden als er dansen was en wij er speelden. Niet dat hij kwam dansen ofzo maar hij werkte achter de bar... bracht er alles in gereedheid wat de dranken en de entree betrof. Hij zorgde er steeds voor dat wij goed te drinken kregen.. hij keek even onze richting in en 'n knikje was genoeg voor Tjeu. Hij was 'n man die graag zong en de koren waarin hij mee zong waren zijn lust en leven. Later zag ik hem nog 'ns bij Dooby Ruud in Asten waar hij in z'n vrije tijd op latere leeftijd mee hielp. Altijd maakte hij tijd voor "un buurtje". Tjeu is 79 jaar oud geworden... 'n Lieropse man waar Lierop trots op was...

Deze man ken ik eigenlijk alleen maar "van horen zeggen", Jan van Stratum. Ik weet dat hij in de Wolfsberg woonde en hij vroeger 'n kippenbedrijf had in Heusden. Ik heb veel bewondering voor deze man omdat hij op het einde van de oorlog 'n soort dagboekje bij hield en in zijn eigen woorden beschreef hoe hij de laatste dagen van de oorlog in 1944 en de bevrijding beschreef. Op dit ogenblik zet ik om de paar dagen 'n gedeelte van zijn boekje op mijn website bij "Wak-Von". Hierin kun je lezen wat voor man hij was en daar hoef ik verdfer niks aan toe te voegen. Ik pak mijn petje af voor mensen die net als Jan de oorlog hebben meegemaakt en er mee om zijn gegaan. Bedankt Jan voor je dagboek. Jan werd 85 jaar oud.

Ik ben er niet vaak geweest bij fietsenmaker Louis Mennen. Hij had 'n prachtige winkel in de Burg. Wijnenstraat, altijd klaar voor 'n praatje, 'n echte gezellige man. Mijn schoonvader heeft er veel geholpen met het repareren van fietsen in de weinige vrije tijd die hij had buiten zijn werk. Ik ken Louis niet echt persoonlijk want wij haalden vroeger onze fietsen bij Piet Bukkems in d'n Himmel en later bij van Veghel. Wim van Veghel jr. begon later de fietsenzaak in het pand waar Louis vroeger zijn winkel had. Louis had niet alleen fietsen maar ook witgoed etc. Hij werd bijna honderd jaar, geboren 25 feb 1911 en overleden op 25 jan 2011... op 'n maandje na 100 jaar.

Altijd "bizzig", zo ken ik Frans van der Heijden. Ze woonden vroeger achteraan in de Kerkstraat en Frans had ambities... hij begon samen met z'n vrouw 'n friteszaak tegenover de cafe/zaal van z'n schoonouders. Na jaren stapte hij over naar het slopersbedrijf wat zijn schoonvader daarvoor ook al had gedaan... Frans maakte er 'n prachtig bedrijf van... Veel mensen hebben er sloophout en bouw materialen gekocht dat hij netjes had opgeslagen in z'n loodsen op het industrieterrein. Hij was 'n man van niet te veel woorden... hij hield van doen, van bezig zijn. Hij was ook altijd bezig maar nam wel de tijd voor zijn gezin... Twee dagen na zijn 65ste verjaardag overleed hij... te vroeg naar menselijke maatstaven gerekend.

Ze was toch gewooon 'n "engeltje uit d'n Himmel", Jo Royackers (57), ook was ze er niet geboren maar pas later komen wonen. Ze trouwde met haar jeugdliefde Henk van Helmond die veel te vroeg overleed en later met Frans Dusee. Ik kende Jo heel goed, al vanaf de tijd dat ze thuis was en "op dun Bult" woonden. We zagen haar vaak in gezelschap van Henk waarmee ze ook zijn hobby deelde: het Sint Joris-gilde, en op Hemel 57 waar ze woonden werd carnavalsvereniging de Plekkers opgericht, 'n naam die door Jo persoonlijk is bedacht. Fijne tijden had ze samen met Henk en dochter Heidi. Jo heeft in haar leven vanwege haar gezondheid vaak moeilijke tijden gekend... het overlijden van Henk heeft haar veel pijn gedaan... Ook in haar latere leven met Frans kende ze weinig rust... Jo is 70 jaar oud geworden.

Ik kreeg 'n vraagje van m'n zus of ik het wist dat Hennie Smits overleden was... Nee, dat wist ik dus niet. We zijn elkaar jaren geleden al uit het oog verloren en het bleek ook dat Hennie door zijn "ziek-zijn" allang niet meer in Asten woonde. Ik kende Hennie al van vroeger toen hij samen met anderen 'n bandje wilden gaan oprichten.. Later kwamen ze vlak bij ons wonen... de Smitsen op de hoek in de Klaproosstraat en de Rozenstraat en onze achteroms... lagen maar 'n paar meter van elkaar. Hennie had net als ik graag 'n potje bier... en later kwamen we samen bij elkaar bij Jan van Hoek waar Hennie en ik samen met nog drie anderen Astense kerels iedere dinsdagavond onze potjes toepen afwerkten. Natuurlijk met de nodige glaasjes en veel kabaal. Ik weet dat Hennie zieker en zieker werd maar onze wegen volgden elkaar al lange tijd niet meer. Ik schrok ervan toen ik hoorde dat mijn ouwe vriendje en toepmaatje er niet meer was. En dat ik er zolang niks van heb geweten want Hennie is al in Januari 2016 in Tilburg waar hij woonde, overleden. "Hennie is vul te vruug weggegao... hij waar pas 61 joar aawt".... Binnenkort ga ik nog 'n verhaaltje schrijven over onze vriendschap van toen...

Ik was er erg van geschrokken toen ik via 'n bericht in de krant vernam dat Babs Hamelers was overleden. Ik behoorde niet tot haar naaste vriendenkring maar ik heb veel met haar gelachen en plezier gehad toen we allebei nog aan darten deden en we elkaar tegenkwamen in de dartcompetities en op toernooien. Altijd opgeruimd, altijd plezier makende en dat laatste, plezier, dat stond bij haar hoog in haar vaandel want Babs was 'n echte levensgenietster, zo heb ik haar leren kennen in de jaren dat ik haar heb meegemaakt. Ze was 'n fantastische meid... Haar "heengaan" zal veel mensen pijn hebben gedaan... Babs werd maar 47 jaar oud... veel en veel te jong... onbegrijpelijk en niet te aanvaarden...

Bakkers van Asten zijn wel bij iedereen bekend, ook deze: Jan Hoes. Hij had zijn bakkerij/winkel op de hoek van de Markt, Emmastraat en de Kleine Martstraat. Voor ons, de jeugd van Asten van toen was hij beter bekend als "automatiek Hoes". Jan zorgde ervoor dat je er tot 's avonds laat nog 'n kroketje, 'n slaatje, 'n nasi of bami maar ook 'n gebakje kon trekken en ook waren er automaten voor drop, pepermunt en van die heerlijke platen caramels waar je net als bij chocolade, 'n stuk af kon breken. Vaak was Jan er 's avonds nog te vinden om geld te wisselen want dat gebeurde in het begin nog niet met 'n wisselautomaat. Jan Hoes was in de wijde omgeving bekend om zijn heerlijke banket wat hij naast brood etc verkocht. Hij droeg later alles over aan zijn zoon. Z'n kinderen waren trots op hem. Jan is 85 jaar oud geworden.

Dit is het herinneringsprentje van Toon Werts (33) van het tipke, de hoek van de Himmel en de Logtenstraat toendertijd. Hij woonde daar in 'n boerderij die later in twee werd gedeeld en als woonhuizen dienst deden voor zijn dochter Tina Maas - Werts (31) en Tonia Hikspoors - Werts (33). Ik kan me hem heel vaag herinneren want toen hij overleed was ik pas zes jaar oud. Ik heb ooit gelezen dat hij er vroeger 'n schoenmakerij had en in zijn woning was 'n cafe gevestigd. Hij had ook 'n zoon die priester was gewijd, de enige uit d'n Himmel die ooit priester is geworden. Zijn eerste vrouw daar weet ik niets van maar zijn tweede vrouw kunnen de Himmelnaren zich denk ik wel goed herinneren.. Toon was 'n erg gelovig man en overleed op 72-jarige leeftijd.

Bij de familie de Vent, je weet wel "van de juffrouws", was de mannelijke tak van die familie allemaal geestelijke en een ervan was Frater Cyrillus de Vent. Hij werd geboren als Antoon de Vent in het Brabantse Willemstad. Hun vader was opperwachtmeester en commandant van de koninklijke marechausse. Hij is 16 maart 1929 priester gewijd en deed zijn 1ste mis 31 maart 1929 in Asten. In zijn priester zijn was hij ooit pastoor in Langeweg in Noord Brabant en later geestelijk leidsman in Babberich waar hij plotseling overleed op 67 jarige leeftijd.

Ik heb haar persoonlijk nooit heel goed gekend, Mien Bussers - Verdeuzeldonk (71) van achteraan uit d'n Himmel, een van de drie dochters van Graard en Sien Verdeuzeldonk. Natuurlijk zag ik haar wel langs ons komen fietsen vroeger toen wij ook nog in de Hemel woonden samen met haar zusjes. Mijn oudere zussen waren wel vaak met de Verdeuzeldonkjes aan de praat want die waren zo'n beetje van dezelfde leeftijd, zaten bij elkaar in de klas. Ik weet ook nog wel dat ze trouwde met Tjeu Bussers uit Lierop. Samen kregen ze kinderen waar ze heel erg trots op was. Maar de ouderdom laat vaak z'n sporen na... ook bij Mien. Ze is overleden op 78-jarige leeftijd na 'n liefdevolle verzorging in de Lisse in Asten.

Nee persoonlijk heb ik Marinus Joosten (61) nooit gekend. Hij was al vertrokken uit onze straat naar elders in Asten voordat ik goed en wel was geboren. Ik heb wel ooit wat over hem horen vertellen... 'n hardwerkende man die samen met zijn vrouw Lena elf kinderen had, dat was in vroeger tijd normaal maar niet gemakkelijk. Altijd hard werken om alle mondjes te vullen. Marinus werd maar 65 jaar...

Op het moment dat ik dit zit te typen krijg ik weer 'n rilling, weer 'n brok in m'n keel. Ik vond het zo'n geweldige man... echt 'n schitterende kerel, Frits Verspeek. Vroeger was hij ooit de beheerder van de Kluis waar Annie en ik later ook hebben gewerkt. Frits en Mien waren het gezicht van het gemeenschapshuis van Ommel waar ook nog de voetballers kwamen toen die nog geen eigen kantine hadden. Ik kende Frits al van vroeger want hij was maar twee jaar ouder als ik. Toen we bij de Kluis in Ommel begonnen kregen we weer met Frits te maken want hij was de regiseur van toneelvereniging ONA wat hij op zijn eigen wijze deed.. iedereen had graag met hem te doen... In 1984 werd hij gekozen tot prins carnaval, Prins Frits I. Ik ken hem als die vrolijke man, altijd in voor 'n grapje, en altijd die rimpelende glimlach op zijn gezicht. De tekening rechtsboven is echt Frits, Frits zoals hij was. Hij woonde tegenover de Kluis dus ik zag hem vaak en in de zomer riep hij me wel 'ns om in zijn mooie tuin 'n fleske bier te komen drinken... en nog wat bijbuurten. Maar dan slaat die ziekte toe, je kan het niet geloven, je wilt het niet geloven... en toch is die er... langzaam sluipt het korterbij... en dan ineens is hij er niet meer... het is leeg in Ommel... Frits is van ons heen gegaan toen hij 71 jaar oud was... net zo oud als ik nu op het moment dat ik dit zit te typen... weer schieten er rillingen door mijn lijf...

Hij was 'n rustige vriendelijke man, Thjeu Verheijen (56). Van vroeger uit, toen we nog kinderen waren kende ik hem als iemand die alles durfde... waar wij moeite hadden om in 6 of 7 meter hoge bomen te klauteren was dat voor Thjeu 'n peuleschilletje. Hij was net als wij vaak in de bossen te vinden en het liefste ergens in de buurt waar eekhoorntjes zaten want daar was hij expert in om die te vangen. Dat hij handig was in zijn vak bewees hij door twee keer 'n eigen huis te bouwen. Hij was gek van vissen en daar kennen de meeste hem dan ook van. Vissen kon je in een woord noemen met Thjeu, het was naast zijn familie, zijn lust en leven. Hij werd zelfs wereldkampioen in 1982... dat herinner ik me nog goed... trots als hij was en terecht ook. Maar dan komt die vreselijke ziekte... Thjeu zakte steeds verder weg... tot het niet meer kan, Hij overleed op 70-jarige leeftijd.

Dit bid en herdenkingsprentje is van Nico van Bussel. Maar ik kende die man helemaal niet, wist ook niks van hem. Maar ik weet nog goed dat ons moeder er over vertelde... niet over Nico zelf maar dat hij door 'n ongeluk om het leven was gekomen en ons moeder vertelde ook over zijn begrafenis en dat was iets wat ik echt nooit meer vergeet wat ons moeder toen zei. Ik was pas tien jaar oud en ons moeder was denk ik naar de begrafenis geweest want ze vertelde dat de moeder het op het kerkhof uitschreeuwde van verdriet. Dat vergeet ik nooit meer... ze riep maar steeds: Nico... Nico... Nico.... Het was eigenlijk de eerste keer dat ik zoiets hoorde over iemand die werd begraven... Dat 'n moeder ook zoveel verdriet kan hebben is best begrijpelijk, Nico was ook pas 24 jaar oud toen hij overleed.

Wanneer we het hebben over bakkerij Koolen dan denken we meteen ook aan de oprichter van toen, tenminste zeker de ouderen onder ons, aan Marinus Koolen. Marinus is geboren in 1893 en, toen hij 27 was en als bakkersknecht had gewerkt, begon hij zijn eigen bakkerij. Ik weet niet anders als dat de bakkerij in de Marktstraat lag en nog altijd ligt, natuurlijk helemaal gemoderniseerd. Marinus was iemand die aan de weg timmerde.. Was bestuurslid van de bakkervereniging in Asten. Deed later alles over aan zijn kinderen die hij "in het bakkersvak" had gebracht. Bakkerij Marinus Koolen was 'n begrip voor Asten. Vanaf 1921 bestaat de bakkerij. Marinus werd ernstig ziek... en hij overleed op 77 jarige leeftijd... precies op de dag dat hij 77 werd... precies op zijn verjaardag.

Hij was 'n goeie buurman, Louis van Vonderen. Nadat we in de Rozenstraat zijn komen wonen en uit de Hemel zijn weggegaan werd het hoekhuis naast ons vrijgehouden voor leraren van de scholen die in Asten lesgaven. Nadat we er enkele jaren woonden kwam Louis met zijn gezin naast ons wonen. Geweldig leuke mensen, altijd klaar om 'n praatje te maken of te helpen indien nodig was. Hij was naar Asten gekomen om les te geven aan 'n school in ons dorp waar hij behoorde tot de geliefde leraren en dat kwam denk ik omdat hij rust uitstraalde en altijd daar was waar hij moest zijn. We hebben er goeie buurtjes aan gehad. Hij was 'n man vol humor... wel altijd recht door zee. Hij genoot van zijn verdiende rust na dat hij afscheid van school had genomen... In 1996 werd hij ziek... nog geen jaar later overleed hij, mister van Vonderen zoals we hem altijd noemden, Louis werd 77 jaar oud.

Deze man was 'n ongelooflijk muzikaal talent... Addy Kleijngeld. Helaas is hij veel te jong gestorven. Wanneer je het in Nederland hebt over accordeonisten dan valt meteen de naam van Addy. Toen ik jong was had ik mijn vader er al over horen vertellen en mijn pa was niet zo muzikaal maar hij wist wel dat Addy Kleijngeld 'n virtuoos was op de accordeon. Ik heb hem 'n paar keer gehoord toen hij nog op de radio kwam. Ook ben ik wel 'ns als jong kereltje in zijn muziekwinkel geweest maar ik herinner me daar niet zoveel meer van. Addy was naast 'n veelgevraagde accordeonist ook iemand die muzikaal boven de anderen uitstak. Hij was de oprichter/dirigent van de Helmonds Accordeonvereniging... Hij had 'n leidinggevende functie bij 'n platenmaatschappij en was o.a. de ontdekker van Heintje, het zangwondertje uit Bleierheide. Daar heeft hij heel wat uurtjes ingestoken maar ook maakte hij liedje voor bekende sterren van toen. Helmonder, Addy Kleijngeld was bekend over de hele wereld.. Zoals ik al zei, Addy overleed veel te vroeg want hij was pas 54 jaar oud... Jammer dat we niet langer van zijn Muzikale talenten gebruik hebben kunnen maken en van zijn muziek hebben kunnen genieten. Binnenkort ga ik 'n stukje over hem schrijven in mijn rubriek over zangers, zangeressen en bandjes van toen uit de regio.

Ze was ons "tante Drika", Drika van Helmond - van Bussel. Ze was het oudere zusje van ons moeder, twee en 'n half jaar ouder en ons moeder kwam er geregeld omdat ze net als wij in Asten woonden.Ook wij gingen wel 'ns mee met ons moeder. Ze had 'n druk leven omdat haar man, Piet van Helmond 'n aannemersbedrijf had en later ook nog 'n houtbewerkingsfabriek begon op het industrieterrein. Tante Drika was 'n lief mens... en haar kinderen waren haar grote trots waar ze alles voor deed. Ons Annemieke kan er over mee praten want die heeft er 'n hele tijd gewerkt in het huishouden toen ze waren vertrokken uit de Kerkstraat naar de Hombroekstraat. "Tante" Drika van Helmond werd 83 jaar oud.

Hij was 'n goeie vriend van mij geworden, Martien Friesen. Hij kwam eigenlijk van Liessel maar woonde allang in Asten en bouwde van niets, van 1 gulden 'n miljoenenbedrijf op. Hij was directeur van Houtindustrie de Keyzer wat in Waalre lag en waar men o.a. sigarenkisten maakten. Omdat ik vroeger bij de Picus sigarenkisten had gemaakt vroeg hij mij om 'ns te komen kijken op welke manier zij dat deden en zo ging het balletje rollen... we werden goeie vrienden. Hij vroeg me zelfs 'n keer om me op te geven om prins te worden bij de Plekkers... het financiele deel zou Martien voor zijn rekening nemen... Ik wist dat hij dat zou doen en het zou me geen cent kosten als Martien zo iets zei. Maar ik had niet zo'n zin om ergens, bij wie dan ook, prins Peer te zijn. Later vertrok Martien met zijn bedrijf naar Portugal... en nog steeds staat daar het bedrijf dat zijn kinderen beheren en leiden, kinderen waarvoor hij alles deed. In het zelfde Portugal is Martien plotseling overleden.. Martien is overleden toen hij 55 jaar was.

Wij kennen hem als Jos Thijssen, de schilder die zijn winkel had aan de Emmastraat en langs hun huis was het "vrijerspeijke", de pad waar verliefde stelletjes die bij de Kroon aan het dansen waren altijd even naar toe gingen. Als kind kende ik Jos en ook zijn vrouw omdat we er in de winkel kwamen als ik voor ons moeder behangplak moest halen of spullen voor 'n vlieger die we vroeger zelf maakten, en ook voor vliegertouw. De ouderen kennen hem denk ik ook nog van het voetballen, hij was 'n goeie voor NWC en hij was er voorzitter van rond de beginjaren '30. Ook zijn kinderen ken ik goed en zijn vrouw Zus. Jos overleed toen hij 59 jaar oud was, veel te jong naar menselijke maatstaven gerekend.

Hij werd later bekend in Asten als Thieu Cato... zijn naam was gewoon Thieu Eijsbouts. Hij was 'n echte duizendpoot want hij deed werkelijk vanalles... Hij bracht boord en mik rond, werkte in het cafe van z'n vader, stond in de ijssalon om de verschillende ijsjes te verkopen en hielp mee in de winkel als dat nodig was. Later toen ze de nieuwe zaak hadden aan de Logtenstraat was er ook de carnavalsvereniging gevestigd en Thieu was 'n graag geziene kastelein. De Klot droeg hem op handen. Hij was ook 'n echte goeie kerel die er was voor iedereen... Ook ik maakte hem mee als we er muziek maakten als er 'n bruiloft was... Thieu zorgde er altijd voor dat het gezellig was... hij was zo'n iemand die gezelligheid hoog in het vaandel had staan. Thieu is veel te vroeg overleden... hij werd maar 57 jaar oud.

De moeder van Thieu Cato... we kennen ze toch allemaal wel, Cato Eijsbouts - van Deursen. Ze hadden vroeger 'n winkeltje waar nu het Eeuwig Leven Plein is met 'n ijs-luchroom, 'n bakkerij en 'n cafeetje waar ik als jongen van 17 jaar met de Pelona's mijn eerste Asten Kermis speelde. Vandaar dat ik ze ook goed ken. Later bouwde ze 'n ijs-salon annex cafe en zaal in de Logtenstraat waar nu de electriciteits winkel is. Ze waren tot ver in de omtrek bekend. Ik heb er mijn 12,5 jarig huwelijksfeestje gevierd omdat ik er vaak op bruiloften en feestjes muziek maakte met the Apollo Stars. Dan was Cato er ook vaak, niet meer in het cafe maar achter in de keuken de hapjes verzorgen en na afloop van 'n feest het koude buffet. Was altijd gezellig met haar 'n praatje te maken. Cato is overleden toen ze de gezegende leeftijd van 86 jaar had bereikt. "Ut waar 'n keijgoei menske"

Ik denk omdat z'n vader van beroep bierbrouwer was hij in contact is gekomen met het cafebedrijf want zo gaat het vaak, Jan (Hannes) Sengers. Iedereen kent het wel, cafe de Waag en na het overlijden van Jan werd er in de volksmond altijd gezegd.. "we gon noa Berta Sengers".... schijnbaar had hier al ooit 'n cafe gestaan met de naam cafe de Hemel. Jan bouwde in 1934 dit nieuwe pand en met aan de linkerzijde 'n waag waar complete wagens konden worden gewogen. Ook had Jan er voor gezorgd dat er bij hem op de dinsdag varkens te koop werden aangeboden en men kwam er graag naar toe, vooral de boeren die er na 'n koop 'n heerlijk borreltje konden drinken. Jan overleed te vroeg, hij werd maar 64 jaar.

Persoonlijk ken ik Eimert van Deursen niet. Ik heb hem natuurlijk wel ooit gezien want toen wij in d'n Himmel woonden was dat in 'n huis waar hij samen met zijn familie eigenaar van was. Iedere week kwam hij om te huur op te halen. Eimert was 'n man die veel voor Asten heeft gedaan en hij was dan ook jarenlang raadslid vooral in de periode van de oorlog en dat betekende dat er veel werk aan de winkel was. Hij was er ook als steun voor Willem van Golstein Brouwers die na het overlijden van burgemeester Wijnen die post moest overnemen, Willem was toen de loco-burgemeester. Ook had Eimert samen met zijn vrouw Johanna, met wie hij op latere leeftijd trouwde, 'n meubelwinkel aan de Wilhelminastraat, naast het huis van de notaris. Wat vele onder ons misschien niet weten was dat hij als secretaris van verenigingen, o.a. de brandweer, de verslagen van vergaderingen etc in rijm maakte. Hij was 'n man vol humor... Eimert en Johanna hadden geen kinderen... Hij werd 76 jaar oud.

Misschien heeft niet iedereen heeft hem gekend, Hein Janssen, de geweldige concierge van de Ambachtschool, de LTS in Someren waar veel jongens uit Asten, Someren, Heeze, Geldrop en andere omliggende plaatsen hun vakopleiding hebben genoten. Hein Janssen was niet alleen de vader van zijn eigen kinderen, nee Hein was als 'n vader voor alle kinderen die daar op "zijn" school hebben gezeten, zo voelde dat. Wanneer je ergens mee zat kon je altijd bij hem terecht met je problemen of de vragen die je had i.v.m. de schooltijd. Hij was er voor iedereen. Het was echt iemand die rust uitstraalde... Hij was het manusje van alles op school en ik weet nog dat hij zelfs het douchen op school, iets wat in mijn jonge tijd op school daar nog gebeurde, dat hij dat regelde... hij hield alles in de gaten op school en hij wist alles. Zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen waren trots op hem maar heel Someren mocht dat zijn want Hein Janssen was 'n geweldig iemand. Hein is 80 jaar oud geworden. "An zônne mens denktege gér trug"...

Hij was de bekende slager van Asten, Lau Hoeben. Hij had 'n winkel in de Wolfsberg maar vroeger was hij ook de man die bij de mensen thuis kwam slachten... hij was daar erg gedreven in. Hij was altijd vriendelijk maakte met iedereen 'n praatje en hij bleef geinteresseerd toen zijn zoon zijn "slagerij" over nam. Altijd was hij er bij als er wat nieuws was. Ook zijn kinderen kende wij mensen uit d'n Himmel erg goed want ze zaten net als wij op Voordeldonk op school. Hij was 'n man die alles zo mooi kon vertellen en dat deed hij tot op zijn laatste dagen. Zijn kinderen waren trots op hem.. hij was hun grote voorbeeld. Lau overleed in de gezegende leeftijd van 95 jaar, van zijn vrouw Bets had hij 35 jaar eerder afscheid moeten nemen.

Er zijn er maar weinigen die hem niet zullen kennen, Jan van Bussel. De oudere zowiezo allemaal wel want hij was een van die echte bekende mensen in Asten... Ging vroeger rond met "brood en mik" op de fiets met mand er voor op.. later stond hij veel in de Vege-winkel op de hoek bij het postkantoor dat toen nog als postagentschap dienst deed. We weten allemaal de winkel nog liggen langs "ut postpeijke". Hij buurte altijd met Jan en alleman en keek niet naar rang of stand, voor Jantje, want zo werd hij genoemd, was iedereen gelijk of je nu hoofd van de school was of ijzergieter, het maakte hem niet uit. Bij de echte ouderen was hij bekend als Jantje van Doortje, het bakkersknechtje.. Jan was 'n gedreven menneke die altijd bezig was maar nooit zijn vrouw en kinderen hierbij vergat. Toen hij beiden benen moest missen werkte hij hard aan zijn herstel en hij bracht het zover dat hij weer kon lopen... Net voor zijn overlijden sprak hij nog de woorden "Zeg mer in Aaste dé ik wir kan lope""... jammer genoeg was dit van korte duur, Jantje overleed 'n goeie week nadat hij 76 jaar oud was geworden.....

Hij was er eentje uit de familie die zoveel voor Asten betekende in het verleden, Jan Bluyssen. Hij werd geboren als Johannes Wilhelmus Maria Bluyssen in Nijmegen op 10 april 1926 en overleed in Den Bosch op 8 augustus 2013 en was lange tijd bisschop van de Rooms-Katholieke Kerk. Jan Bluyssen groeide op in zijn geboortestad Nijmegen. Zijn ouders kwamen uit Asten maar begonnen in Nijmegen een winkel. Jan was de oudste in het gezin van negen kinderen. Op twaalfjarige leeftijd begon hij zijn priesterstudie aan het gymnasium Beekvliet in Sint-Michielsgestel. In zijn jeugd had hij al vaak last van hoofdpijnen en vermoeidheid. Pas later zou de oorzaak duidelijk worden, een aandoening aan de bloedvaten rond zijn hart. Zijn vader overleed vroeg, en Bluyssen werd tot toeziend voogd over het gezin aangesteld. Bluyssen werd op 3 juni 1950 in de Sint-Janskathedraal priester gewijd door mgr. Mutsaerts waarna hij kapelaan werd in de Lambertusparochie in Veghel. Na voortgezette theologiestudie, hij werd doctorandus en enige jaren nog hoogleraarschap Spiritualiteit op het grootseminarie te Haaren en werd op 28 oktober 1961 benoemd tot hulpbisschop van het bisdom 's-Hertogenbosch en tot titulair bisschop van Aëtus. Op 27 december 1961 wijdde bisschop Bekkers van 's-Hertogenbosch hem tot bisschop. Met zijn 35 jaar was hij de jongste bisschop in Nederland. Toen Bekkers na een korte ziekte al op de leeftijd van 58 jaar overleed, werd Bluyssen op 11 oktober 1966 tot diens opvolger benoemd. Bluyssen was van 1966 tot aan zijn vervroegde emeritaat in 1984 de achtste bisschop van 's-Hertogenbosch. Bij de aanvang van zijn bisschopsambt manifesteerden zijn lichamelijke klachten zich opnieuw en deze zouden hem blijven achtervolgen. Tijdens zijn bisschopstijd veranderde er veel in het bisdom en in Nederland. Het waren de jaren van de vele ambtsverlatingen, de sluiting van de seminaries, het gebrek aan priester- en kloosterroepingen. Op 27 december 2011 was het 50 jaar geleden dat Bluyssen tot bisschop werd gewijd. Een gouden bisschopsjubilieum is tamelijk zeldzaam. Echter, wegens de ontwikkelingen in het onderzoek naar seksueel misbruik binnen de rooms-katholieke Kerk, besloot hij zijn jubileum niet te vieren. Hij vond het niet passend. Op 8 augustus 2013 om smorgens om 8.15 uur overleed Bluyssen op 87-jarige leeftijd.

Toen wij van de Hemel naar de Rozenstraat verhuisden kwamen we wonen naast de familie van Gorp en we hadden er hele fijne buren aan. De oudste dochter Gera trouwde met Willie van Lieshout. Ik kende Willie niet echt heel persoonlijk maar zag hem vaak genoeg als hij bij onze buren kwam. Willie had 'n eigen garagebedrijf en maakte van zijn werk zijn hobby, altijd met auto's bezig. Als de broer van Gera, Willy van Gorp 'n andere auto had dan zei die altijd... "oh daar zorgt Willie van ons Ger voor". Willy was altijd vol lof over die andere Willie... "ze hannum dur gér bij en hij stôn altijd mee kloar", 'n rustige man die blij was met zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen waar hij alles voor deed. Maar toen kwam die ziekte, gedwongen om niets te gaan doen... het was moeilijk te aanvaarden voor iemand die altijd "bizzig" was. Willie is overleden toen hij nog maar 54 jaar oud was... hij wilde zo graag nog vele dingen doen....

Voor ons Astenaren was hij gewoon kapelaan Kamp. Hij is in de jaren 60 uit Asten is weggegaan omdat hij was benoemd tot bouwpastoor in Vlijmen. Alleen de oudere onder ons zullen hem hebben gekend. Hij was die rustige iemand die toen ik klein was altijd de godsdienst lessen kwam geven op school. Hij was erg geliefd deze kapelaan met die aanstekelijke lach. Hij was ook medeoprichter van de verkennersgroep in Asten die in het begin maar uit acht personen bestond... hij was er de aalmoezenier en geestelijk adviseur van die vereniging die is uitgegroeid tot wat nu de scouting is. Toen hij vertrok uit Asten en bouwpastoor werd waren ze hem in Asten niet vergeten en er werd 'n spaarrekening nummer geopend waar men geld kon storten en dat geld kon de "nieuwe" pastoor Kamp gebruiken voor zijn te bouwen kerk. Kapelaan Kamp is na 'n ziekte overleden op 71 jarige leeftijd....

Ik kende Gerrit Peters (16) niet persoonlijk maar ik kan me van vroeger wel alle mensen herinneren die er toen woonden, of ze nu vooraan in de straat woonden of achteraan waar wij woonden. Ik weet dat Gerrit 'n rustige man was. Ze kwamen wonen naast het kruisbeeld bij Jan de Post nadat de familie van Hoof waren gaan verhuizen. Wat ik me heel goed herinner is dat hij alles deed voor de damclub die hij samen met anderen had opgericht, E.A.D. Eerste Astense Damclub. Uit onze straat waren er samen met Gerrit nog meer lid, Karel Verhaeg en Ceel Stevens. Jarenlang was Gerrit ook nog bestuurslid van deze kleine vereniging. De dood van een van zijn kinderen door 'n ongeval in 1969 had hem diep geraakt. Hij was 'n goede echtgenoot, vader, opa en overgrootvader... Gerrit overleed plotseling op 84 jarige leeftijd.

We waren neven van elkaar, Jac Welten en ik want onze vaders waren broers van elkaar. Jac was 'n zoon van Bert Welten die in de Logtenstraat woonden. Jac was 'n rustige man, altijd klaar om 'n praatje te maken, maar eigenlijk ook weer niet zo rustig want hij was 'n echte duizendpoot. Zo liep hij de benen onder de kont uit voor zijn NWC waar hij vroeger als linksbuiten zijn steentje bijdroeg. Later speelde hij nog met de "oudjes" en hij organseerde er ook de kaartavonden. Vrijwilliger bij Tafeltje Dekje maakte hem populair bij de ouderen en daarbij mocht hij graag biljarten en daar ook nog penningmeester was. Ook bij de volkstuintjes was hij 'n graag gezien persoon en ook daar zat hij in het bestuur om alles mee te regelen. Daarbij was hij 'n man die alles deed voor zijn familie. Jac werd maar 67 jaar oud... veel te jong is hij van ons heen gegaan en hij had nog zoveel willen doen.

Het was gewoon 'n meisje van vooraan in de straat, in d'n Himmel. Ik weet dat er genoeg mensen zijn die haar kende, ik niet ik kende Maria Leenen (28) niet, maar soms meen ik toch 'n vaag vermoeden te hebben wie ze was... heel raar. Ze was een van de dochters van Willemke en Maria Leenen - Gijsen en ze woonde bij haar ouders in het huis op de hoek Hemel/Hoogstraat. Helaas kan ik niet veel over haar vertellen, heb ook geen foto van haar maar ik wilde toch hier haar gedachtenisprentje laten zien. Maria is slechts 27 jaar oud geworden. Veel te jong gestorven.

Als je denkt aan klokken dan denk je ook meteen aan deze man, André Lehr. Omdat ik zelf niet zoveel had met klokken etc kende ik hem niet persoonlijk maar hij was 'n graag geziene man in Asten en Asten was blij deze man in hun midden te hebben. Het mede-oprichten van ons klokkenmuseum was een van de vele dingen waar hij zich voor in heeft gespannen. Na het behalen van zijn hbs-diploma in 1948 ging hij aan de Universiteit Utrecht natuurkunde studeren. Kort daarop solliciteerde hij naar de functie van aankomend campanoloog bij Klokkengieterij Eijsbouts te Asten. Hij zou er tot zijn pensionering in 1991 blijven werken. Gedurende een groot aantal jaren was hij er zelfs directeur van het bedrijf. In de loop van de jaren deed hij veel onderzoek om te bereiken dat luidklokken en carillonklokken zo zuiver mogelijk zouden klinken. De computer was daarbij van onschatbare. Vooral toen in de jaren '80 de computers veel sneller werden boekte hij resultaten. In de ontwikkeling van de klok heeft Andre 'n belangrijke rol heeft gespeeld. In de loop der jaren verschenen van zijn hand ongeveer 300 publicaties, waaronder "Van paardebel tot speelklok". Zijn familie was trots op hem, zeker ook voor de vele onderscheidingen die hij kreeg voor zijn werk. Helaas is Andre overleden op 77 jarige leeftijd maar steeds als we klokkengelui horen of 'n beiaard zal men terug denken aan de "klokkenman" Adre Lehr.

Als er werkelijk 'n Hemel bestaat dan is Caatje Welten daar net voor de eeuwwisseling naar toe gegaan. Als iemand de Hemel verdiende dan was zij het wel. Caatje, wie kende haar niet... het tengere vrouwtje die vele vrouwen hielp bij bevallingen, vele ouderen en hulpbehoevende hielp bij hun dagelijks leven.. onvoorstelbaar wat deze lieve vrouw allemaal heeft gedaan en alles in het teken van de medemens, niets was haar te veel. Ook was ze de stuwende kracht achter het verwezelijken van het Wit-Gele-Kruisgebouw. Ze stond iedereen bij met woord en daad. Ze kreeg voor het vele werk wat ze heeft verricht 'n paar onderscheidingen... iets waar ze natuurlijk trots op was. Ze heeft 'n lang vruchtbaar leven gehad, Caatje Welten stierf toen ze de gezegende leeftijd van 93 jaar had bereikt.

Er zijn van die kastelijns die je nooit vergeet, Jan Berkers, voor ons altijd Hannes was er zo eentje. Vroeger was er op de Markt 'n fietsenwinkel... die verdween en Jan Berkers begon er samen met hun Jo, Jo Berkers - Vaes 'n cafe, "de Mert" . Hannes was aanwezig en dan kon ook niet anders want zijn stem had vele decibels en hoorde je van ver en hij vond het heerlijk om veel te praten. Ik vond het 'n schitterende kerel, altijd lollig en hij stak zijn mening nooit onder stoelen of banken of het nu in het cafe was of er buiten. Veel mensen hebben met hem 'n potje gebiljard of getoept... Cafe de Mert was gezellig, geen poespas en alles was er normaal... En dan denk je Jan Berkers kan nooit ziek worden, die wordt wel honderd maar niets is minder waar... Hannes overleed plotseling zender afscheid... Hij werd maar 59 jaar oud...

We kenden hem allemaal, Pietje Timmer bij de mensen. Piet Timmermans van 't Konnet. Hij deed alles voor zijn Ommel en zijn werk was z'n grote hobby, werk tussen de bloemen en het groen, samen met zijn vrouw Nel. Hij was de in 1971 Prins carnaval bij de Klot in Asten en hij wist dat er in zijn Ommel nog helemaal niks was. Samen met Pietje van den Eijnden namen ze het plan om er 'n carnavalsvereniging op te richten, wat in 1972 gestalte kreeg. Overal kwam je hem tegen en altijd die stralende lach op zijn gezicht... Iedereen mocht hem graag en hij was voor iedereen daar om 'n praatje te maken en met zijn "goei zin" was dat ook altijd gezellig.. Hij was 'n gewelgige man... Piet Timmermans overleed na 'n ziekte op 73 jarige leeftijd, "egt unne goeie mens"...

Hij was "in de kost" bij Jan en Mina Loomans, Cor Waals (29). Nooit getrouwd maar altijd de steun en toeverlaat geweest van de familie Loomans. Zeker toen Jan niet meer zo goed kon door 'n aandoening aan zijn been was Cor de man met de helpende hand. Ik ken hem als 'n rustige man... klaar om 'n praatje te maken met de mensen uit d'n Himmel die langs kwamen gelopen of gefietst. Cor werd plotseling uit hel leven gerukt... 's morgens gewoon van huis af gegaan waar hij niet meer zou teruglomen. Ook zijn naam stond op het huis van de familie... "Jamico", wat stond voor de namen van Jan, Mina en Cor. Hij werd 74 jaar oud.

Het huis waar hij, Henk van Helmond (57), 'n hele tijd heeft gewoond is hetzelfde huis waar ik de eerste 16 jaar van mijn leven heb doorgebracht, Hemel 57. Toen Henk trouwde met zijn Jo kwam hij wonen in het huis waar ook wij vroeger hebben gewoond. Henk was 'n rustige man die alles deed voor zijn vrouw en kind. Henk was 'n gerespecteerd lid van het Sint Jorisgilde waar hij alles voor over had en alles voor deed wat van hem werd gevraagd. In zijn huis werd op 6 februari 1970 de tweede Astense carnavalsvereniging opgericht... Henk was een van de oprichter en Plekker van het eerste uur. Helaas is Henk veel en veel te vroeg overleden... Hij werd slechts 45 jaar oud...

Ik weet dat het de moeder was van 'n heel stel kinderen, Marietje Debeij - van der Velden, en dat ze 'n zusje was van Franske van der velden die 'n fabriek had in d'n Himmel waar toen onze Sjaak ook werkte, maar persoonlijk kende ik haar niet. Asten was in rouw, diepe rouw bij het overlijden van deze lieve moeder van zeven kinderen waarvan de jongste nog maar 2 jaar oud was. Ik kan me het nog goed herinneren en de kinderen op school wisten het ook allemaal terwijl haar kinderen niet op Voordeldonk zaten, er werd toen ook veel over geproken, we hebben zelfs in de klas extra gebeden voor haar. Je vraagt je dan weer af waarom zo'n lieve toegewijde moeder ineens uit het leven word weggerukt terwijl men haar zo hard nodig had... Gods wegen zijn ondoorgrondelijk... Marietje Debeij - van der Velden werd slechts 46 jaar oud... (lees ook bij: "Wittege Nog").

De meeste mensen in Asten zullen hem zeker herinneren, Felix Bakens... 'n goedlachse man die zeker kan worden gerekend tot de bekende Astenaren. Ik ken hem alleen maar als de man die door Asten brommerde, tegen iedereen riep, die iedereen kende... en altijd die "smile" op zijn gezicht. Hij mocht graag 'n lekker pilsje drinken... en 'n kaartje leggen. Hij was altijd goed voor zijn gezin... z'n vrouw en kinderen waren zijn nummer 1 en later ook zijn kleinkinderen en achterkleinkinderen... Het overlijden van "zijn" "Bertha heeft diepe sporen achter gelaten. Ik heb hem later nog ontmoet in het verzorgings tehuis... waar hij langzaam de grip op het leven verloor... Felix Bakens werd 86 jaar oud...

Deze man ken ik helemaal niet, Gerard Hanssen. Maar ik was van die bid en herdenkingsprentjes aan het bekijken en toen kwam ik dit prentje tegen van 'n echte Liesselse jongen die moest strijden voor zijn vaderland... ongewild want hij was als dienstplichtig militair in het leger en vocht in de oorlog in Indie waar vele Nederlanders naar toe waren gezonden. Ik weet van Himmelnaar Frans Zegers dat ook hij er was en ook 'n zoon van slager Pietje van Kemenade was er geweest. Helaas is deze jonge man nooit meer levend teruggekomen... veel te jong en gesneuveld terwijl hij streedt voor ons Vaderland... Ik heb er aan zitten denken omdat ik op die leeftijd ook in het leger was maar toen was er gelukkig geen oorlog waar wij naar toe moesten. Gerard overleed op 21-jarige leeftijd..

Ook hij was van mijn leeftijd Jan Bakens. Hij kwam wel helemaal van de andere kant van Asten als ik, we kende elkaar goed en al vanaf de schooltijd, ook al zat ik dan op Voordeldonk op school. Ik ken Jan als 'n rustige man, dat was vroeger al zo toen we twintigers waren. We kwamen elkaar wel 'ns tegen in het cafe en dat was voor de Bakense gesneden koek want ze hadden zelf 'n cafe... ik kwam hem vroeger ook tegen bij hun in de bioscoop als ze "dienst" hadden. Zijn grote hobby was het vissen.. dat paste ook bij hem... die rustig ogende man... rustig turende naar de dopper op het rustige water... Hij leerde ook zijn kleinkinderen graag vissen... ze waren belangrijk voor hem en andersom was hij belangrijk voor zijn kleinkinderen, zijn kinderen en zijn vrouw. Jan Bakens werd slechts 65 jaar oud..

"Unne keifijne vent". Dat vond ik van Hennie Royackers. Ik kende hem het beste van de tijd dat we samen bij het jongensgilde zaten.. we waren toen tussen de tien en de dertien jaar oud. Later kwamen we elkaar wel tegen als we 'n pilsje gingen drinken... hij was maar 'n paar maanden ouder als ik. Zijn familie was zijn alles en hij was in z'n nopjes met zijn vrouw, zijn kinderen en kleinkinderen. Hennie mocht slecht 61 jaar oud worden.. zijn overlijden is op het moment dat ik dit zit te typen alweer tien jaar geleden.

Hij was een van onze buurjongens, woonde op nummer 53. Frans Zegers (53). Persoonlijk kende ik hem niet zo goed want hij was 'n heel stuk ouder als ik. Toch kan ik me als de dag van gisteren herinneren dat hij terug kwam als militair uit Nederlands-Indie. Mensen uit d'n Himmel hadden van crepe-papier allemaal roosjes gemaakt en die maakte ze vast aan de heg en de boom die toendertijd nog voor hun huis stond. Later trouwde hij en ben ik hem helemaal uit het oog verloren... ik weet dat hij 'n rustige man was, werkte jarenlang bij de Vlisco en ik had wel eens horen vertellen over zijn houtsnijwerk, zijn grote hobby. Door 'n tragisch ongeluk verloor Frans zijn vrouw en bijna zeven weken later overleed ook hij aan de gevolgen daarvan. Frans werd 79 jaar.

Ik kende haar persoonlijk helemaal niet, Leonarda Verhoeven - Huysmans. Ze was de toegewijde echtgenote van Dokter Verhoeven die in ons dorp toendertijd de huisdokter was. Ze was als verpleegster werkzaam en de zieken en gebrekkigen waren bij haar in goede handen. Ook nam ze de zorg op zich voor de kinderen van haar vriendin. Nooit aan zichzelf denkende maar altijd klaar staan voor de anderen die haar nodig hadden... dat was Leonarda. Leonarda overleed op 71-jarige leeftijd.

Ik hoef er niet bij na te denken als ik zijn naam zie staan want ik weet meteen wie hij is, Cor Cortooms. Ik ken hem het beste van het jongensgilde, van de opgerichte drumband. Cor was de man die de grote trom bespeelde en als kleine jongen vond ik het geweldig hoe die grote man met z'n lange armen met z'n linker hand zowel links als rechts op de trom hamerde en natuurlijk ook andersom... hij was 'n virtuoos op de overslag trom... de grote trom die hij voor op z'n buik had hangen. Ook was hij 'n tijd onze leider... Cor was 'n echte verenigingsman en alles wat hij deed klopte tot in de kleine puntjes. Ik weet ook nog dat hij vroeger door d'n Himmel fietste want hij was samen met Toon van den Eijnden bevriend met Frans Verdeuzeldonk. Zijn familie stond op de eerste plaats maar hij dacht altijd verder... hij hielp mensen waar het mogelijk was... Cor overleed plotseling, drie weken voor zijn verjaardag op 71 jarige leeftijd.

Ik weet het.... elke dag sterven er mensen, maar als het dan iemand is die weer kortbij je staat dan krijg je toch dat vreemde gevoel weer en schrik je ervan. Zo ook bij Gerry Mennen - Martens (60). Ik kende haar al vanaf haar 13de want haar broer had verkering met mijn zus en was ik wel ooit bij haar thuis geweest. Toen m'n zus Ellie trouwde met Wim Martens hadden we bruiloft en hadden we veel lol samen... allebei tieners, Gerry was 'n jaar of 14 en ik was 15 jaar. Later trouwde ze met 'n goeie vriend, Martien Mennen en kwamen samen in d'n Himmel wonen op nummer 60. Gerry was 'n reuze meid... altijd lol en altijd lachen... de steun en toeverlaat van Martien. Ze was 'n geweldige moeder voor haar kinderen en 'n lieve oma voor haar kleinkinderen. We hebben samen nog geregeld 'n praatje gemaakt bij de fysio waar we beiden naar toe gingen. Ik kreeg later te horen dat het niet goed met haar ging... en dan ineens dat bericht... Gerry heeft ons verlaten, "dun echten Himmel heeft er 'n engeltje bij"... Ik kreeg weer 'n brok in m'n keel... Gerry is overleden op 69-jarige leeftijd.

Wanneer ik dit gedenkprentje weer lees krijg ik weer rillingen over mijn lijf... Piet van den Boomen, wij kende hem goed omdat we 13 jaar met hem te maken hebben gehad toen we in Ommel werkten. Piet zagen we vaak, zowiezo al elke woensdagavond als de drumband van Ommel kwamen repeteren bij de Kluis maar we zagen hem ook vaak voorbij komen wandelen als hij naar "zijn" voetbalclub liep: Olympia Boys. Wij vonden Piet 'n geweldige goeie kerel en als hij wat deed dan deed hij dat met volle overgave of het nu bij de drumband was, bij de fanfare, bij de voetbalclub of op z'n werk... Piet hield niet van half werk. Altijd maakte we 'n praatje als we hem zagen... altijd goeie zin. Maar het missen van zijn vader deed hem zeer... en toen hij alleen woonde met z'n moeder deed hij alles om het haar naar de zin te maken... dat was Piet ten voeten uit... We vergeten nooit zijn feest in de Kluis toen hij 50 jaar werd... Zijn ziekte speelde hem op... waarom? Dat vroeg Piet zich ook af... hij had niemand kwaad gedaan... en ook dan denk ik... wat is het toch oneerlijk op deze wereld... Piet sliep voorgoed in toen hij 66 jaar was.... "ze hebbe ons unne goeie mens afgenomme"....

Wanneer ik aan Stef Velings denk dan moet ik eigenlijk meteen lachen want wat heb ik met deze man gelachen. Hij was de drankenleverancier in de regio van het Oranjeboombier. Toen Anny en ik bij Tenniscentrum de Pas in Someren kwamen werken was hij de man die op maandagmorgen belde wat we nodig hadden en kwam dat op maandagmiddag en soms op dinsdag brengen. We dronken dan samen lekker 'n bakkie koffie en dan kwamen de verhalen... graag hadden we het over het voetballen... hij over Someren en ik over Asten. Hij was 'n echte Somerenaar en 'n lolbroek... je kon altijd met hem lachen. Maar hij bleef er staan voor vrouw, kinderen en kleinkinderen. Ik schrok wel toen ik hoorde van zijn overlijden want we waren inmiddels elkaar uit het oog verloren toen we weg waren bij de Pas. Hij is veel te jong overleden... Stef werd maar 59 jaar oud...

Ik kende hem nog van vroeger toen hij als jongen nog vooraan in de Hoogstraat in Asten woonde bij zijn ouders, vlakbij onze straat d'n Himmel, Wim Bankers. Z'n moeder zelf kwam uit d'n Himmel, 'n dochter van Willem van Bommel. Als grote hobby had hij fotograferen en hij was dan ook 'n graag geziene fotograaf bij radio Siris waar hij vaak voor in de weer was om foto's te nemen van de dingen die er in Someren en Asten gebeurden. Vaak is hij bij de Kluis in Ommel geweest als er 'n activiteit plaats vond... dronken we samen 'n bakkie koffie. En dan hoor je ineens dat hij tijdens zijn welverdiende vakantie plotseling is overleden... Deze humorvolle man die alles deed voor vrouw, kinderen en zijn kleinkinderen overleed veel te jong op 57-jarige leeftijd...

Someren verloor 'n groot man bij het overlijden van Dokter Eijnatten. Hij was 'n gerespecteerde arts in Someren maar niet alleen als arts verdiende hij zijn sporen ook bij de verenigingen was hij 'n graag gezien persoon. Als Astenaar zijnde hebben we vaak over hem horen vertellen in onze buurgemeente. Dr Eijnatten studeerde in Leuven en later in Nederland in Groningen, als arts ging hij werken in het sanatorium in Harderwijk en ook in Utrecht. In 1925 vestigde hij zich als arts in Someren, hij was 'n goeie diagnoticus en ook 'n geweldig goeie therapeut. Hij deed alles voor de zieke mens wie het ook was of wat hij ook mankeerde en zijn eenvoud en kennis maakte hem geliefd in de wijde omgeving. Toen hij zijn zilveren jubileum vierde kreeg hij van de gemeente Someren het ereburgerschap voor zijn vele verdiensten op medisch gebied maar zeker ook op sociaal, economisch en cultureel gebied. Op 65 jarige leeftijd verleende men hem eervol ontslag als "gemeente geneesheer". In de laatste jaren van zijn leven viel hij ten prooi aan chronisch lijden en in 1957 droeg hij zijn ambt als arts over aan 'n ander. Het kwam toch vrij plotseling dat hij afscheid moest nemen van het leven. Someren verloor 'n groot man... Dokter Eijnatten werd 69 jaar oud. Iedereen die hem gekend heeft zal hem nooit vergeten....

En dan ineens is Gerrit Slaats (62) er niet meer... zomaar ineens hebben ze hem geroepen. Onbegrijpelijk... Voor ons was het altijd Gerrit Slots... Toen ik met Gerrit afsprak om wat foto's te scannen hier op mijn kamer had ik niet het flauwste vermoeden dat we allebei graag en veel doen praten... buurten over vroeger, over van alles en nog wat. Ik wist toen niet dat ik voor zo'n afspraak 'n uurtje of 3 of 4 moest uittrekken. Iedereen snapt wel waarom... er kwamen verhalen voor de dag die ik nog nooit had gehoord over de Himmelse jeugd van vroeger. Gerrit was dan ook 'n jaartje of 11 ouder als ik, die was al 'n heel stuk verder als ik. Vroeger bevriend met echte Himmelsen, Herman Bosch, Hennie Zegers, Jos Manders en m'n broer Sjaak Welten. Later ook met die andere Himmelse jongens, de broertjes Engelen, Jo Leenen en Jan Joosten. Uren kon hij "smakelijke" verhalen vertellen, heerlijk aangedikt..... Hij deed alles voor zijn vrouw en kinderen, stond klaar als ze hem nodig hadden en hij was "de grote verwenner" van de kleinkinderen die er 'n geweldige opa aan hadden. En dan ineens, zomaar, stopt het.. niemand was klaar voor 'n afscheid... Gerrit is 81 jaar oud geworden... "unne fijne mens is ons ontnomme".

Hij was de rust zelve... Sjef Xhofleer. Ik ken hem niet persoonlijk "heel goed maar heb hem wel ooit horen spelen.. want Sjef was één met zijn accordeon... 'n "goochelaar" op de knopaccordeon en waar hij helemaal in op kon gaan. Soms snapte je het niet wat die vingers konden, hij kon ongelooflijk prachtig spelen, 'n genot om naar te luisteren maar ook om te zien. Een langdurige ziekte maakte zijn leven er niet makkelijker op maar hij kon er mee omgaan zoals niemand dat kon. Maar hij stierf op 'n leeftijd die voor ons onaanvaardbaar is.. Sjef de virtuoos werd slechts 51 jaar oud...

Wanneer ik denk aan Carolien Loomans - van de Weerden dan moet ik zo'n beetje terug naar de schooljaren van de Vorreldonkse school want ze waren afkomstig van achteraan op het Rinkveld en gingen ook naar de school waar wij naar toe gingen, daar is ook nog het fotootje van. Persoonlijk ken ik haar niet zo goed maar ik weet dat ze getrouwd was met Jan Loomans die we weer wel goed kenden omdat hij zo'n beetje van mijn leeftijd was en in zijn jeugd ook kwam waar wij vroeger kwamen. Carolien was in haar nopjes met haar kinderen en kleinkinderen.. Maar als dan 'n vreselijke ziekte wordt geconstateerd en je vecht er tegen met alles wat je in je hebt... dan is het zo oneerlijk dat je die strijd moet verliezen... Carolien verloor, eens ben je "op", ze moest ons verlaten toen ze pas 56 jaar oud was...

Heel goed heb ik haar niet gekend... ze woonde niet ver van ons af maar waren van 'n andere generatie.. 55 jaar eerder geboren als ik deze lieve moeder, Tonna van den Boomen (67). Ze deed gewoon wat men van haar verlangde als huismoeder zijnde en ze hielp haar man Tinus waar nodig was die in de gemeenteraad zat. Ik ken haar als 'n vriendelijk mens die met iedereen 'n praatje maakte. Ze overleed 'n paar dagen voor Kerstmis, 'n feest waar ze naar uit had gekeken zoals zo vele in onze straat, Kerst was altijd 'n fijne tijd. Wanneer je de herdenkingsprentjes van de oudere mensen ziet dan valt het soms op dat sommige niet echt oud zijn geworden... Ook bij Tonna was dit het geval want ze overleed toen ze nog maar 71 jaar oud was.

Van sommige mensen hoef je alleen de naam maar te noemen en iedereen weet meteen over wie het gaat, zo ook met deze man, Eddy van der Loo. Als iemand ooit positief in het leven heeft gestaan is hij het wel.. Altijd grappen makend en altijd de zonnige kant van het leven zien. Eddy was bevriend met half Brabant en iedereen kende hem, waar Eddy was daar scheen de zon. Wanneer zijn vrouw Mia (Imca) op ging treden zag je de trots van hem afstralen.. ik heb het zelf gezien toen we nog bij de Kluis werkten... wanneer je met hem aan het buurten ging, "dan waarde ge nog nie van um af"... Hij kon zo leuk en grappig vertellen... Zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen stonden altijd voorop. Eddy overleed toen hij 83 jaar oud was....

Ik kwam dit bidprentje tegen van Geert Verberne en meteen kreeg ik weer 'n brok in m'n keel... hetzelfde als toen ik hoorde dat hij was overleden, niet meer onder ons was. Veel Astense mensen zullen hem misschien niet gekend hebben en dat is jammer want ik ben blij dat ik hem wel heb gekend. Als ik uitging nadat 't Ketelke was gesloten, ging ik vaak naar cafe 't Klokske van Wim Vaes omdat ik graag deed darten en daar was Geert Verberne de vaste ober op de zaterdagavond. Geert was 'n ongelooflijk iemand waar de humor vanaf straalde... echt 'n kerel waar iedereen graag mee te doen had. Vaak hielp zijn vrouw Wilmi er ook, altijd lol en altijd lachen. Ik noemde hem altijd "sluis" want hij was van beroep sluiswachter of zoiets en dat vond hij niet erg, wij lagen elkaar wel. Dan na jaren krijg ik zomaar van iemand te horen dat deze fijne gezellige kerel is overleden... "dé is nie irluk daacht ik mee".... maar het gaat vaak op deze manier... Kinderen waren hun vader kwijt, Wilmi haar man en wij 'n keigoeie vriend. Geert Verberne werd maar 45 jaar oud... veel en veel te jong en ze hadden hem nog zo nodig....

Wanneer ik in de map kijk van de bid en herdenkingsprentjes dan kom ik er veel tegen die ik heb gekend van vroeger... kortgeleden haalde ik nog herinneringen op van vroeger en kwam deze man ook tersprake, Fons Strijbosch. Ik ken Fons nog goed want hij is van mijn leeftijd en bij het "uitgaan" vroeger kwamen Astenaren elkaar vaak tegen. Fons was altijd een van de gangmakers op 'n feest, 'n echte lolbroek. Hij was ook 'n echte natuurmens, hield van wandelen en ging graag naar ons buurland op vakantie. Zijn gezin was hem heilig, daar deed hij alles voor... Fons overleed in Duitsland, hij werd slechts 57 jaar oud...

Hij was jarenlang mijn buurman, Toon Willemse. Voor de meeste onderons gewoon pliessie Willems. Hij was 'n man die recht-door-zee ging... nergens doekjes omdraaide. Toon was 'n bekende man in Asten vandaar dat hij ook prins carnaval werd bij de Klot in 1976.. het jaar dat ons Nancy werd geboren en ik 'n ongekleurde kleurplaat op de ruit had hangen "onze kleine kan nog niet kleuren"... dat vond Toon wel lollig. Toen hij ziek werd brak en voor hem 'n onverteerbare tijd aan... Hij kon niet aanvaarden dat doktoren zo met hem omgingen... hij verloor zijn hele vertrouwen in zijn behandelende artsen... de operatie is er nooit van gekomen... hij overleed toen hij 65 jaar oud was...

Niet aan iedere leraar van vroeger van de scholen waar we onderwijs hebben genoten hebben we even goede herinneringen aan... maar deze heel zeker wel, Theo Prinsen. Voor mij is het mister Prinsen want anders ken ik hem ook niet. Toen ik in 1957 naar de ambachtschool ging in Someren hadden we het eerste jaar de brugklas... dan kon je de richting kiezen alleen was je daar vlug mee klaar... hout of ijzer. Wat het ijzer betrof hadden we mister Prinsen en dat was echt 'n goeie peer. Hielp je altijd waar nodig was ook al had hij het al tien keer voorgedaan... hij bleef je uitleggen en helpen. Later koos ik hout als richting maar ik zal nooit deze sympatieke leraar metaal vergeten... misterke Prinsen, groot van postuur was hij niet maar als leraar heel zeker wel... Theo Prinsen werd 79 jaar...

Hij was 'n bekende man in Someren en omstreken... Wim Deenen. Hij was jarenlang raadslid en wethouder in ons buurdorp. Ook maakte hij veel filmpjes over vroeger voor de Vonder waar hij zich voor 200% heeft ingezet. Een gevleugelde uitspraak van Wim was "da’s een mooi filmke". Vele mensen uit Barbant hebben genoten van zijn lezingen en filmpjes die hij in elkaar knutselde. Hij was 'n voorbeeldig echtgenoot... 'n vader en vriend en ook 'n fijne gezellige opa. Jammer dat hij ons moest verlaten... hij had nog zoveel te doen en nog zoveel willen doen... Wim was 76 jaar toen hij overleed.

Ik vond Jo Berkers 'n geweldig goeie kerel, keifijne mens... Ik leerde hem kennen voor het eerst toen m'n broer Theo hem had gevraagd of het mogelijk was om mijn gitaar die beschadigd was 'n mooie witte kleur te geven. En Jo deed dat meteen... vier dagen later was hij geschuurd en gespoten... Kosten? Nul zei Jo. Later zag ik hem ook wel in het cafe om 'n pilsje te drinken samen met z'n hond... het beestje luisterde naar de naam "Bankers"... geweldig mooi om te zien want het beest zat op de kruk naast hem en dronk ook wel 'ns bier dat Jo op de bar had geschud... Hij was ook 'n vakman met z'n timmerwerkplaats... Daar verdiende hij zijn kostje voor zijn vrouw en kinderen die alles waren voor hem. Ook was hij 'n gewaardeerd lid van het mannenkoor. Jo was 'n man met 'n gouden hart... hij verliet ons op 72-jarige leeftijd.

Misschien zijn er mensen die haar helemaal niet kennen, Ria Claassen. Ik kende haar wel... dit Helmondse zangeresje. Ik kende haar van 'n talentenjacht en ook van optredens waar ik haar tegen kwam. Ze had 'n mooie stem en was 'n gedreven meid... ze wilde graag net als iedere jonge griet dat wilde, 'n beroemde zangeres worden... Vroeger had ze de naam Ria van Helmond aangenomen maar nahaar huwelijk met Edward van Schaijk ging ze verder als Ria van Schaijk. Ze maakte enkele leuke plaatjes die nog altijd op you tube te vinden zijn. Ria werd maar 24 jaar oud.... voor mij zal ze in gedachten steeds voortleven als Ria van Helmond, dat lieve vrolijke zangeresje...

We zijn na jaren elkaar 'n beetje uit het oog verloren, André van de Kerkhof en ik, maar vergeten zal ik hem nooit. Andre was degene die ons in de beginjaren van "the Secrets" uit de brand hielp door zich aan te bieden als vaste chauffeur van ons orkestje. We waren daar erg blij mee en André was door de jaren "inne van ons geworre", hij was als 'n vijfde man bij de band. We hoefde hem maar te vragen en hij stond er. Als we op 'n vrijdagavond moesten optreden en het was wat verder weg, bracht hij ons weg, ging terug naar Someren om voor "de Spar" de boodschappen rond te brengen en kwam na zijn klus ons weer ophalen. André was 'n magnifieke kerel.. Ik kreeg 'n brok in m'n keel toen ik hoorde van zijn overlijden... Ria, de kinderen, de schoondochters en de kleinkinderen zullen hem ontzettend missen dat weet ik heel zeker.. Ze waren zijn alles, die stonden bij hem altijd voorop, wat er ook mocht zijn. André was altijd zichzelf, geen poespas... vol humor en altijd oprecht en eerlijk. Ik ben blij hem gekend te hebben... helaas heeft hij ons te vroeg moeten verlaten, André was pas 67 jaar oud.

Hij was ook 'n leraar van 'n Astense school en ik ken hem dan ook niet anders als Mister Toemen. Ik weet niet precies aan welke school Harrie Toemen was verbonden maar ik denk aan de Lambertus school. Waar ik hem van ken is van het koortje dat op zaterdag of zondag in de Sint Jozefkerk kwam zijngen want muzikaal was hij wel. Hij deed dan ook het een en ander voor de kerk. Het was 'n rustige man, ik zag hem ook wel 'ns door de straat fietsen in de Rozenstraat want waar wij achteraan in die straat woonden had Harrie met zijn gezin 'n woning vooral in de straat. De school en parochie hadden er "unne goeie an". Harrie is 75 jaar geworden.

Het bidprentje van Paus Paulus VI, geboren als Giovanni Battista Enrico Antonio Maria Montini (Concesio bij Brescia, 26 september 1897 – Castel Gandolfo, 6 augustus 1978), hij was onze paus vanaf 1963 tot aan zijn dood. Hij zette het Tweede Vaticaans Concilie voort, dat door zijn voorganger, Johannes XXIII, begonnen was. Hij was de eerste paus die per vliegtuig rond de wereld reisde. Wegens gezondheidsproblemen moest hij zijn priesteropleiding thuis volgen. Op 29 mei 1920 werd hij tot priester gewijd. Hij vierde zijn eerste Heilige Mis in de parochiekerk van de Madonna delle Gracie, vlak bij zijn ouderlijk huis. In 1954 benoemde Pius XII Montini tot aartsbisschop van Milaan. Het conclaaf van 1958 had Angelo Giuseppe Roncalli tot paus Johannes XXIII gekozen toen die overleed werd hij zijn opvolger als Paus Paulus VI. Meteen na zijn verkiezing kondigde Paulus aan het concilie te zullen voortzetten. De voorbereidingen voor de Tweede Zittingsperiode gingen dan ook door. Tijdens de opening van de Tweede Periode, benadrukte Paulus het pastorale karakter van het concilie. Veel publiciteit kregen de reizen van Paulus VI onder meer naar Israël (1964), de Verenigde Naties (New York, 1965), de Wereldraad van Kerken (Genève, 1969) en naar het Verre Oosten en Oceanië (1970). Tijdens die laatste reis ontsnapte hij in Manilla, op de Filipijnen, aan een moordaanslag. Deze aanslag werd beraamd door Benjamín Mendoza. Die ging verkleed als priester naar de paus toe, maar hij zag uiteindelijk van de aanslag af. Op 16 maart 1978 werd Paulus vriend en oud-premier van Italië Aldo Moro door de Rode Brigades gegijzeld. Op 20 april van dat jaar ontving de paus een bericht van Moro zelf, die de paus vroeg hem te helpen aan de eisen van de brigades tegemoet te komen. De brief van Paulus die hij schreef aan de ontvoerders kreeg veel kritiek van vele Italianen, die de toonzetting ervan te mild vonden ten opzichte van de Brigades. Toen Moro uiteindelijk vermoord was teruggevonden in de achterbak van een auto, was Paulus gebroken. Hij ging voor in de requiemmis die voor Moro in de Sint-Jan van Lateranen werd gehouden. Het zou een van de laatste publieke optredens zijn van deze paus, die al ernstig ziek was. Paulus VI overleed aan de gevolgen van een hartaanval, die hij kreeg tijdens de Mis in de kapel van het pauselijk buitenverblijf in Castel Gandolfo. Eind 2013 erkende de Congregatie voor de Heilig- en Zaligsprekingsprocessen een wonder dat werd toegeschreven aan Paulus VI. Begin jaren 1990 werden bij een ongeboren baby in de Verenigde Staten afwijkingen vastgesteld die tot ernstige handicaps zouden leiden. De artsen raadden abortus aan. De moeder wilde dit niet, en bad tot Paulus VI. Na de geboorte vertoonde de baby als bij wonder geen enkele afwijking. De erkenning van dit wonder bracht Paus Paulus z'n zaligverklaring dichterbij. Op 6 mei 2014 erkende bovengenoemde congregatie van de Rooms-katholieke Kerk het wonder dat nodig is om paus Paulus VI zalig te kunnen verklaren. Op 19 oktober van dat jaar werd paus Paulus VI door zijn opvolger paus Franciscus zalig verklaard. Paus Paulus werd 80 jaar oud.

Hij kwam uit Someren, Hans Raymakers en daar is Someren nog altijd trots op want Hans was iemand die vanalles en nog wat organiseerde... je hoefde hem maar te vragen en hij bedacht wel iets, de Kennedymars van zijn Joek was zijn kindje.. vroeg je iets dan zei hij "doewik". Daarbij was hij ook nog eentje die genoot van het leven... helaas voor Hans was dat veel te kort. Ik heb hem vaak meegemaakt en we hadden ook altijd lol, mijn zusje Annemieke weet daar over mee te praten want die trok lange tijd op met Hans en zijn vriendenkring. Hans was 'n levensgenieter en dat stak hij niet onder stoelen of banken want als er niks te vieren was dan was hij het die wel weer iets bedacht. Samen met zijn Truus kwam je hem op de gekste plaatsen tegen.. en waar je hem zag daar was het gezellig.. en dan slaat 'n ziekte toe... Hans overleed veel te vroeg op 50 jarige leeftijd... "ze zalle 'm overal misse, vural in Zummere"...

Tante Marie van Heusden, van ome Jan, dat was Marietje van Bussel - van Bussel. Ze was de jongste zus van m'n moeder. Het eerste plaatje wat ik maakte is deze serie bid-prentjes was ons moeder... tante Marie is de 382ste in de rij. Tante Marie was vooral bekend als Marietje van de Spar want ze runde 'n Sparwinkel in Heusden en ze was 'n graag gezien iemand. Altijd vriendelijk, behulpzaam en opgewekt en daarbij had ze er nog 'n taak bijgenomen: de verzorging van haar ouders op hun oude dag. Wij gingen er altijd graag naar toe en het was onze lievelingstante... misschien ook wel omdat haar kinderen dezelfde leeftijd hadden als wij... en onze tante altijd vriendelijk en lief met ons omging, ook met de kermis waren we er altijd met onze ouders. We kregen dan vanalles daar, het was er "goe vurblieve"... Ze was ook 'n hele goeie moeder en echtgenote... deed alles voor hun. De dood van ome Jan, haar echtgenoot, op veel te vroege leeftijd heeft haar veel pijn gedaan... Tante Marie bleef onverzettelijk... ze mocht erg oud worden.. Ze overleed op 89-jarige leeftijd.

Ze woonde bij de familie Hoefnagels deze oma, Anna Cauven - Bertrams (27). Ze was de moeder van Marie Hoefnagels - Cauven, de vrouw van Bert Hoefnagels. Vroeger kwam het veel voor dat als een van de ouders was overleden een van de kinderen de moeder of vader "in huis namen".. Zo ook met oma Bertrams. Het was 'n lief menske en ze hielp zoveel ze kon in het grote gezin van de Hoefnagelsen. Ze was een van hun geworden en de kinderen Hoefnagels deden er alles aan om het haar zo fijn en gezellig mogelijk te maken. Oma Bertrams overleed in de gezegende leeftijd van 85 jaar.

Nog altijd, zelfs na bijna 60 jaar, krijg ik 'n brok in m'n keel en het lijkt misschien raar maar ik kan het me herinneren als de dag van gisteren... Ook al kende ik haar niet persoonlijk, Lenie Boerekamps. Ik heb helaas geen foto van haar maar ikzelf kan me haar gezicht nog goed voor de geest halen. Lenie was de oudste thuis. Zoals altijd stond ze samen met 'n grote groep reizigers te wachten bij de bus aan het BBA busstation... toen nog waar nu het eetcafe van Peter van Hoek is. Het was koud en glad en de ongelijke stenen van de Markt waren glibberig door de sneeuw en het ijs. Mogelijk is ze toen de bus aan kwam rijden door het gedrang gevallen of misschien gewoon uitgeschoven en werd door de bus overreden.. Lenie overleed meteen aan de gevolgen... Asten was in rouw... Onder grote belangstelling is Lenie begraven... Het zal me altijd bijblijven... en weer komt dan die vraag, waarom zij... op zo'n jonge leeftijd? Lenie werd maar 23 jaar oud.

Het is alweer zo'n 20 jaar geleden dat hij is overleden, Pieter van Loon. Zoon van Piet van Loon uit d'n Himmel van vroeger, die ons voorging in de spelletjes in de bossen, en zijn vrouw Tonny... ook goed bekend bij ons. Ik kende Pieter niet persoonlijk maar ik weet dat Asten rouwde om het heengaan van deze sympatieke jongen. Slechts 19 jaar jong... En dan denk je weer... als er 'n echte Hemel bestaat, waarom heeft God dit toegelaten...

Hij was maar 'n jaar of vier jonger als ik, Martien Wilbers. Een van de drijvende krachten achter carnavalsvereniging de Plekkers. Eentje waar je maar iets aan hoefde te vragen en hij deed het. Als Martien III werd hij er als prins gekozen in 1986... Toen we nog bij de Kluis in Ommel werkte en de carnavalsvereniging had receptie dan kwamen ook zijn Plekkers op bezoek en kon ik met Martien altijd 'n praatje maken. Zijn vrouw en kinderen waren hem heilig en later ook zijn kleinkinderen... Ik schrok toen ik hoorde van zijn overlijden... niet te bevatten. Martien was 'n goeie kerel en uit het juiste hout gesneden... hij overleed veel te jong naar menselijke maatstaven gerekend... Martien Wilbers werd maar 64 jaar oud.

Natuurlijk kende we hem... jongens en meisjes die van mijn leeftijd zijn en katholiek waren. Hij was de opvolger van Mgr Mutsaers in den Bosch, Mgr. Bekkers. Hij werd onze jonge bisschop in Brabant en 'n man vol vernieuwingen etc. Bekkers begon zijn loopbaan in 1933 als kapelaan in een arbeidersparochie te 's-Hertogenbosch. Vanaf 1939 was hij rector van verschillende instituten. In 1956 was hij korte tijd pastoor te Tilburg voordat hij in 1957 benoemd werd tot coadjutor van mgr. Mutsaerts, zijn voorganger als bisschop van 's-Hertogenbosch. Mgr Bekkers, voor vrienden Rinie, was van huis uit een eenvoudige, vrome, boerenzoon, betoogde modernistische opvattingen in verschillende morele kwesties. Volgens Bekkers moest de Kerk niet een strenge moraal voorschrijven, maar tegemoetkomen aan de wensen van de gelovigen. Zijn opvattingen werden meer ingegeven door pastorale overwegingen dan door wetenschappelijke bezinning. Spraakmakend was zijn mening over de geboorteregeling die hij verwoordde op 21 maart 1963. Bekkers vond dat gelovigen zelf moesten beslissen over het gebruik van de anticonceptiepil. Zonder het woord 'anticonceptiepil' te gebruiken, benadrukte Bekkers dat ouders hun eigen geweten moeten volgen bij het bepalen van het kindertal. Hij was zeer geliefd in Brabant, 'n echte Brabander... Mgr. Bekkers overleed veel te vroeg in 1966, hij was toen nog maar 58 jaar oud...

Op het moment dat ik dit plaats hebben we net de dodenherdenking en de bevrijdingsdag achter ons liggen en daarom denk ik dat het herdenkingsplaatje van deze man wel op z'n plaats is. Hij heeft zich ingezet tegen de Nazi's en was 'n verzetstrijder in hart en nieren, Frits de Bruijn. Als je zijn naam hoort weet bijna iedereen om wie het gaat... Hij heeft zijn verzet tegen de oorlog met de dood moeten bekopen. Asten gaf hem 'n straatnaam, "Frits de Bruijnstraat" voor zijn onverzettelijkheid en voor de hulpvaardigheid aan zijn landgenoten. Zijn naam zullen we nooit vergeten en de straatnaam zal altijd verbonden blijven aan zijn Asten.. Het dorp dat hij verliet om zich in te zetten voor zijn land maar helaas niet naar terug kon keren. Dit is 'n man waarop we trots zijn... iemand die niet naar zichzelf keek. Frits de Bruijn overleed op tragische wijze toen hij nog maar 23 jaar oud was.

Aan deze geweldige kerel, Piet van der Aa, heb ik mijn muziekleven wel zo'n beetje te danken. Toen ik bij Picus Asten ging werken kregen we later Piet als bedrijfsleider en je kon je geen betere wensen, hij was gewoon, deed gewoon en was gewoon een van de onze. Iedereen bij het bedrijf spraken altijd lovende woorden over hem. Piet speelde toen in 'n bandje, "Con Forza" en ik was net in mijn overgang naar the Secrets. Piet was niet alleen mijn baas maar hij was ook mijn vriend geworden en hij had gezorgd voor 'n goeie geluidsinstallatie voor ons en hij introduceerde ons in verschillende zalen. Om het gewoontjes te zeggen: Hij hielp ons binnenkomen in de wereld van de orkesten die dans en feestavonden verzorgde. Iedere maandagmorgen kwam hij bij me "hoe ut speule há gegoa"... Verschillende keren ben ik naar zijn huis geweest in de Lindestraat als hij met zijn band repetitie had, ik leerde er veel van. Zijn vrouw en kinderen stonden op de eerste plek... dan zijn werkzaamheden bij Picus en dan vooral het omgaan met "zijn" personeel, maar als derde zeker de muziek... hier kon hij echt in opgaan en ook uren over praten... hij was trots op zijn uitgegeven singletje bij Johnny Hoes: "Marian", 'n liedje wat hij zelf zong. Later verloor ik hem 'n beetje uit het oog want we waren ieder onze eigen weg ingeslagen en vertrok hij uit Asten naar zijn eigen dorp terug. Ik schrok toen ik hoorde dat hij was overleden want Piet stierf veel te jong... en hij had nog zoveel willen doen... Piet werd 61 jaar oud... 'n goeie vriend en geweldige man had ons verlaten...

Ooit was hij m'n ploegbaas waar ik werkte... Wim Bakermans. Hij kwam uit Someren en heb hem leren kennen toen we beiden bij Pietje Berkvens werkten. Aangezien hij in Someren 'n Muziekwinkel annex Rookwarenwinkel had was hij de man die me alles uit heeft gelegd over gitaren van toen want ik wilde die zo snel mogelijk een hebben, 'n electrische bedoel ik. Hij vertelde er alles over en legde de verschillen uit van de ene en de andere gitaar. Ik heb Wim ervaren als 'n rustige man... zich niet druk of kwaad makende over dingen. Geweldige kerel... Wim was echt 'n contente mens. Net voor het overgaan van de 20ste naar de 21ste eeuw overleed hij, hij was toen 83 jaar oud.

Ik ken haar eigenlijk niet persoonlijk, Trudy van Bommel - van de Rijt. Ze trouwde met Jan van Bommel die vroeger wel in Asten woonde en nog 'n hele tijd in d'n Himmel. Trudy was iemand waar het gezin op de eerste plaats kwam. Zoals je kunt lezen op dit gedenkprentje was ze echt in haar nopjes toen ze oma werd... iets waar ze naar uit had gekeken. Helaas heeft ze er niet lang van kunnen genieten.. dan denk je soms.. waarom heeft God dit zo gedaan? Trudy werd maar 61 jaar oud... veel te jong van ons weg gegaan.

Persoonlijk ken ik haar niet, Stien Manders - Kuijpers (11). Ze woonde vroeger in wat het Himmel-eindje werd genoemd maar gewoon bij de Hemel behoorde, de verbinding tussen de Hemel en de Logtenstraat van toen. Samen met haar drie zusjes groeide ze daar op. Later woonde ze niet ver daar vandaan, samen met haar man en kinderen woonde ze vooraan in de Logtenstraat wat later de Margrietstraat werd. Je was er altijd welkom bij deze lieve vrouw en moeder... "ze há altijd de koffie kloar"... Was 'n goeie lieve moeder voor haar kinderen en kleinkind. Ze heeft moeilijke tijden gekend maar sloeg zich er altijd doorheen. Wanneer je door ziekte plotseling moet gaan verhuizen is dat geen lolletje... nadat ze nog zieker werd vond Onze Lieve Heer het welletjes... Stien overleed op 83-jarige leeftijd...

Ze is de moeder van m'n schoonzusje, de schoonmoeder van onze Frans, Truus Janssen - Ernst (53). Ze kwamen wonen in het huis naast Jan Kerstens waar vroeger Drika en Jan Zegers woonden. Het was maar twee deuren van ons verwijderd in d'n Himmel. We hebben haar leren kennen als 'n lieve moeder die alles deed voor Bert en haar kinderen. Altijd goed gehumeurd... Maar als je ziek wordt en alles raakt in 'n stroomversnelling terwijl je nog zoveel dingen wilde beleven met je familie en vooral ook met je kleinkinderen, dan komt het hard aan als je er ineens niet meer bent. Moederke Truus overleed toen ze 80 jaar oud was...

Samen met z'n broers stond hij, Tonny Schriks, aan het roer van de drukkerij zoals we die ons graag herinneren, Drukkerij Schriks in de Burg. Wijnenstraat, vroeger naast het politiebureau aan de Emmastraat. De broers hadden ieder hun taak binnen het bedrijf. Voor ons was het Peelbelang het weekblad dat niet uit Asten was weg te denken, een van de belangrijkste dingen. Verschillende mensen uit onze straat vonden er vroeger hun werk. Zijn levenswijze en visie heeft hij overgebracht op zijn kinderen die alles voor hem betekende. Het afscheid nemen van zijn werk had bij Tonny diepe groeven nagelaten. Tonny is plotseling overleden op 60 jarige leeftijd... te jong... te snel... te vroeg...

Of ik haar kende? Marike Slaats... Nee, eigenlijk niet... alleen van gezicht wist ik wie ze was maar toch denk je er onbewust wel weer 'ns aan want toen we hoorden van haar overlijden ging er weer die rilling door m'n lichaam. Je kunt het bijna niet bevatten... zo'n lief meisje vol levenslust. We hadden allemaal wel gehoord in Asten van haar laatste wens... en dan later gaat ze weer de wolken in... maar nu hoger... nu naar de Hemel. Je moet er niet bij na gaan denken hoe oneerlijk het is... 'n levenslustig meisje van slechts 16 jaar jong... Ik zal me haar altijd herinneren als "ut meiske van de leuchtballon"...

Soms als ik aan de computer zit om de herinneringsprentjes of bidprentjes hier te plaatsen en het is dan iemand die ik goed ken en dan veel en veel te jong van ons is weggenomen, dan krijg ik soms toch wel weer 'n brok in m'n keel en 'n koude rilling... Ik vraag me soms wel af waarom de grote "deugnieten" zolang mogen leven en zo'n lief meiske van helemaal achteraan op Voordeldonk, Betsie van de Weerden, waarom zij juist niet. Maar beter is om er niet zo diep over na te denken, je krijgt er toch geen antwoord op. Ik kende Betsie van school, ze zat 'n klas hoger als ik en was het oudste thuis, dacht ik. Het was 'n kei-lieve meid... altijd lol en vol levensvreugde. En dan ineens is ze er niet meer... ineens... zomaar... dan denk je... waarom zij? het is toch niet eerlijk?...... Betsie werd slechts 20 jaar oud. 20 jaar? dan moet je aan je leven beginnen... helaas, niet voor haar.

Ze was het lieve moederke van Harrie, Goda, Frans, Jacky, Ellie en Tonny van der Steen en getrouwd dus met Astens bekendste melkboer. Betje van der Steen - Boerenkamps (84). Mensen kwamen er graag want je was er altijd welkom... er werd daar veel gerikt en andere kaartspelletjes gedaan en Betje zorgde altijd voor de koffie want men was er erg gastvrij bij de van der Steentjes. Betje zorgde goed voor iedereen, voor Toon, voor haar kinderen en zelfs voor het paard wat haar man gebruikte voor het venten van de melk etc. Het was er altijd gezellig. Na 'n leven van hard werken was er de tijd gekomen om te genieten en dat deden ze samen door vaak te reizen, door wandelingen te maken... daar genoot ze van. Betje werd ziek en verloor die strijd... Betje van der Steen werd 83 jaar oud.

Ik kende hem erg goed, Jan Smits, (Jantje). Hij was degene die zorgde dat ik mijn eerste optredens had als muziekant, samen met Henk van de Waarsenburg. Jan was voorzitter van de houtbewerkersbond in Asten en eens per jaar was er de jaarvergadering bij Thieuke en Nelleke van Helmond in het cafe. Toendertijd was het ledenaantal nog niet zo groot. Jan vroeg mij of we in de pauze, ter afwisseling 'n paar liedjes wilde spelen. Ik was toen ook bij de bond. Natuurlijk kennen we hem ook als verkoper van meubelen bij Jan van der Loo en wie kent hem niet als raadlid voor "Leefbaar Asten"... Tussen zijn drukke leven had hij altijd nog tijd voor zijn kinderen en later ook zijn kleinkinderen. Ik vond het 'n geweldige man... echt iemand waar je van op aan kon. Jan is 76 jaar oud geworden.

Wanneer ik dit herinneringsprentje zie van Miet van Heugten - Willems (61), dan maak ik me weer kwaad op de regeringen die alleen aan zichzelf denken... grootverdienende zakkenvullers die de gewone werkman met z'n gezin niet zien staan. Waarom dit? Miet en Willem woonde vlak bij ons en ik ken hun als lieve mensen, altijd klaar staan voor anderen, alles deden voor hun kinderen en dan als het lichamelijk wat slechter begint te gaan worden de twee lieve mensen uit elkaar gehaald... Dat mogen die domme regeringen die we hebben gehad zichzelf aanrekenen. Het is toch verschrikkelijk dat 'n rijk land als Nederland twee mensen die bijna 50 jaar waren getrouwd, uit elkaar haald omdat ze bezuinigen op de verkeerde dingen. Ik ken Miet als iemand die alles deed voor haar kinderen.. altijd bezig in huis en ook er buiten. Miet is geboren op dezelfde dag als toendertijd koningin Julia, 30 april. Zeker is dat Miet, de moeder van Annie, Riek, Henk Peter en Nellie naar de echte Hemel is gegaan... goei mensen komen daar terecht... Miet van Heugten overleed op 76 jarige leeftijd op 'n dag die maar een keer in de vier jaar voorkomt.. 29 feb.

Het was 'n stevige kerel... 'n ruwe bolster... Martien van de Westerloo, maar het was 'n man met 'n hart van goud... eerlijk en oprecht. Volgens mij hebben de van de Westerloo's nog 'n tijdje in de Hemel gewoond maar ik weet het niet heel zeker. Martien woonde tot z'n dertig thuis en verhuisde toen naar Deurne. Hij was 'n echte natuur mens.. je zag hem dan ook vaak fietsen, rustig in zijn eigen tempo, genietend van de vogels, de bloemen, bomen en de rest van de natuur... Hij heeft het niet gemakkelijk gehad... Hij stierf na 'n ziekte op veel te jonge leeftijd.. Martien werd maar 61 jaar oud...

Vandaag 'n keertje wat heel anders, want ik ken hem helemaal niet en ook zijn vrouw weet ik niet wie dat is maar we gaan dan ook wel heel ver terug in de tijd, Joannes Vlijminx en Anna van Bree. Ik plaats dat hier omdat ik bijna geen plaatjes heb met namen die zo apart zijn... zo anders als tegenwoordig en ook omdat het bid-prentjes, of het gedachtenis-prentje heel anders was als nu. Het prentje is dan ook uit 1867 en dit prentje is van de man waarvan de vrouw al eerder overleden is maar wel op dit prentje wordt samengevoegd met haar man, het lijkt me dat er van haar overlijden geen prentje is uitgegeven maar zeker weten doe ik dat niet. De naam Vlijminx zal later wel zijn veranderd in Vlemmings of Vlemmix want ik kom die naam nergens meer tegen. Ook de voorkanten van de prentjes waren veel anders en vaak stond er 'n kruis, 'n heilige of 'n engel op afgebeeld, ook de teksten van toen vind ik mooi om te lezen en het geeft nog aan hoe katholiek de mensen toendertijd waren. De bloem heb ik erbij gezet omdat de crysant de bloem is die het meest voor kwam bij begrafenissen.

De koster van Ommel is niet meer, Frans Verspeek. 68 jaar lang had hij Maria in Ommel gediend als koster, 68 jaar lang was hij de helpende hand in het bedevaartplaatsje. En hij deed dat graag en deed het met verve, zonder nadenken deed hij alles wat op zijn pad kwam als koster in zijn Ommel. Ik kende Frans als verzekeringsagent van het ziekenfonds... als er iets was kon je bij hem terecht. Daarbij was Frans ook nog bestuurslid van het NKV en had nog zoveel functies meer... te veel om op te noemen. Zijn grote hobby was het "krassen in de tuinen"... het zag er altijd picobello uit bij Frans. Toen ik hoorde van Frans overlijden moest ik terug denken aan die paar uurtjes die ik bij hem heb gewerkt aan zijn huis... dan moesten we ook altijd wel "un uurke buurte"... geweldige kerel die Frans. Frans is overleden op 79-jarige leeftijd maar hij had nog wel langer mogen blijven... deze vriendelijke man...

Het is ongelooflijk hoeveel mensen deze man, Gerrit van Bommel, aan het lachen heeft gebracht. Gerrit was 'n geweldig toneelspeler en zelfs in "de ton" stond hij zijn mannetje met de carnavalsavonden. Ik heb hem leren kennen toen hij toneel speelde bij de toneelvereniging... hij kreeg meestal ook die rollen die hem zo goed lagen... de komische. Toen ik 'n jaar of 16 was hielp ik hem samen met mijn vroenden bij de verkoop van snoeperij tijdens de openluchtspelen... Naast dat alles was hij ook "dun baz" in het gemeenschapshuis.. vroeger ook al bij het patronaat en de groene keet waar toen uitvoeringen waren. Hij was 'n man voor zijn gezin maar ook deed hij alles voor "het Astense volk"... 'n geweldige man. Op 84 jarige leeftijd is Gerrit overleden... 'n paar dagen voor Kerstmis.

Ik weet van bijna alle mensen waarvan ik het gedenkprentje hier plaats wel iets. Van dit lieve jonge kind weet ik niet zo heel veel gewoon omdat ze nog maar pas in het leven stond. Xandra Cortenbach. Dochtertje van Jan en Gerrie Cortenbach die vlak bij ons in de buurt woonden. Wanneer je gelovig bent, en dat ben ik toch wel, dan ga te toch ook aan dingen twijfelen wanneer dit gebeurd... het is toch niet eerlijk dat zo'n lief jong meisje, dat klaar staat om aan het leven te beginnen, komt te overlijden door 'n ongeluk. Het is toch niet eerlijk dat dit zo kan gebeuren. Ik zag haar wel 'ns lopen aan de hand van papa en mama... vrolijk spelende, blij en lief.... En dan komt het vreselijke bericht.. ik zal het nooit vergeten.... het lieve onschuldige meisje uit onze buurt was er opeens niet meer... Kleine Xandra werd maar 4 jaar en 2 maanden oud... De echte Hemel had er 'n lief engeltje bij...

Natuurlijk ken ik deze vriendelijke man, wie niet.... Janus Bakens. Hij runde 'n cafe met 'n bioscoop in de Mgr. den Dubbeldenstraat en je kon er naast biljarten ook beugelen... dat kon je bijna nergens in Asten, dit oude spel van vroeger. Hij was het gezicht van het cafe vroeger.. en wij kwamen er graag om 'n keertje te biljarten maar meer nog om onze vrije tijd op te vullen door 'n bezoek te brengen aan de bioscoop. Janus was ook 'n goeie biljarter. Hij moest zorgen voor zijn vrouw en tien kinderen wat hij voortreffelijk deed en was naast cafeuitbater ook bakker. Ik herinner me hem graag als die vriendelijke kastelein. Het herinneringsprentje is boven wat onduidelijk maar 'n ander heb ik helaas niet. Door 'n ziekte waartegen hij vocht maar niet kon winnen is Janus van ons heengegaan, hij werd 76 jaar oud.

Jarenlang was hij in d'n Himmel onze buurjongen, Theo Cortenbach (59). We hebben hem leren kennen als 'n gewone rustige jongen... Theo was niet zo'n druktemaker, hij nam de dingen zoals ze kwamen.. "hij liet alles maar over zich heen komen"... Enkele jaren geleden mocht hij samen met Marianne zijn vrouw hun 50-jarig huwelijksfeest vieren waar hij van genoten heeft. Op 'n gewone dag gaat hij samen met z'n vrouw nog op familiebezoek... niet wetende dat dit zijn laatste was want 'n paar uur later overlijdt Theo, 'n geweldige kerel met 'n hart van goud is van ons heen gegaan... Theo Cortenbach werd 77 jaar oud.

Ik heb deze Heusdenaar leren kennen bij houtindustrie Picus in Asten, Wim Berkers. Hij was 'n echte goeie vent, zeurde nergens over, deed gewoon wat er van hem werd gevraagd. Ook zijn werk deed hij vol ijver en nooit hoorde je hem hier klagen ook al was het niet altijd het fijnste werk. Wim was altijd bereid om 'n praatje met je te maken en toen hij jong was was hij 'n gerespecteerd lid van de drumband. Zijn vrouw en gezin stonden altijd op de eerste plaats bij Wim. Als we met de Picus moesten voetballen kwam Wim altijd kijken als hij wist dat we weer moesten aantreden... Echt 'n geweldige kerel. De strijd tegen 'n ziekte die niet te overwinnen was heeft hij verloren... voor mij had je nog veel langer mogen blijven... Wim Berkers werd maar 66 jaar oud... veel te jong... helaas...

Hij behoorde voor mij bij een van de bekende Astenaren, Sjef van der Putten. Iedereen noemde hem "Putje", hij was de visboer op het Koningsplein.. vroeger had hij z'n winkeltje aan de markt naast cafe de Wit. Ik denk dat iedereen van vroeger hem wel kent... Sjef zat vol humor.. Ik weet nog dat ik er van ons moeder ooit vis moest halen... in z'n winkeltje vroeg hij waar ik er eentje van was: Driek Welten... aha en vandaag vis eten? Dan zul je later 'n grote vent worden zei hij... Later nam een van zijn zoons het visbedrijf van hem over. Hij was 'n graag geziene man in Asten, je kende hem aan zijn brommertje waarmee hij in Asten de vis rondbracht als men dat vroeg. Sjef werd 74 jaar oud.

Hij was "as unne gewone mens tusse de mense", Pastoor Jan Vogels. Hij was 'n geliefde pastoor in het Maria dorpje Ommel... de mensen hadden "ger" met hem te doen. Hij werd er benoemd als pastoor nadat hij op vele plaatsen zijn werk als kapelaan had gedaan, in 1939 en maakte de oorlogstijd in het Ommelse van dichtbij mee... "zijn Kerk" midden in het hart van Ommel werd verwoest en samen met de gelovigen zorgde hij ervoor dat er 'n noodkerk kwam en was zelfs bereid de helpende hand toe te steken als er werk spullen voor de kerk moesten worden gemaakt. Ook bij de bouw van de nieuwe kerk was hij betrokken. In zijn tuin in tegen het Maria-oord was hij vaak te vinden met zijn trouwe hondje. In 1962 verleende men hem eervol ontslag. Hij was toen 23 jaar pastoor geweest in zijn Ommel. Helaas stierf hij al 'n jaar later in 1963, Pastoor Jan Vogels was toen 70 jaar oud...

Ik heb Willy van Gorp leren kennen toen wij in de beginjaren 60 van d'n Himmel naar de Rozenstraat gingen verhuizen, 'n spannende tijd natuurlijk want we vertrokken van onze fijne straat waar ik ben geboren en m'n vriendjes had etc. naar 'n geheel nieuwe wijk en moesten maar afwachten wat het zou brengen en hoe het zou lopen. Ik moet zeggen dat het 200% is mee gevallen en dat ook dankzij Willy en zijn familie. De van Gorpen werden onze buren en daar hebben we goeie fijne herinneringen aan over gehouden... mede namens hen werd het "verhutteren uit dun Himmel" 'n fluitje van 'n cent. We konden het allemaal goed vinden met onze "nieuwe buren"... Ik heb nog vaak met Willy naar het werk gefietst en ik herinner me ook nog goed toen ik in de Orionstraat kwam wonen dat Willy bij ons nog vloerbedekking nog gelegd. Willy was 'n visser... zijn lust en leven... daar spendeerde hij bijna al zijn vrije tijd aan maar ook goot hij beelden, iets wat hij had geleerd van zijn vader. Als Willy iets deed dan was dat geen half werk... het moest perfect zijn... Na het overlijden van zijn vader en moeder bleef Willy in de Rozenstraat wonen dan kon makkelijk met 'n hechte familie die hem overal in steunden... Dan hoor je opeens dat hij ziek is... ernstig ziek... Willy is overleden toen hij nog maar 65 jaar oud was. Z'n broer Hans maakte er 'n geweldig mooi lied over (dôr krieg ik hennevel van)... 15 Fibbrewarri, de dag dat Willy is geboren en zijn verjaardagen mocht vieren... in 2009 zou het zijn laatste zijn... helaas. Klik boven op het plaatje en je krijgt dat mooie liedje te horen. Op het herdenkingsprentje staat dat ze hem nooit zullen vergeten... "wij ôk nie Willy"....

Hij is echt oud geworden naar menselijk maatstaven gerekend, Marinus van Empel. Ik ken hem dat hij op "dun Bult" woonde en omdat hij vroeger met zijn "pendeks" door de straten duwde om petroleum te verkopen. Hij was 'n geweldige goedlachse man met die aanstekelijke glimlach die hij altijd met zich mee droeg... Hij deed er alles voor om zijn gezin 'n goed leven te bezorgen. Nooit was hij echt ziek.. hij heeft wat afgesjouwd. Geboren in de 19de eeuw en overleden op het eind van de 20ste eeuw. Hij was 67 jaar getrouwd met zijn Leentje. Marinus verruilde het aardse voor het Hemelse toen hij 92 jaar oud was.

Hij was jarenlang leraar aan de Bonifaciusschool: Toon Verdeuzeldonk (71). Later ging hij werken aan het Peelandcollege in Deurne waar hij toen ook woonde. In Asten was hij een van de geliefste leerkrachten aan de jongensschool aan de Kruiskensweg. Ik ken Toon vooral van NWC waar hij een van de steunpilaren was van ons eerste elftal waar hij dew "backpositie" innam. Hij was 'n prima vader voor zijn kinderen en hij was gelukkig met zijn vrouw Nelly. Ik heb hem nog 'ns ontmoet toen hij in de "vut" was... natuurlijk kwamen de verhalen van "vruuger en van d'n Himmel" ook weer aan de orde... Maar helaas is Toon ook op veel te jonge leeftijd van ons weggegaan... Toon werd maar 56 jaat oud...

Henricus Antonius Josephus, voor ons gewoon Burgemeester Henk Roels. van Someren. Hij werd geboren in Etten-Leur op tweede Kerstdag in 1925. Hij behaalde o.a. het diploma gemeente-administratie en heeft hij een cursus economie gevolgd aan de Katholieke Leergangen in Tilburg. Zijn carrière begon Henk Roels als volontair bij de gemeentesecretarie van Zundert. Daarna had hij diverse ambtelijke functies in Rucphen, Standdaarbuiten, Schoonhoven en Wormer. Verder was Roels betrokken bij tal van, over het algemeen katholieke, organisaties zoals de KVP. In 1956 ging hij werken bij de gemeentesecretarie van Warmond waar hij chef van de afdeling algemene zaken was voor hij in maart 1961 benoemd werd tot burgemeester van de toenmalige Noord-Brabantse gemeente Luyksgestel. Hierna was hij van 1968 tot 1991 burgemeester van Someren. Tijdens dit laatste burgemeesterschap nam hij onder meer het initiatief voor de oprichting van het Industrieel Contact Asten/Someren (ICAS). Voor Someren heeft hij veel betekend en deed alles voor onze buurgemeente wat tot zijn mogelijkheden behoorde. Hij was 'n echte Somerenaar geworden. Toen kreeg hij te horen dat hij ernstig ziek was maar hij bleef er tegen vechten... zijn gezin was hem alles. Hij verloor de strijd toen hij 67 jaar oud was... naar menselijke maatstaven gerekend, veel te jong.

Dit is het 350ste bidprentje wat ik plaats. Het is het bidprentje van m'n vader Driek Welten (57). Ik had dit allang eerder geplaatst maar door omstandigheden is het er vanaf geraakt. Je hebt geluk als je 'n vader hebt net als de mijne, wij, de Weltens zijn ook trots op hem. In zijn jeugd heeft hij het al niet gemakkelijk gehad want zijn eigen moeder overleed toen hij nog 'n peuter was. Zijn vader trouwde opnieuw maar over die tijd vertelde hij niet vaak iets. Ook de oorlog was geen gemakkelijke tijd. Hij zorgde goed voor ons moeder en zijn kinderen... Hij had ook zijn eigen manier van humor... Hij deed graag kaarten, dronk graag "un koenjekske" en rookte graag 'n sigaar. Onrecht was iets waar hij absoluut niet tegen kon. Hij had nog nooit in het ziekenhuis gelegen en dat wil toch zeggen dat hij 'n sterk man was en 'n sterk persoon. Toen hij 50 jaar was getrouwd met ons moederke en we in de kerk zaten zei hij tegen ons moeder... "ze mugge greust un stuk oversloa"... Onze lieve Heer heeft hem wel 'n beetje verhoord... Hij heeft geen pijn gehad toen hij stierf, dat is hem bespaard gebleven, dat heeft de Heer overgeslagen... zijn dood kwam onverwacht, we hebben geen afscheid van hem kunnen nemen maar hij weet heel goed dat we ontzettend trots op hem zijn geweest en we heeeeeel erg veel van hem hielden... Hij was echt 'n vader zoals iedereen die zich graag eentje zou wensen... wij hebben dat geluk in ieder geval gehad. Hij zei op het laatst wel 'ns dat alles volbracht was... hij was klaar hier... "Onze vadder is 81 joar geworre, hôst 82".... Jammer dat op de dag van zijn begrafenis de zon niet scheen want dat had van mij ook wel gemogen.

Hij behoorde bij de bekenste Astenaren, Cor van Goch, en niet door speciale dingen maar door zijn werk want wat Toon van der Steen voor ons was, was Cor voor andere wijken in Asten... de melkboer die aan huis kwam. Daarbij was hij een van de steunpilaren van onze harmonie waar hij sinds jaar en dag lid van was... De kinderen van Goch hadden er "unne goeie vadder an"... Cor is 80 jaar oud geworden.

Ik denk dat weinige hem zullen kennen maar toch zet ik zijn bidprentje hier neer, Frans van Hout. Hij kwam uit Helmond en ik leerde hem kennen toen Toon van de Weerden uit Deurne aan mij en Henk van de Waarsenburg vroeg om 'n orkestje samen te stellen met Toon als drummer, Henk en ik de gitaristen en zang en Frans als acoordeonist. Dankzij deze mensen ben ik in de muziek gekomen. Frans kon alles spelen, wat je ook maar vroeg, hij kende de liedjes van toen en daardoor hadden we ook succes... ik denk er graag aan terug. Frans was toen al wat ouder... dat was in 1962 dat we samen speelden. Hij werd toen ook nog vader van 'n tweeling dat vergeet ik ook nooit meer. Hij was echt 'n fantastische kerel... en als je het prentje leest kun je ook wel zien dat muziek en lol zijn leven beheerst hebben maar hij was ook 'n geweldige vader en opa... Frans is overleden toen hij 79 jaar oud was... ze zullen hem missen...

Ik heb helaas geen foto van deze lieve mens... Driek Hendriks (65). Hoe ik hem ken? Nou de meeste mensen uit d'n Himmel zullen hem wel kennen op dezelfde manier als ik, 'n oudere man die door zijn "hofke" liep... soms appels of peren van de grond opraapte als de tijd daar was... "bietje schoefelde"... de heg knipte en vaak binnen zat in de keuken aan 'n bakje koffie als we er van thuis eieren moesten halen. Want Driek had in 'n hok achter het huis wat kippen zitten en de eieren verkochten ze. Kinderen hadden Dora en Driek geen... Hij was 'n rustige lieve man van vroeger, zo ken ik hem en zal ik hem altijd blijven herinneren. Driek Hendriks werd 81 jaar oud...

Aan hem, Thieu van Lieshout uit de Hoogstraat hebben duizenden en duizenden mensen veel plezier aan beleefd... Hij kon toneel spelen als geen ander of het nu 'n serieuze rol was of eentje om te lachen... hij kon dat, hij wist hoe toneelspelen in z'n werk ging. Ik kende hem als schilder en hij werkte hard zoals die huisvaders dat toendertijd moesten om hun grote gezin te onderhouden... niets was hem te veel... Ook was Thieu 'n vaste "geselecteerde" bij NWC 1... We hebben 'n goeie aan hem gehad. Ook zijn vrouw en tien kinderen waren trots op hem, vooral als vader. Dan wordt hij ziek... Thieuke was nog maar 65 jaar oud toen hij de ongelijke strijd verloor...

Winkeliers zijn bij ons in Asten altijd de bekende mensen, gewoon omdat je er vaak kwam. Zo ook met deze man die 'n slagerswinkel had, Leo Mikkers. Lange tijd geleden woonde hij eigenlijk vooraan in d'n Himmel want hij had zijn zaak op de hoek bij de Emmastraat die toen ook nog 'n andere naam had en waar toen de Hemel begon. Leo had 'n drukke winkel/slagerij en die heeft lange tijd bestaan want na hem kwamen nog twee zoons van hem die de winkel hebben voortgezet. Ik ken Leo als 'n rustige man.. gewoon 'n hardwerkende huisvader. Verder ken ik hem persoonlijk niet zo goed. Hij stierf te jong. Leo Mikkers werd maar 64 jaar oud.

Als ik eerlijk moet zijn ken ik Cor Waals (29) eigenlijk alleen maar van aanzien... niet persoonlijk... als je er langs kwam als jonge jongen uit d'n Himmel en je zei goed dag dag zei hij dat ook terug... wel heb ik vaak de oudere van toen en dan praat ik nu over 60 jaar geleden, die zag ik vaak 'n praatje met hem maken. Hij was 'n rustige man, vrijgezel en inwonend bij Mina (van de) Broek en Jan Lomans de postbode. Zoals gezegd kende ik hem verder niet. Ik weet nog dat hun huisje tussen Hoefnagels en Maas in, huize Jamico was, genoemd zo omdat het de beginletters waren van de drie bewoners. Jan, Mien en Cor.. "JaMiCo". De goeie vriendelijke man, Cor Waals is 74 jaar oud geworden..

Ik noemde hem altijd: "de man met de eeuwige glimlach". Hugo Snijders. Voor ons gewoon altijd Huug. Ik heb Hugo leren kennen als iemand die altijd klaar stond om 'n praatje te maken... als grote hobby vissen had maar ook zijn kleinkinderen waren "z'n alles". Altijd hard gewerkt en klaargestaan voor vrouw en kinderen... Ik kende hem vooral als lid van het Astens Mannenkoor... Hugo "was" het mannenkoor, je kon ze in een adem noemen. Hij hield van grapjes en grollen, hield van lachen en op z'n tijd 'n goed glas bier.. Echt, Huug was 'n geweldige vent... Ik werd er stil van toen ik hoorde van zijn overlijden in 1998. Hugo Snijders overleden? dat bestaat toch bijna niet... Huug werd maar 68 jaar...

Wij jongens van 12 tot 17 jaar kende haar erg goed. Lina Mertens. Voor ons was het altijd Lieneke uit de kerkstraat. Ze had 'n handicap dat wisten wij natuurlijk. Als we met jong Nederland met 'n wandeltocht mee deden stond ze altijd te klappen... geweldig lieven meid was dat.. Later had ze ook 'n fijne hobby waar ze zich helemaal aan over gaf.. met geduld en liefde maakte ze prachtige kleden. Ook de pc kwam in haar leven en daar verdiepte ze zich in... Dan op 'n dag hoor je dat ze is overleden... zo'n goeie meid, zo'n lieve mens. Lina mertens overleed toen ze 68 jaar oud was.

Persoonlijk ken ik haar niet en dat kan ook niet want ze was al overleden voor dat ik ben geboren maar ik weet dat ze getrouwd was met Julianus Martens en samen met haar kinderen op d'n Achterbosch woonden. Ik heb er nog 'n filmpje van. Dit is Beth Martens - Driessen. Na haar dood en het verlaten van de boerderij is Julianus opnieuw getrouwd en in d'n Himmel komen wonnen op huisnummer 8 naast Jan Meulendijks de kolenboer. Beth en Julianus hadden samen 9 kinderen en hadden thuis op de Achterbosch vee en grond die men samen met de kinderen onderhield en moeder Beth zorgde zoals dat gebruikelijk was voor het huishouden. Beth is niet oud geworden, ze overleed op 61 jarige leeftijd... te jong naar menselijke maatstaven.

Ze was bij duizenden geboortes aanwezig om alles in goede banen te leiden, Jet van Otterdijk. Ze was wat vroeger Kaatje Welten en juffrouw Krieke in Asten waren... de verloskundige maar dan in Someren. Wie haar heeft meegemaakt zal wel weten wat voor 'n lief mens ze was... Ze was 'n vrouw die wist wat het leven was maar ze vergat niet dat er na het leven ook weer de dood kan volgen. Zeker wanneer je er achterkomt dat 'n ziekte waar tegen je niet kan vechten zo kort bij komt. Ze was 'n lieve moeder voor haar kinderen en 'n fijne oma voor de kleinkinderen... Voor haar, die zorgde dat er veel nieuw leven in onze dorpen is gekomen, voor haar kwam de dood veel te vroeg... Jet overleed op 58 jarige leeftijd...

Nee Prins is hij nooit geweest, Joep van Bussel. Hij was wel een van de gangmakers bij de beginjaren van de Klot waar hij in de Raad van Elf zat. We kennen Joep als 'n echte gezelschapsmens, iemand die het leven altijd van de lollige kant zag en gesprekken met hem waren dan ook altijd vol gezelligheid en erg lollig. Buiten dat ik hem kende van de Klot ken ik hem ook als "onze lozziemaker". Zijn winkel had hij toen nog in de Prins Bernhardstraat en ik heb er samen met ons moeder mijn eerste horloge gekocht, 'n jaartje voordat ik in dienst moest. Joepke haalde alles voor de dag om mij 'n "goei lozzieke" te verkopen. Ook voor zijn gezin deed hij alles. Toen hij overleed was Asten in rouw... "Joep van Bussel is dood!, Wie? Joepke? Dat kan toch niet.... Joep was veel en veel te jong toen hij stierf, slechts 52 jaar...

Welke oudere onder ons kent deze bekende Astenaar niet... Piet van den Eijnde. Iedereen toch... de lange schoenmaker uit de kleine Marktstraat langs bakkerij Hoes. Piet was echt 'n bekend figuur in het Astense en dan niet alleen omdat hij zo'n geweldige manier van schoenen verkopen had maar ook als voetballer hebben we hem vaak gezien, ik tenminste wel. Voordat mijn broer stopte met het schoenenvak werkte hij bij Piet achter de winkel in de schoenenreparatie en iedere maandagmorgen ging het steevast over voetbal. Ik vond Piet 'n goeie kerel en als je er schoenen ging kopen maakte het hem niet uit al moest hij er twintig paar uit het magazijn halen. Omdat hij 'n winkel had deed hij ook alles voor de middenstandersvereniging. Maar voetbal was zijn lust en leven... op 2 juli 1962 nam hij afscheid na 20 jaar actief voetballer te zijn geweest. Piet was echt 'n fijne kerel... voor al voor zijn kinderen was hij 'n voorbeeld en zijn Cisca was zijn alles. Piet overleed op 69-jarige leeftijd...

Wie vroeger naar het voetballen ging, naar NWC in de tijd dat onze jongens nog tegen o.a Liessel moesten spelen, die zullen deze man nog wel kennen, Harrie Rijnders. Liesselnaar in hart en nieren, nooit Liessel uit gegaan en de man die alles deed voor zijn Liessel, voor zijn dorp en dan vooral voor de voetbalblub want als voorzitter haalde hij 'n gerenommeerde trainer naar Liessel waar de Liesselse voetbalclub veel baat bij had. Hij zat nooit stil, was altijd bezig, of voor zijn gezin, of voor zijn eigen opgebouwde bedrijf of voor het verenigingsleven van Liessel. Hij was gemeenteraadslid van 1962 tot 1980 en in 1977 was hij waarnemend burgemeester na het overlijden van burgemeester Hoebens. Ik heb ooit met hem zitten buurten toen ik aan het werk was aan zijn woning aan de Hoofdstraat in Liessel. Hij kon fascinerend praten, 'n man vol ideeën. Harrie overleed op 66 jarige leeftijd.

We weten allemaal wel wie hij was, Hub van Doorne. Geboren in Limburg... verhuisde naar Deurne toen hij 12 jaar oud was en begon er 'n aanhangerfabriekje.. hij was oprichter van Van Doorne's Aanhangwagenfabriek en later Van Doorne's Automobielfabriek (DAF), samen met zijn broer. Hub was toen hij 20 jaar was in dienst bij de arts Hendrik Wiegersma als chauffeur en monteur, en daarna bij brouwerij De Valk. In 1920 trachtte hij een eigen bedrijf op te zetten te Deurne maar dat mislukte. Op 1 april 1928 starte hij 'n nieuw bedrijfje onder de naam Van Doorne's Aanhangwagenfabriek N.V. en later DAF. Hij was de uitvinder van de Variomatic en ontwikkelde ook de eerste DAF personenauto, de zogenaamde "regenjas", een klein eenpersoons dwergautootje. Hij was 'n gerespecteerd man en hij werd ereburger van de gemeenten Deurne en Eindhoven, en ontving een eredoctoraat van de TU Delft. Hub trouwde met Rie Reijnders dochter van een plaatselijke winkelier van Limburgse komaf. Na hun huwelijk woonden zij te Eindhoven, maar verhuisden kort daarna weer naar Deurne. Daar namen zij hun intrek in het Hofke van Marijke in de Sint-Jozefparochie, nu het parochiehuis daar. Enige jaren later werd aan de Stationsstraat in de tuin van het landhuis Wilbertshove de villa Doornehof gebouwd. Op 18 augustus 2007 werd te Deurne in het Hub van Doornepark een standbeeld onthuld van Hub en zijn vrouw Rie. Hij overleed op 79 jarige leeftijd deze op 1 januari 1900 geboren uitvinder van de variomatic.

Een ieder die haar heeft gekend, Nel Vaes - van de Kerkhof (67), weet wel wat voor 'n lief mens ze was en iemand die altijd klaar stond als er 'n gezellig feestje was. Ze kwam in d'n Himmel wonen bij Willem Vaes "in" zoals men dat noemde, samen met hunne Jan en daar werd ook hun enige kind, zoon Wim geboren. Jaren later begon Wim 'n cafe in Asten waar Nel elke maandag kwam poetsen en waar ze vooral op de zaterdagavond te vinden was om er zelf 'n lekker glas wijn of bier te pakken. Nel hield net als wij van uitgaan bij cafe 't Klokske. Dat was het cafe zei ze altijd... "van ons Wimke".... We hebben er op zaterdagavond veel lol gehad vooral ook met Nel. Ze heeft altijd alles gedaan voor Jan was 'n goeie moeder voor Wim en Irene, 'n goeie oma voor Lola en Joery, en haar "kralenschuur" was 'n plek waar je haar meestal kon vinden en je kon komen om je er thuis te voelen, te buurten en koffie te drinken, zo was ze.. vriendelijk en het was er gezellig. Nadat Jan, veel te vroeg was overleden.. brak er voor Nel 'n moeilijke tijd aan. Ze sloeg zich er doorheen, ook toen Nel het bericht kreeg dat ze ernstig ziek was... deze ziekte was niet te overwinnen... Ook Nel Vaes overleed veel te vroeg, ze was pas 60 jaar.

Toen ik dt prentje zag en de foto's van hem moest ik meteen weer in m'n eigen lachen... nee versta me niet verkeerd.. ik had gehoopt dat Piet Slegers wel 100 was geworden maar ik moest lachen omdat ik met deze man zo ontzettend veel lol heb gehad en zoveel met Piet heb gelachen. Ik kende hem niet maar na dertien jaar de Kluis in Ommel waar ik hem meer als 10 jaar heb meegemaakt als lid van de bloaskapel die repeteerde in de Kluis op maandag van 22.00 tot 23.30 zo ongeveer en dan lekker bleven "hangen" tot ver na twee uur... en Piet was er eentje van... kwam binnen rond half tien en ging weer weg rond half drie. Hahaha, wat hebben we samen veel gelachen. Piet deed alles voor de fanfare, de kapel en alles waar ze hem in Ommel voor nodig hadden. Niks was hem te veel. Ontzettend goeie man, altijd lol in 't leven en iemand die zich inzette voor Ommel, ze hadden 'n goeie aan hem en zullen hem missen. Piet werd 75 jaar oud... maar zoals ik al zei: "Piet ha vur mij wel hondurd mugge worre"....

Wie rond de jaren 60/70 naar de kerk is gegaan en dan bedoel ik het Sint Jozefkerkje in de Bloemenwijk, die is hem zeker wel ooit tegengekomen, Riny Verrijt. Hij was de grote stimulator achter de "beatmissen" die er waren in die kerk en bovendien was hij de dirigent van het jongerenkoortje. Vaak was hij in een van de vertrekken te vinden van de kerk, eerst bij de noodkerk en later ook bij de nieuwe kerk. Hij was 'n rustige man die goed met de jongeren kon omgaan en muziek was zijn lust en leven. Riny heeft veel voor de parochie betekent en we zijn hem daar ook erg dankbaar voor. Hij is veel en veel te vroeg overleden... Riny werd maar 59 jaar oud.

Natuurlijk kan ik hem niet kennen, Ceel van Baar (1), want hij overleed in 1928 dus ver voordat ik ben geboren. Hij was de vader van de twee broers die we wel kennen van de hoek Hemel en de Emmastraat, Jan van Baar de cafehouder en de man die ook 'n kledingwinkel had en natuurlijk Frans van Baar die de bakkerij runde met Centra-winkel. Veel weet ik niet van Ceel, wel kwam ik zijn naam nog tegen bij de Astense Handboogvereniging die gevestigd was bij het cafe van Sengers waar meer mensen uit de buurt van de Hemel, Emmastraat en Wolfsberg lid van waren. Zijn gezin bestond uit twee dochters, Marie en Annie en zes zonen, André, Frans, Jan, Thieu, Piet en Wim en deze laatste twee gingen het klooster in. Ceel overleed veel te vroeg, hij werd maar 61 jaar oud.

Bekend in heel Nederland, was mateloos populair, iemand die gewoon anders was als andere. Wat hebben we genoten van deze man, Herman van Loenhout, ARMAND. In het begin vond ik het maar 'n rare kerel maar we hielden vroeger ook van protestsongs... songs tegen de oorlog, tegen geweld, tegen de regeringen en hun leiders die graag vechten om hun gelijk te halen en dat deden door jonge mensen in te zetten in door hun bedachten oorlogen. We kenden allemaal Bob Dylan, Joan Baez, Ferre Grignard en Donovan. Maar Nederland had er ook enkele... Boudewijn de Groot en Armand. Vooral Armands liedje van "Ben ik te min" zal altijd nog worden gedraaid en was "un schop tege ut groot". Zijn levenlang is hij populair geweest bij de jongeren en tot aan zijn dood is hij dat gebleven. De laatste tijd trad hij weer op met "the Kik" en ook dat vond ik prachtig. Ik heb 'n tijdje geleden al 'n stukje over hem geschreven bij Muziek Nostalgie 2. Vrij plotseling is Armand van ons heengegaan, 'n verlies in de muziek van 'n aparte man. We zullen zijn platen altijd blijven draaien... Armand werd 69 jaar... maar Armand zal altijd blijven leven....

Toen ik in 1959 voor het eerst ging werken, dat was bij deurenfabriek Berkvens in Someren, toen wist je helemaal nog niks over werk etc. Gelukkig kwam ik terecht onder de hoede van Adriaan Venmans. Hij was er baas van de afdeling waar ik kwam staan en hij had de eigenschap, daar was ik wel achter gekomen, dat hij mensen op hun gemak kon stellen door zijn rustige manier van werken en praten. Later toen ik op de spaanplatenfabriek kwam staan werd ook hij overgeplaatst en werd er een van de leidinggevende mensen. Adriaan heeft ook veel voor de carnavalsvereniging van Someren, de Meerpoel, betekend waar hij als Prins Adriaan I werd gekozen in 1982 met zijn motto: "Gin gemeuter, wel goei zin, we haken nog eens lekker in". Echts iets wat bij hem paste. Adriaan overleed op 78-jarige leeftijd.

Heel Asten kende haar wel, Leny Canters, en ook haar man Harrie. We kennen haar als de kapster uit de Burg. Wijnenstraat in Asten waar veel dames "de hoar worde gedoa". Ze was 'n echte lieve vrouw deze van oorsprong Duitse mevrouw. Ze hadden naast de kapsalon ook 'n electriciteits zaak... drukke mensen altijd in de weer. Veel mensen zijn er bij haar in de kapslon over de vloer gekomen. Maar dan begint de leeftijd mee te tellen... er komen kleine kwaaltjes die steeds groter worden. Maar als je zo oud wordt als Leny heb je beslist niet te klagen, Leny werd 91 jaar oud.

Nee, ik kende haar niet persoonlijk.. Miet Verdeuzeldonk - Verberne (22). Ze was getrouwd met 'n echte Himmelnaar Harrie Verdeuzeldonk van "aachter uit dun Himmel". Ze heeft 16 jaar zonder Harrie moeten leven die al vroeg was overleden. Samen met haar kinderen sloeg ze zich er doorheen... Ze vond het heerlijk om thuis te zijn en te genieten van haar kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen in haar eigen vertrouwde omgeving op huisnummer 22. Dan komt 'n tijd dat je in 'n eigen wereldje terecht komt... je dingen gaat doen die andere niet kunnen begrijpen... Dan ineens komt ze te overlijden.. Miet werd 70 jaar oud, vertrok van de ene naar de andere Hemel....

Bij Toon van de Waarsenburg ben ik vroeger veel gekomen. Dat kwam omdat ik bevriend was geraakt met een van zijn kinderen, Henk, en ze woonden niet ver van ons af... wij in d'n Himmel en de van de Waarsenburgen in de Hoogstraat. Als ik ergens graag naar toe ging dan was het wel naar van de Waarsenburg... het was goed toeven bij Toontje. Hij was 'n rustige man... wel erg gelovig en geregeld werd er 's avonds 'n rozenhoedje gebeden. Je was er altijd welkom en het was er altijd gezellig als "de kammer vol volluk zaat"... Zijn kinderen waren alles voor hem en hij zorgde er voor dat iedereen goed terecht kwam. Later ben ik ze uit het oog verloren toen Henk en ik ieder onze eigen weg waren ingeslagen... ik weet dat ze verhuisden naar de Molenweg waar ze vroeger al in de buurt hadden gewoond voordat ze naar de Hoogstraat verhuisden. Toon bereikte de gezegende leeftijd van 84 jaar na 'n kort ziekbed.

Hij was 'n bekende in heel Brabant want hij deed veel voor de provincie maar ook in ons eigen Asten was hij iemand die zich volledig in heeft gezet. Harry van den Heuvel. Harrie was 'n zoon van bakker Tieske maar hij koos 'n heel andere richting. Hij zat jarenlang in de gemeenteraad in Asten en was er ook jarenlang wethouder, stond altijd klaar om Asten te vernieuwen en de sport en andere clubs hadden graag met hem te doen omdat hij die op alle mogelijke manieren probeerde te helpen. Stond iedereen te woord en gaf ook altijd zijn mening waarvoor hij gewaardeerd werd, open en eerlijk. We kennen hem ook als "de eeuwige vrijgezel", vandaar dat hij ook altijd overal tijd voor maakte en ook kon maken. Harrie was 'n reuze kerel en bij iedereen geliefd. Hij overleed op 78-jarige leeftijd.

Ik weet zeker dat hij een van de bekendste mensen uit Ommel was, Marinus Verbakel. Hij had vroeger 'n smederij in het hart van Ommel. Maar ik ken hem eigenlijk als 'n voorbeeldig brandweerman... bij ons echte Astenaren werd hij het "Smidje van Ommel" genoemd. Het was 'n lust voor het oog hoe hij van Ommel naar Asten fietste als er brand was... Op zijn fiets "joeg" hij, voorovergebogen over zijn stuur naar Asten als 'n echte sprint kampioen. Hij heeft veel voor de brandweer mogen betekenen, maar ook bij de Ommelse bevolking mochten ze hem erg graag. Daarbij deed hij alles voor vrouw en kinderen. Marinus overleed veel te jong naar menselijke maatstaven gerekend want hij mocht slechts 46 jaar oud worden....

Ik denk dat er in Asten niemand is die hem niet heeft gekend, Caspar Warnar. Samen met z'n broer runde hij de kapperszaak met sigarettenwinkel erbij en ook nog lederwaren. Eerst in het pand van zijn ouders en later in het pand aan de andere kant van de weg, er tegenover. Hij was 'n geweldige kerel en was altijd "in de mood" om 'n praatje te maken. Het kappersvak had hij van z'n vader want die had al 'n kapsalon. Het was er altijd druk bij Caspar en z'n broer. Hij was gestopt met de zaak en toen wilde hij het lekker rustig aan gaan doen... genieten van andere dingen in het leven. Maar dan komt het bericht van zijn plotselinge overlijden.. onbegrijpelijk. Caspar Warnar werd 75 jaar...

Als je zo'n prentje weer tegen komt dan denk je meteen, "is dat alweer zo lange geleden"? Dat dacht ik meteen toen ik het prentje weer zag van Jan Vaes (69). Hij was een van mijn vrienden geworden toen we samen op zaterdagavond bij "hunne Wim" aan de bar zaten bij 't Klokske. Altijd leuke verhalen en altijd lol. Dat stond bij Jan ook hoog in het vaandel. Samen met Nel, zijn vrouw zaten we er 's avonds laat om elke keer weer bij te buurten en vaak gingen die verhalen over "vruuger in dun Himmel". Altijd hard gewerkt bij Goossens waar hij bedrijfsleider was kwam hij na 'n operatie thuis te zitten en dat zat Jan helemaal niet lekker want hij wilde bezig zijn. In zijn hobby's vond hij zichzelf terug, vissen en knutselen in hun winkeltje, en dan natuurlijk de zaterdagavond. Dan ineens hoor je dat Jan ons heeft verlaten... de Himmel-verhalen op zaterdagavond waren voorbij... 'n brok in je keel. Jan was niet oud... Hij werd maar 56 jaar.. Oneerlijk want van mij had hij wel honderd mogen worden.

Veel Himmelse mensen zullen hem misschien niet kennen, Iron van Dooren. Ik wel want toen ik bij Pietje Berkvens werkte op de spaanplatenfabriek liep hij er geregeld rond. Hij behoorde toen al bij de directie want hij was de verloofde van de dochter van Piet Berkvens, Nellie Berkvens. Iron was toen nog erg jong want toe ik er werkte was ik 16 en werkte er in de slijperij. Hij was maar 8 jaar ouder als ik dus toen 'n jaar of 24. Ik heb hem ervaren als iemand die wat het bedrijf aan ging, overal alles van af wilde weten. Ook kwam hij geregeld 'n praatje maken en vroeg hoe het met je ging. Samen met andere heeft hij er 'n prachtig bloeiend bedrijf van gemaakt... Berkvens deursystemen. Hij overleed veel te jong naar menselijke maatstaven gerekend, Iron werd maar 60 jaar.

Net toen ze het samen goed begonnen te krijgen, Lies Smeelen - Zegers en haar man Tonny, sloeg het noodlot toe... 'n ernstig ongeluk maakte 'n einde aan haar leven. Onvoorstelbaar... ongeloof... Natuurlijk kende we Lies goed want vroeger kwamen toch bijna alle Astenaren wel naar zaal de Kroon of naar het cafe waar Lies toen ze nog niet was getrouwd altijd mee hielp en later voort heeft gezet toen ze het cafe met de zaal overnam van haar ouders. Jarenlang hard gewerkt en dan ga je het rustig aan doen en dan dat vreselijk ongeluk. Ook kende ik haar van het darten wat Lies ook graag deed. Ze deed alles voor haar man en kinderen en zorgde goed voor hen.... Onbegrijpelijk dat dit moest gebeuren. Lies overleed veel te jong... slechts 46 jaar oud.

Het sloeg in als 'n bom in 1964 en 1965. Vele tientallen missionarissen werden gegijzeld en in koele bloeden vermoord. Mensen die zich hadden ingezet voor de medemens werden van de aarde gevaagd door niets ontziende schurken. Het lijkt 'n vergeten catastrofe uit '65: de gijzeling van een groep missionarissen, in de binnenlanden van Congo, loopt uit op een bloedbad, dat eenendertig paters het leven kost, van wie veertien uit Nederland. In het Brabantse Uden, waar velen van hen vandaan kwamen, zijn de wonden nog altijd niet geheeld. In 1940 waren er in Nederland 6.300 missionarissen. Overal ter wereld verkondigden ze het geloof, stichtten ze scholen, ziekenhuizen en nieuwe kerkgemeenschappen. Het absolute recordaantal Nederlandse missionarissen was in 1963, toen één op de negen missionarissen ter wereld van Nederlandse afkomst was. Ook in Congo, toen nog een Belgische kolonie, zaten veel missionarissen. De Belgische autoriteiten legden ze geen strobreed in de weg tot 1960. Het land maakte zich los van zijn Belgische kolonisator en werd onafhankelijk. Hier en daar werden missionarissen vermoord. De Congolezen zagen de missionarissen als hetzelfde soort mensen als de Belgische autoriteiten. In 1964 ontstonden in het hele land opstanden tegen het centrale gezag, waarbij de rebellen werden gesteund door het communistische Rusland en China. De strijders waren veelal jonge jongens, die ontevreden waren met de sociale toestand in hun land na de onafhankelijkheid. Ze werden opgezweept door de opruiende toespraken van hun leiders. Vele missionarissen werden gegijzeld.. In het voorjaar van 1965 liep de spanning op. De missionarissen werden van verschillende kanten gewaarschuwd dat de Simba’s zich nu tegen hen zullen keren. Het werd duidelijk dat blanke huurlingen tot op honderd kilometer waren genaderd. De rebellen raakten hierop in paniek. De zusters werden van de paters en broeders gescheiden. De rebellen voerden de mannen af naar de oever van de Rubi-rivier, waar ze onder luid getier met speren, knuppels en hakmessen werd vermoord en in de rivier gegooid. Die dag zijn eenendertig missionarissen vermoord, waarvan veertien Nederlanders, vijf geboren en getogen in Uden. Het was de bloedigste dag uit de geschiedenis van de Congolese missie.

Hij is een van de weinige Himmelnaren die ik niet ken, Toon Leenen (35). Dat kan op zich ook niet want hij was al overleden toen ik nog niet was geboren maar ik weet niet hoe hij er uit zag want ik heb nooit 'n foto van hem gezien.. Jammer. Hij woonde met zijn familie in dat prachtige huis, het mooiste uit d'n Himmel waar later ook Rini Grein kwam wonen en nu Piet van Lier. In zijn woning was vroeger de Rabo-bank gevestigd. Enkele van zijn kinderen ken ik wel want ze hadden 'n boomgaard en kippenhokken in 'n Liender en daar ging ik vaak appels halen voor ons moeder. Het werk werd toen gedaan door zoon Piet. Toon zat bij veel kerkelijke aangelegenheden in het bestuur of hij zetten er zich voor in. In tegenstelling tot zijn vrouw, die 101 jaar oud is geworden is Toon veel te vroeg overleden, hij was pas 56 jaar oud.

Ik zie hem nog op de fiets door d'n Himmel fietsen, Leo van Empel. Hij was dan onderweg van huis naar z'n meiske, van d'n Bult naar de Hemel. Leo z'n verloofde was Tonnie van der Wallen, een van de vier dochters van Miet en Hein van der Wallen. Leo was 'n goeie schilder, deed altijd voortreffelijk z'n werk. We zeiden elkaar vaak goeie dag als ik er langs kwam op weg naar Turrup en hij in z'n tuintje stond van een van de bungalowtjes vlakbij de Deken van Houtschool. Leo en Tonnie hadden geen kinderen. Deze rustige vriendelijke man werd 79 jaar oud..

Ze was 'n goeie bekende in Asten, Cato Eijsbouts - van Deurzen. Want wie kent haar niet van de bakkerswinkel met de ijssalon op wat nu het Eeuwig Leven Pleintje is, toen nog gewoon Prins Bernhardstraat en schuin tegenover het Protestantse Kerkje. Ze was toendertijd altijd te vinden in "haar" winkeltje maar ook hielp ze in het cafe en de ijssalon. Later bouwde ze 'n nieuwe ijssalon met cafe/zaal op de hoek van de Logtenstraat en de Asterstraat. Als we er ooit bruiloften speelden en dat gebeurde vaak dan was het Cato die achter in de keuken voor de inwendige mens zorgde. Als we "afgespeeld" waren zorgde Cato ervoor dat we konden genieten van haar heerlijke koud buffet. Cato was altijd klaar om 'n praatje te maken... 'n echt gezellig vrouwke. Ze bereikte de leeftijd van 86 jaar...

Als je net als hij, Jan de Quay, 'n bestuurlijke functie hebt dan heb je het niet gemakkelijk. En zoals ik hem ken had hij 'n nog moeilijkere taak want hij was ministerpresident van 1959 tot 1963 van ons land. Hij leidde in die periode het Kabinet-de Quay. Ik heb gelezen dat hij geïnterneerd was in kamp Sint-Michielsgestel, juli 1942 tot juni 1943, waarna hij onderdook. Na de bevrijding van het zuiden van Nederland werd hij in oktober 1944 voorzitter van het College van Algemene Commissarissen voor Landbouw, Nijverheid en Handel, dat de volkshuishouding weer op gang moest brengen. Van 5 april tot 23 juni 1945 was hij minister van Oorlog in het Derde Kabinet-Gerbrandy. Willem Drees wilde de Quay echter niet in zijn kabinetten hebben vanwege diens omstreden oorlogsverleden. Toen de Quay in 1946 kenbaar maakte commissaris van de koningin van Noord-Brabant te willen worden stelde minister-president Schermerhorn een geschiedkundig onderzoek in, waarna de Quay werd gezuiverd. Van 1946 tot 1959 was Jan commissaris van de Koningin in de provincie Noord-Brabant. In 1959 werd zijn partij, de Katholieke Volkspartij, de grootste partij van het land. Hij werd ministerpresident maar uit zijn dagboeken die hij bij hield beleefde hij weinig plezier aan het uitoefenen hiervan. Jan was 'n echte KVP-er, zoals dat zo velen mensen uit Brabant waren. Hij overleed toen hij 83 jaar oud was. Nederland had 'n goed bestuurder aan hem gehad.

Ik ken hem persoonlijk niet, dokter Pieter Al. In de volksmond gewoon dokter Al en hij was niet alleen de dokter van Heusden waar hij woonde, nee ook was hij dokter van Neerkant. Eerst woonde hij vlak bij het gemeenschapshuis in Heusden en later vooraan in Heuden, je weet wel in die bocht. Heusden had er 'n goeie dokter aan... Ik heb hem wel ooit moeten gaan halen toen ons moeder ziek was maar dat is allang geleden en ook Annie moest er ooit naar toe toen ze op controle moest omdat ze zich ziek had gemeld bij het bedrijf waar ze werkte want dokter Al was ook controle-arts. Hij overleed toen hij 82 jaar oud was.

Ieder dorp had wel 'n bekende figuur, iemand die niet weg te denken is uit het dorp.. en ook Someren, onze buurgemeente had zo iemand, Bertje Boerekamps. Hij was het bekende "menneke" uit Someren. Hij deed graag wat buurten en alle Somerenaren hadden met hem te doen. Die man met het gouden hart, werkte altijd hard en van 's morgens vroeg tot 's avonds laat want niks was Bert te veel. Maar ook sterke bomen sterven... Bertje werd 81 jaar... Someren was in rouw... hun kleurrijke man was niet meer...

Het is 'n beetje raar want ik ken haar helemaal niet en toch weet ik nog dat het is gebeurd. Toen ik het herinneringsprentje zag moest ik er meteen weer aan terug denken... Willemien Kerkers, 1984. Nog altijd kan ik het niet bevatten dat dit kan gebeuren. Willemien moest haar bruiloft uitstellen omdat ze ziek was geworden en uiteindelijk ook aan die vreselijke ziekte is overleden... slechts 25 jaar oud, en dat ze op haar verjaardag is begraven. Weer gaat 'n rilling over m'n lijf... waarom gebeuren dit soort dingen? Wat is er eigenlijk nog eerlijk op deze aarde? Dit moet toch 'n vreselijke tijd zijn geweest, nu meer als dertig jaar geleden alweer.

Persoonlijk ken ik hem niet, Harrie Kuijpers, maar toen ik dit herinneringsprentje in handen kreeg moest ik meteen weer denken aan die "awwere mens" die zich uit de naad sjouwde bij de ONA, de kringloopwinkel voor Asten en Someren waar hij 25 jaar als vrijwilleger werkte... gratis en voor niks en niks was Harrie te veel... Hij was 53 jaar getrouwd met zijn Nellie waarmee hij lief en leed deelde... Je schrikt als je dan ineens te horen krijgt dat je ongeneeslijk ziek bent... het kwam bij iedereen hard aan zeker toen alles in 'n stroomversnelling gaat... Harrie overleed plotseling op 76 jarige leeftijd...

Hij was 'n erg geliefde kastelein... hij had 'n cafe/zaal in Vlierden, Ricus Thijssen. Wij hebben er vroeger graag muziek gemaakt... kwam altijd "efkus buurte" als wij onze spullen in de zaal gingen opbouwen. Het was er altijd gezellig druk bij Ricus. Hij leefde voor zijn cafe, het was niet alleen zijn hobby maar ook zijn werk.. iedereen was er welkom of je nu van rang was of 'n doodgewone boer, dat maakte hem niet uit het waren allemaal mensen met wie hij graag te doen had. Ook met de kermis was het altijd gezellig en wie kent er niet zaal Ricus Thijssen in Vlierden.. Ricus is echt 'n mens om nooit te vergeten... Dat hij op die leeftijd af is overleden kan niemand snappen, niemand begrijpen... Ricus werd maar 62 jaar oud...

Ik schrok behoorlijk toen ik hoorde van het overlijden van Huub Hoonings. Hij was even oud als ik, maar drie weken ouder en ik had al wel gehoord dat hij ernstig ziek was... ooit vertelde hij er wel 'ns over maar meestal liet hij het gelaten over zich heenkomen. Ik heb nooit bij hem in de klas gezeten want hij zat niet op dezelfde school als ik en het middelbare onderwijs koos hij 'n andere richting. Huub had graag z'n potje bier en legde graag 'n kaartje aan de bar. Ik heb vaak met hem zitten buurten over van alles en nog wat. Later werd hij de partner van Drea Seijkens... maar we kennen hem vooral als Huub de verzekeringsman van de weg naar sluis elf.. Ook ging hij vaak mee als Jack van der Steen ging racen. Huub werd maar 61 jaar.

Ze woonde in het begin maar twee deuren van ons af, Drika Zegers - Sauve (53-34) tot ze 'n nieuw huis kregen andere andere kant van de weg maar wel gewoon nog in d'n Himmel. Drika was getrouwd met Jan Zegers, had samen met hem 8 kinderen... door het overlijden van Jan werd er nog 'n kind geboren die toen de naam Jan kreeg, dus eigenlijk 9 kinderen. Drika was 'n sterke vrouw, stond nog al 'ns mee met ons moeder te buurten. Ze was ook altijd erg behulpzaam en zorgde dat haar kinderen niks te kort kwamen. Ze was altijd in de weer, niks was haar te veel... En als je dan na 'n leven van hard werken en bezig zijn, eindelijk van je rust kunt genieten... dan...... Onbegrijpelijk dat deze sterke vrouw al op zo'n leeftijd moest sterven... Drika werd maar 67 jaar oud...

Ik kende hem erg goed, Rini Vervoordeldonk. Vroeger al toen we allebei bij Picus werkten en natuurlijk bij de KWJ waar we bij waren. Rini was verzot op voetbal en kon dat ook wel goed... ook met de wedstrijden met Picus deed hij altijd mee. Hij was lange tijd vrijgezel en daardoor kwam hij ook vaak in Ommel.. daar bracht hij vele vrije uurtjes door. Hij was 'n reuze goeie kerel, altijd lachen, altijd lol hebben. Toen hij de vrouw van zijn dromen had ontmoet op latere leeftijd ging hij ook op vakantie... Een van deze vakanties werd helaas zijn laatste, door 'n ongeluk kwam Rini, die rustige goeie kerel, te overlijden... We zullen hem missen die gangmaker van feestjes, die humorvolle man... Rini werd maar 56 jaar oud...

Hij was 'n halfbroer van mijn vader, Bert Welten. Getrouwd met Sien Vaes en ze woonde vroeger in de "vijf Gebooi" en later in de Logtenstraat. Hij was 'n gerespecteerd bouwvakker... eentje die nog van alle markten thuis was. Hij had 'n groot gezin waarvoor hij alles deed, hij maakte heel was meer uren als 'n fabrieksarbeider... Het overlijden van z'n jongste dochtertje en zoon Bert jr. beiden door 'n ongeval, hadden hem veel verdriet gedaan. Dan wordt hij zelf ziek... 'n jaar aan bed gekluisterd... z'n dood kwam dan ook meer als 'n verlossing voor hem. Ome Bert Welten werd 75 jaar oud.

Hij was een echte bekende man in Asten, Marinus van Empel. Dat kwam omdat hij in Asten rondging met "zunnen pendeks" met petroleum. Mensen hadden die brandstof nodig voor het aanmaken van de kachel maar ook voor de petroleum stelletjes die men vroeger gebruikte om te koken en die petroleum verkocht Marinus. Ik weet dat hij woonde op d'n Bult met zijn gezin. Hij was 'n goede vader, deed alles voor vrouw en kinderen en later ook voor zijn kleinkinderen en achterkleinkinderen. Ze mochten hem allemaal even graag, zat vol humor... Marinus heeft 'n lang leven gehad, hij is overleden toen hij 92 jaar oud was.

Een zonderling persoon vond ik altijd.... heel apart... Grardje Kivits, beter bekend als Grard Sientje. Persoonlijk heb ik hem nooit ontmoet maar ik heb vele verhalen over hem gelezen en dan moest ik toch altijd in mezelf lachen. Raar omdat hij heel anders leefde en deed als dat wij gewoon waren.. 'n kleurrijk figuur die in heel Brabant en Limburg bekend was.. Toch mooi dat er zo'n mensen ook hebben bestaan... ik pak m'n petje voor hem af... Lees het prentje maar 'ns dat Peter Vink schreef. Grardje Kivits werd 85 jaar oud...

Ja ik ben ook naar zijn creamatie geweest, naar Piet Joosten, Pietje voor mij want zo noemde ik hem altijd. Samen hebben we veel getoept, gedart en samen gedronken, zeker in het 't Ketelke van Henk Caris want daar kwamen we allebei nog al 'ns mee. Als ik 'n karweitje had als dakdekker vroeg ik Piet altijd om me mee te helpen want ik wist wel dat 'n vrijgezel die graag 'n potje bier dronk ook wel wat extra geld kon gebruiken. We konden het samen goed vinden... maar toen kwam die vervelende ziekte en dat maakte hem 'n heel ander mens... hij was er niet tegenop gewassen... Hij was al van 'n alleenstaande woning naar 'n aanleunwoning gegaan om dan dichter bij "de hulp" te zitten maar toen sloeg het noodlot toe... hij moest noodgedwongen worden opgenomen in 'n verpleegtehuis.. Nog altijd heb ik 'n paar planten in m'n tuin die afkomstig waren van de tuin van Piet toen hij nog in de alleenstaande woning zat... hij zei toen: Peer neem maar mee wat je kan gebruiken want ik kan er toch niks meer mee doen. Links voor ons huis staat 'n plant die nu meters hoog is... en achter ons huis hetzelfde, het waren jonge kleine plantjes toen we ze uit z'n tuintje haalden. Op 'n gegeven moment verloof Pietje de strijd.. hij was op... moe gestreden... nog maar 42 jaar oud... op dit moment alweer bijna 15 jaar geleden.

Ik ben hem ooit 'ns tegengekomen in Someren-Eind toen ik er muziek maakte op 'n feestje... maar verder ken ik hem niet heel goed, Harrie Verheijen. Hij was de echtgenoot van Betje van de Ven die vroeger met haar ouders naast ons woonde maar dat was al voor mijn tijd. Hij was nog zo'n echte Peelwerker van vroeger, die mensen die onze turf moesten steken... Zijn hondje was zijn alles wat hem die bijnnaam op leverde.. Opa Keesje. Hij zorgde dat zijn gezin het goed had en zijn grote hobby was het wielrennen. Dan wordt je ouder en komen de kwaaltjes... je komt in 'n fijn verzorgingstehuis... Harrie was een van die ouderen die boven de 90 werden... hij overleed toen de lente van 2003 begon... hij werd 92 jaar oud.

Het 300ste bidprentje dat ik hier plaats is van Sil Gielen. Vroeger vond ik het 'n beetje 'n vreemde naam maar toch was dat niet want hij was afgeleid van Silvester. Ik heb hem leren kennen toen we beiden bij Jan van Hoek bij de biljartclub waren... elke dinsdagavond was ik daar en Sil ook. Hij vertelde op 'n keer dat hij 'n dakdekker zocht voor zijn bedrijf aan de Kerkstraat en zodoende werden we 'n soort maatjes want Sil en ik maakte samen de platte daken als hij die aangenomen had. Hij had 'n prachtig en goed bedrijf. Sil deed alles voor zijn gezin... dat toen nog bestond uit opgroeiende kinderen... hij kon dan uren vertellen over zijn vakanties die ze maakten met zijn transitbus en waar ook zijn kinderen meegingen. Na jaren gingen we uiteen, vele jaren later las ik in de krant dat hij was overleden... Sil was 75 jaar oud geworden.

Persoonlijk ken ik hem niet zo goed, Jan van Bussel. Ik weet wel dat hij de bloemist was in "Turrup" en hij had zijn bloemenwinkel in de Emmastraat waar later Muziekfontein kwam en nog later het Zwarte Schaap. Later kwam Jan met z'n gezin wonen op de hoek bij de Driehoekstraat en de Mgr. den Dubbeldenstraat in 'n nieuwe winkel 'n nieuwe bloemenzaak. In 1971 heb ik er het bruidsboeket laten maken toen ik met ons Anneke trouwde. Jan was die goedlachse man die altijd 'n woordje met je kon wisselen, wie het ook was die tegenover hem stond. Hij werkte hard en deed alles om het zijn gezin zo aangenaam mogelijk te maken. Een van zijn hobby's was de harmonie waar hij 'n gerespecteerd muzikant was... Altijd op tijd... nooit overslaan... Ook stond hij klaar voor de medemens: de brandweer, de EHBO en het Rode Kruis. Hij was gek van dieren, bloemen en planten en de Heemkundekring had aan hem 'n kundig persoon. En dan wordt Jan ziek... hij komt te overlijden, te jong... nog maar 67 jaar oud, d'n bloememan is niet meer....

Deze week hebben we afscheid moeten nemen van Mien Stienen - Lemmen, mijn schoonmoeder die al enkele jaren bij de Lisse woonachtig was. Ze was erg verdrietig toen haar vaste maatje bij de Lisse overleed enkele maanden geleden en we zagen haar vanaf die tijd achteruit gaan. Toch was er nog 'n grote opleving toen ik 14 dagen geleden samen met de verzorgers van de liederentafel enkele liedjes te gehore bracht en ze zong de sterren van de Hemel... zonder boek... alle liedjes bijna van buiten kennende... Het was 'n geweldig gezicht hoe ze "opging" in de muziek, samen met haar medebewoners. En dan zie je haar achteruit gaan... Op Vrijdag 11 september sloot ze haar ogen voorgoed... ze ging meteen door naar die andere Hemel, op weg naar de mensen die haar dierbaar waren en haar voor zijn gegaan... Moeder werd 88 jaar...

Hij was een van onze burgemeesters in Asten, Jac Rutten. Geliefd bij jong en oud... Na burgemeester Ploegmakers had Asten twee keer 'n waarnemend burgervader tot in 1969 Jac Rutten werd aangesteld om Asten in goede banen te leiden wat hij op perfecte wijze heeft gedaan. Hij overwon soms moeilijke tijden en voor hem waren alle gurgers gelijk... dat sierde deze man. Na zijn aanstelling kwam hij met zijn gezin naar Asten waar hij Astens eerste-burger was tot 1989... 20 jaar lang bestuurde hij onze gemeente met tact en naar ieders tevredenheid... Afscheid nemen was zwaar maar in 1989 droeg hij de hamer over aan Hendrickx-Vlaar. Het nieuwe winkel-plein rechts van de Burg. Wijnenstraat werd naar hem genoemd: het Burgemeester Ruttenplein... In 1999 overleed hij... Jac Rutten was toen 75 jaar oud.

Soms zijn er gedachtenisprentjes die echt prachtig zijn opgesteld en dit prentje is er een van vind ik en ook nog van iemand uit d'n Himmel, Wies Manders - van der Wallen (24). Dit is een van de mooiste prentjes die ik ooit zag. Wies was de echtgenote van Jan Manders die vroeger het cafe van z'n vader over nam in de Prins Bernhardstraat. Later gingen ze verhuizen naar een van de woningen in de Hemel. Ik kende haar nog van vroeger toen ik wel 'ns in het cafe kwam.. echt 'n heel lief menske, altijd vrolijk, altijd opgeruimd... Ze deed alles voor haar kinderen en kleinkinderen waar ze erg "gek" mee was. Wies heeft 'n mooie leeftijd bereikt, ze werd 87 jaar

Hij was iemand waar je op kon bouwen: Cor Waals. Ik heb Cor leren kennen als leider van het Jongensgilde en ik heb mede met andere jongens van die vereniging 'n erehaag mogen vormen toen Cor trouwde met zijn Dora in de kerk in Neerkant. Hij deed werkelijk alles voor de Jonge wacht en later het Jongensgilde en maakte de dingen die nodig waren voor bv het "fansiefair"... Hij was 'n reuze kerel. Ook was hijzelf tamboer in de drumband, daar is de onderste foto nog van. Hij werkte hard want Cor had zijn eigen bouwbedrijf en ook hier kwam ik hem vaak tegen omdat ik bij dakdekker Gielen werkte en we de daken maakten voor de huizen etc die Cor bouwde. Hij was altijd vriendelijk... 'n gezellige man. Hij was 'n voorbeeld voor zijn kinderen die later ook Jong Nederland 'n warm hart toedroegen. Dan hoor je later van zijn overlijden en dat kwam veel en veel te vroeg... hij was inmiddels ruim 30 jaar getrouwd met Dora.. Cor overleed toen hij nog maar 54 jaar oud was... oneerlijk...

Hij had vroeger 'n cafe op de hoek van de Bergweg en de Wolfsberg, Dorus Maas. Z'n dochter Anna trouwde met Tinus Cortenbach die er lid was van de handboogvereniging "de zwartmikkers". Tinus zou later onze buurman worden in d'n Himmel. Dorus was 'n graag geziene kastelein en ik herinner me nog dat hij na de oorlog woonde in de houte woning die op de plek van het cafe was komen staan. Persoonlijk ken ik hem niet maar "van heure zegge" was het 'n geweldige kerel. Hij was 'n man die 'n hekel had aan onrecht, hij bereikte de mooie leeftijd van 89 jaar...

Wanneer ik terug moet gaan naar de tijd dat ik haar, Nellie Verdeuzeldonk - Loomans, voor de laatste keer heb gezien moet ik terug naar de tijd dat ik als dakdekker bij Gielen werkten en bij Toon en Nellie 'n nieuw dak op de berging moest maken. Ik werd er gastvrij ontvangen met koffie en soep tussen de middag.. dat vonden ze heel gewoon als er iemand z'n werk kwam doen. Het was er goed toeven. Ik kende Nellie ook nog wel uit de tijd dat "hunnen Toon" in eerste elftal van NWC speelde. Ze gingen in Deurne wonen i.v.m. het werk. Ze stond altijd klaar voor haar kinderen, wat het ook mocht zijn... "ze werden door Nellie in de watten gelegd"... Ze was het middelpunt in huis... Nellie overleed toen ze 72 jaar oude was.

Persoonlijk kende ik hem niet heel goed... Gerard van Zantvoort, de verloofde en later ook de echtgenoot van ons overbuurmeisje die jarenlang in dezelfde klas zat als ik, Wies van Seccelen. Toch weet ik nog goed dat ze zijn getrouwd.. Op 'n dag kreeg Gerard 'n noodlottig ongeluk... nog steeds als ik dit prentje weer lees denk ik... wat is de wereld waarin wij leven toch oneerlijk... deze jonge vader, in de kracht van z'n leven die 'n mooi gezin wilde opbouwen werd zomaar weggehaald bij de mensen die hem zo hard nodig hadden... Nog maar 25 jaar oud en klaar voor het leven werd hij plotseling uit het leven weggerukt... Voor wat?

Hij stond aan het begin van z'n leven, Frank Smeelen, z'n tienertijd alweer in tijdje achter de rug... 'n lieve vriendin en klaar om aan het echte leven te gaan beginnen en dan slaat het noodlot plotseling toe... Ik ken Frank nog want hij kwam toendertijd wel 'ns bij ons want hij trok wel 'ns op met mijn dochter.. Echt zo'n jongen waar je mee kon lachen en waar geen dingetje kwaad in zat... Ik vond het fijn hem gekend te hebben deze leuke kerel. Onbegrip en verslagenheid... dat zijn de woorden die passen bij het overlijden van Frank Smeelen... hij was pas 27 jaar oud... de vraag blijft steeds... waarom hij???

Je vraagt je zo vaak af... waarom? Ales er iemand sterft en zeker als die persoon nog jong was. Zo ook met deze man... Frans Bankers. Hij woonde samen met zijn gezin in de Hoogstraat, 'n groot gezin.. Hij was de vader van de meisjes Tiny, Ria en Gerry, van de jongens Wim, Piet, Frans en Cor. Hij was de vader van Ria Bankers de vrouw van mijn vriend Henk Caris. Hij was 'n voorbeeldig echtgenoot en vader en dan opeens slaat het noodlot toe, 'n ernstig ongeluk maakt 'n einde aan het leven van Frans. Onbegrijpelijk... iedereen in diepe rouw en moeder Nella blijft achter met 7 jonge kinderen. Gods wegen zijn ondoorgrondelijk. Frans werd slechts 45 jaar oud... dat men hem zo hard nodig had daar werd niet naar gevraagd...

Theo Rombouts stuurde me het gedachtenisprentje op van z'n vader, Antoon Rombouts . Ik had hem dat gevraagd omdat ik van de oud-leraren van vroeger van de Vorreldonkse school die ons in de loop der tijd zijn ontvallen hun bidprentje heb geplaatst maar ik miste dit nog. "Mister" Rombouts was erg geliefd op school die was gebouwd voor de boerengezinnen op Voordeldonk. Hij volgde mister Dibbits op die naar de nieuwe Bonifaciusschool vertrok. Ik zal me de mister altijd blijven herinneren als de man in het "strakke pak" zijn "gladde voorhoofd" en zijn rokende pijp. Hij was niet alleen 'n goed leraar, hij was ook 'n man die de school met strakke hand bestuurde, alles moest perfect zijn... zo was hij. Hij kwam op de school toen ik in de tweede klas bij juffrouw de Vent kwam zitten en dat was in 1952. In 1960 nam mister Rombouts weer afscheid en vertrok met zijn gezin naar Tilburg. De Vorreldonkse was er niet blij mee. Ikzelf heb twee jaar bij hem in de klas gezeten, de vijfde en de zesde. Je verliest elkaar dan uit het oog... ik heb nog wel geprobeerd om iets over deze lieve man te weten te komen maar vergeefs. Als ik nu zijn prentje lees besef ik wel dat deze voortreffelijke leraar en hoofd van de school, deze goeie echtgenoot voor zijn Louise en voorbeeldige vader voor zijn kinderen, veel te jong is overleden... Antoon (mister) Rombouts werd slechts 54 jaar oud. "We hebbe nog dik annum gedaacht"....

Iedereen die iets met voetbal van doen had bij NWC in de vroegere jaren kent hem, Driek Crooijmans. Hij was jarenlang voorzitter van NWC en onder zijn bestuur groeide NWC uit tot wat het nu is. Hij was meneer NWC, overal bekend. Zijn bestuurstalent was ongekend. Een voorzitter moet 'n vereniging gezond houden, mensen moeten graag bij hun club zijn en dat stelde Driek zich ten doel. Hij heeft het goed gedaan.. Driek was 'n soort professor... Daarbij runde hij nog z'n eigen timmer/bouwbedrijf. Driek overleed op 78-jarige leeftijd.

Ik kan me deze man nog 'n klein beetje herinneren. Eimert van Deursen. Hij was vroeger lid van de Gemeenteraad in Asten en volgens mij ook nog ooit wethouder geweest. Ik ken hem hier niet van maar wel van de tijd dat de huizen waarin wij woonden eigendom waren van de familie van Deursen en Eimert de huur iedere week kwam ophalen. Dat was vroeger gebruikelijk... heel anders als nu. Ik heb ook ooit horen zeggen dat hij lid was van de Astense brandweer en er ook als secretaris zijn werk deed, het mooie er van was dat hij de notulen en het jaarverslag altijd op rijm had. Samen met z'n vrouw Johanna had hij naast de notariswoning in de Wilhelminastraat 'n meubelwinkel. Eimert overleed op 76 jarige leeftijd.

Toen ik muziek maakte bij the Secrets en ook Hans van Oosterhout deel uit maakte van ons groepje heb ik deze geweldige kerel leren kennen. Hans had verkering met zijn zus en op 'n keer vertelde Hans dat Ger wel 'n film van ons wilde maken. Ger Stienen, hij had namelijk voor z'n plezier 'n filmcamera waarmee hij af en toe opnames maakte. Het is aan hem te danken dat wij nu kunnen terug kijken naar de film van onze Secrets uit vroeger tijd. Ger had thuis ook 'n belangrijke taak want door het vroege overlijden van zijn vader en hij de oudste was thuis waar men 'n autowerkplaats, taxibedrijf en benzinepomp runde was hij de aangewezen man om alles in goede banen te leiden wat hij altijd voortreffelijk heeft gedaan. Hij was 'n goede vader voor z'n kinderen en op hen was hij reuze trots... maar zijn moeder was ook trots op hem omdat hij toch altijd haar grote steun is geweest in de moeilijke tijden... En dan ineens lees je in de krant dat hij is overleden.. nog maar 46 jaar oud... onbegrijpelijk...

De eerste keer dat ik echt te maken had met iemand die is overleden was in 1957, ik was toen 12 jaar. Dit heeft me toendertijd erg aangegrepen want het was 'n nichtje van ons, Hendrina. Drientje Welten, zo noemde we haar altijd, was 'n dochtertje van 'n half-broer van m'n vader, Bert Welten en Sien Vaes. Ik zal de dag nooit vergeten, we woonde toen nog in d'n Himmel toen het slechte nieuws kwam en 'n paar dagen later vroeg ons moeder mij en ik geloof ook onzen Henk of we mee gingen naar de Logtenstraat waar Ome Bert toen woonde om te gaan kijken naar Drientje. Ze lag thuis opgebaard... als 'n prinsesje zo mooi... maar ik durfde niet... Ik heb haar niet gezien maar ons moeder vertelde dat later. Drientje was door 'n val van de keldertrap zo ongelukkig terecht gekomen dat ze aan haar verwondingen was overleden.. Verschrikkelijk.. zo'n lief jong kind.... De foto is van haar eerste communie. Je kan op 'n bidprentje nog zo'n mooie woorden gebruiken... het is allemaal zo anders... Altijd heb ik me af blijven vragen waarom zij? Waarom deze oneerlijkheid in het leven? Waarom dit kind van 9 jaar oud???

Ik kan me Tinus goed herinneren toen hij vroeger als wij als kinderen buiten speelden langs ons kwam gefietst... zijn manier van fietsen vergeet ik nooit meer. Tinus van den Boomen (63/67), Persoonlijk weet ik niet zo veel van hem want hij was nog zo'n kleine tien jaar ouder als mijn vader. Wat ik wel weet is dat hij jarenlang in de gemeenteraad zat in Asten en hiervoor de zilveren eremedaille van de gemeente Asten ontving voor zijn verdienste voor onze gemeente. Wat Tinus aan ervaring had opgedaan heeft hij doorgegeven aan zijn kinderen en kleinkinderen... Tinus heeft veel voor Asten gedaan. Hij woonde op twee plaatsen in d'n Himmel, eerst aan de linkerkant in het huis naast, waar nu Jan van Duijnhoven woont op huisnummer 63 en later in de blok van twee aan de rechterkant van Jan op nummer 67, naast Willem Vaes. Tinus is 76 jaar geworden.

Bij de familie van den Eijnden van d'n Bult hebben ze niet veel geluk gehad... Hier heb ik het prentje van een van de jongste, Henk van den Eijnden. Vader van den Eijnden stierf erg jong toen de meeste van zijn kinderen nog klein waren.. Oudste zoon Toon stierf ook jong en geheel onverwacht. Martha verongelukte op jonge leeftijd en Tiny die vlak bij mij woonde en Geertje waar ik lange tijd kameraad mee was zijn ook al gestorven. Henk was de jongste zoon en hij hield van tuinieren en vissen.. ook bij de Plekkers, de carnavalsvereniging die we toch 'n warm hart toedragen, was hij 'n actief lid. Hij was er zelfs 'n jaartje Prins carnaval in 1978, opvolger van Himmelnaar Martien Mennen. De schut, het sint Jorisgilde had 'n speciale plek in zijn leven en hij was er meer dan 40 jaar lid van. Maar als je ziek wordt en je vecht ertegen en je bent niet meer opgewassen tegen deze ongelijke strijd... dan moet je dat accepteren ook al valt dat zwaar. Henk van den Eijnden overleed veel te jong op 56-jarige leeftijd.

Persoonlijk ken ik hem niet goed maar ik zag Harrie wel 'ns lopen in hun zaak op Himmel 2 toen wij daar nog in woonde. Ik ken hem als de man met de stofjas... die had hij vaak aan. Samen met zijn broer Theo en later de zoon van Theo, Jan runde hij, Harrie Eijsbouts (2), de drankenhandel waar ze vroeger ook het Asteiner Bier maakte en ook limonades. Harrie woonde volgens mij bij zijn broer in hetzelfde huis. Op latere leeftijd, hij was toen rond de 48 jaar, kreeg hij kennis met Mieke en bouwde hij 'n bungalow op de plek waar vroeger het kruisbeeld stond. Het kruisbeeld kreeg van de familie Meulendijks 'n plek achter in de tuin. Harrie vond het geweldig dat hij op latere leeftijd nog iemand had gevonden om zijn leven te delen... helaas mocht dat nog maar 14 jaar duren.. Harrie overleed toen hij 63 jaar oud was.

Wij gingen van de Tennishal in Someren over naar het gemeenschapshuis in Ommel en daar kregen we natuurlijk weer met heel andere mensen te maken. Ommel is 'n gemeenschap die hecht is... alles voor elkaar over hebben. Ook met de toneelclub ONA kregen we te maken en een van de dames die daar de grime verzorgde was Annie Stevens - van Bussel. Annie was er altijd als men op haar 'n beroep deed. Tijdens de toneeluitvoeringen waren de grime-dames stand-by en ze wisten dat wij het in de pauze even erg druk hadden en Annie was een van de dames die insprongen bij ons om in 'n kwartier tijd de vele bezoekers in die korte tijd van 'n drankje te voorzien. Je hoefde het niet eens te vragen... ze deed het gewoon. Voor haar kinderen en "hunnen Toon" stond ze altijd klaar... en dan die vreselijke ziekte... je vecht, maar eens verlies je het oneerlijke gevecht... We waren al verschillende jaren weg bij de Kluis maar schrokken wel toen we het nieuws van haar overlijden te horen kregen... nog maar 55 jaar oud... oneerlijk...

"Wor goddege hin, noa Middendorp"? Dat was de vaste regel als we vroeger naar Someren-Heide kermis gingen want deze man, Jo Middendorp, had er 'n goedlopend cafe met zaal. Niemand zei zaal Erica altijd Middendorp. Hij was bekend in de hele omgeving.. iedereen kende deze goeie goedlachse en vriendelijke man. Ik heb er vroeger met the Secrets vaak genoeg gespeeld op bruiloften en feesten maar ook met de kermis. En toen we tieners waren gingen we er met de kermis ook altijd naar toe. Jo kwam naar Brabant om in de Peel te werken, hij vond er zijn vrouw en bleef in Brabant. Hij maakte veel vrienden. Jo is 77 jaar oud geworden... Jammer want van mij had hij wel 100 mogen worden.

Zoals ik haar kende was ze 'n lief menske, 'n goeie moeder voor haar kinderen, Stien Bosch - Prijs (41). Samen met haar man Jan hadden ze vier kinderen... twee meisjes en twee jongens, die de meeste van ons nog wel zullen kennen. Stien was 'n gelovige vrouw zoals we er in de Hemel zoveel hebben gekend en ik weet zeker dat ze van de "dun Hummel" op aarde naar die andere "Hemel" is gegaan. Ze was altijd vriendelijk tegen iedereen en ik zie het zo nog voor me, als ons moeder langs Bosch kwam gefietst en Stien buiten was... ze bleven dan lange tijd staan kletsen over van alles en nog wat. Bij Stien en Jan, die samen 57 jaar getrouwd, stond de deur altijd open, je was er altijd welkom... Stien overleed in de vroege morgen met Pasen... de klokken waren klaar met luiden... Stien vertrok naar de "grote Hemel", ze was 80 jaar oud.

Wie kende hem niet, Toon van den Eijnden, de chauffeur van de ziekenwagen wat hij zo lange tijd had gedaan. Ook bij de harmonie van Asten was hij 'n geweldige kracht want we kennen hem wel, die gtote kerel met de grote overslag trom... het was geweldig als je Toon daar mee bezig zag. Maar de meeste bewondering verdiende hij toen hij als oudste van het gezin van den Eijnden zich moest inzetten als hoofd van de kinderen omdat hun vader op nog jonge leeftijd was overleden, Hij deed alles wat moeder van den Eijnden hem opdroeg of het nu leuk was of niet... Hij deed, hij dacht niet na, hij wist dat hij die zware taak had en dat er dingen van hem werden verwacht. Dat deed hij zonder na te denken... Zoals gezegd: "Toon deed".... En dan ineens komt in Asten het bericht dat Toon onverwacht in z'n slaap is overleden... We waren geschokt zeker omdat ik hem goed kende omdat ik lange tijd met z'n broer bevriend was geweest en vaak bij de familie van den Eijnden thuis kwam op "dun Bult"... Toon werd maar 35 jaar...

November 1969 waren donkere dagen voor de familie Welten... Op 2 november verongelukte mijn broer Theo Welten, aangereden toen hij naast zijn defecte scooter liep tussen Sluis 11 en Nederweert en 14 dagen later op 16 november overleed ook onze neef .Bertie Welten. Ook hij verongelukte in het Limburgse. Asten was in rouw want niet alleen Bertie verongelukte op die dag, ook zijn vriend Eri Peeters die naast het kruisbeeld in d'n Himmel woonde was het slachtoffer van dit tragische ongeval samen met Bertie. Ik kan het me nog herinneren alsof het gisteren was. Twee jonge Astense kerels die genoten van het leven. Bertie was 'n rustige jongen die altijd klaar stond om je te helpen... Ik weet nog goed dat hij trots was op z'n brommer... beetje opgevoerd en vaak zat hij er aan te sleutelen. Mijn broer was 29 toen hij overleed.. Bertie nog maar 26 jaar. November 1969 is 'n zwarte maand geworden.

Voor de meeste mensen is deze goeie kerel geen bekende... maar er zullen er zeker zijn die hem kennen van het orkestje van vroeger uit Neerkant: "the Settlers"... Jan van Rijt, was de drummer van het beandje en later van the Apollo Stars waar ik de laatste 8 jaar van hun bestaan ook deel van heb uitgemaakt.. Vandaar dat ik deze goeie kerel goed kende... Ik kende Jan allang want hij was 'n neef van mijn vrouw... vandaar dat ik hem vaak Jantje van Tante Miet noemde... en vaak noemde hij mij dan Peter van Annie van ome Wim... Jan was muzikant in hart en nieren... muziek daar leefde hij van op... naast zijn werk als schilder, het spelen in 'n orkestje en luisteren naar countrymuziek had hij nog meer hobby's... Zijn auto was hem alles, hij mocht graag gaan vissen en hij had 'n wel heel wonderbaarlijke hobby: het verzamelen van melkcups. Hij had 'n erg grote verzameling opgebouwd en vele nodigden hem uit om zijn verzameling te mogen bewonderen. Hij ging er vaak mee naar het buitenland want daar kon hij alles laten zien en werden er ruilbeurzen gehouden die voor Jan interessant waren, daar had hij veel vrienden. Het was 'n deel van zijn leven geworden... In 2008 was hij weer te gast op 'n beurs in Zwitserland... het zou zijn laatste zijn want Jantje, zo noemde we hem altijd, overleed plotseling tijdens de beurs daar... potverdorrie wat jammer, hij liet wel geen vrouw en kinderen achter maar hij had nog zoveel te doen... Jantje werd 63 jaar oud... "ik denk nog dik annum, echt unne goeje kerel, en we hebbe veul lol gehad same".... Dat zal ik nooit meer vergeten, "dé"blie me altijd bij"......

Nee kennen doe ik ze helemaal niet want ze zijn overleden voordat ik ben geboren... dat was in september 1944, 'n zwarte dag in het bestaan van het gehucht Dorplein. Het heeft niks met ons dorp Asten te maken maar het lezen van dit prentje bezorgde me toch wel 'n rilling. Zes jonge mannen werden op vreslijke wijze vermoord door de Duitse SS. Theo Stevens, Antoon van Putten, de broers Leo en Martin Looymans, Jan Zandvliet en Kees Kappers. Ze kwamen uit Dorplein en omliggende dorpen. Het is bijna niet te bevatten dat mensen dit andere mensen kunnen aandoen, hoe wreed 'n oorlog ook kan zijn. Het was juist aan het begin toen zuiden aan bevrijding toe was.

Deze man heeft echt intens geleefd, Jan van Heugten. Hij was de lolbroek zelf.. wilde overal bij zijn en alles meemaken en het rare is dat het hem nog gelukt is ook. Vroeger met z'n vrienden en later met z'n vrouw.. Jan was vaak van de partij. Hij was 'n man van "de kurweijkus", het maakte niet uit of Jan maakte het wel. Stond altijd voor iedereen klaar en deed altijd alles met 'n glimlach op het gezicht, zo blijf ik hem altijd herinneren en met mij nog vele mensen meer. En dan krijg je te horen dat Jan ziek is... hij vocht ertegen maar die ongelijke strijd is bijna niet te winnen... ook Jan verloor, hij was pas 53 jaar geworden.

Niet iedereen heeft haar gekend en toch is ze wel oud geworden, Marie van Hoek - van Helden, bij ons beter bekend als Marie van Harrieke van Hoek. Samen hadden ze 'n cafe wat later plaats heeft moeten maken voor de verbouwing van het Gemeentehuis. Wou je binnen komen in het cafe dan moest je 'n trapje op. Marie was 'n graag gezien gastvrouw, altijd vriendelijk en 'n betoverende glimlach die je niet makkelijk vergeet. Wij hebben verschillende bruiloften gevierd bij Marie en Harrieke en ze zorgde dan voor 'n voortreffelijke warme maaltijd... echt om je vinger bij af te likken. Ze was geweldige kokkin. Ze hadden geen kinderen, later toen haar man was overleden en ze zelf niet meer zo goed kon is ze samen met haar zus naar het rusthuis gegaan in ons Asten, naar Bartholomeus... Marie bereikte de gezegende leeftijd van 90 jaar... "un ontzettund goei menske"...

Toen hij priester werd gewijd liep half Asten uit... de bloemenwijk was nog maar net in aanbouw... wij woonden er toen nog maar net maar ik herinner het me alsof het gisteren gebeurde. Asten had er weer 'n priester bij, 'n Astense neomist, Tiny Gloudemans. Dat was in 1962 en zijn ouders woonden in de Tulpstraat, een van de eerste straten van de bloemenwijk en de hele straat was versierd. Hij vertrok naar Zaire om er in de missie te gaan werken zoals dat toen werd genoemd. Hij stelde zich in dienst van de medemens en hij was 'n graag geziene missionaris in het verre Punia. Ze hebben hem daar ook begraven omdat Dom Tiny een van hen was geworden. Hij overleed in zijn geliefde streek maar veel en veel te vroeg, hij werd slecht 39 jaar oud.

Ik zal deze rustige goeie man altijd blijven herinneren als "de frietbakker" de de Vossenhoek, ons bar in Asten. Hij werkte daar in z'n vrije tijd, .Jan Michiels. Voor ons altijd Jantje genoemd... dat deed iedereen die bij de Vos kwam. Hij was echt 'n goeie vent, altijd klaar om met je te buurten als het even kon en zeker als we het hadden over "zijn PSV". De rust die hij nodig had vond hij aan het water, turend naar het dobbertje in het water... vissen was zijn lust en leven... Maar dan komt 'n ziekte opzetten... de man die altijd voor zijn gezin klaarstond begon steeds meer dingen te vergeten... Dat "hoorde" niet bij 'n man die nooit dingen vergat... Jan ging langzaam achteruit en overleed op 72-jarige leeftijd...

Niet veel mensen zullen haar kennen, Anna van Baar - Rooymans (1), 'n enkeling misschien. Samen met haar man Ceel van Baar kwamen ze in Asten wonen op de hoek van de Hemel en de Emmastraat. Ze begonnen er 'n cafe en 'n winkel. Later nam haar zoon Frans de winkel over en begon er 'n bakkerij en Centra-winkel en de andere zoon Jan nam het cafe over, Jan was kleermaker en starte er ook 'n kledingzaak. Veel kan ik over haar niet vertellen omdat ook ik haar niet gekend heb. Ze werd 82 jaar oud.

Hij was echt 'n geweldige man... mijn schoonvader, de vader van ons Annie, Wim Stienen. Als er ooit iemand verdiend om naar de Hemel te gaan is hij het wel. Hij was 'n geweldige vader voor zijn kinderen, vier meiden, en voor zijn vrouw Mien. Hij kwam uit het Limburgse en dat merkte je ook want de gastvrijheid had hij van thuis meegekregen. Toen hij voor de eerste keer opa werd, van ons Nancy, was hij de koning te rijk.. hij deed alles om het haar naar de zin te maken... Elke zondagmorgen mocht zijn kleine meid komen eten... dat was gewoonte geworden, dat wilde hij graag... als Nancy er niet op tijd was dan belde hij waar ze bleef. We hebben samen nog 5 jaar op het zelfde bedrijf gewerkt in Panningen waar hij met zijn auto zorgde voor vervoer van de mensen van hier... zijn auto was hem alles... Toen hij in de wao raakte knakte er iets in hem. Hij kreeg wel meer tijd voor zijn volkstuintje waar hij zo trots op was... geregeld kwam hij ''zijn eigen groente brengen''... hij zette de plantjes voor zichzelf zei hij, maar iemand die 'n beetje kan tellen weet dat hij er ook voor ons had geplant. En dan was hij 'n echte dansfanaat... elke keer ging hij naar het dienstencentrum als daar 'n dansavond was en daar genoot hij van... Wim was licht van postuur... werd zieker... tot op 'n ogenblik zijn lichaam op was... toch stierf hij vrij plotseling in Geldrop in het ziekenhuis. Mijn schoonvader, maatje, opa en vriend overleed op 65-jarige leeftijd... veel en veel te vroeg.

Zijn vader had in Asten in de Prins Bernhardstraat vroeger al 'n cafe... Tramzicht want het lag recht tegenover het transtation dat er vroeger was in Asten. En deze man, Jan Manders (24), nam het cafe later over van zijn vader Tinus Manders. Jan was 'n vooruitdenkend mens en hij veranderde het cafe niet aleen van naam maar hij verbouwde het tot 'n bar... Ik herinner me nog dat er orkestjes speelden en dat er gedanst kon worden. Elke zaterdagavond zat er 'n deejay en ben ik er wel 'ns binnen gelopen. Nadat hij stopte met zijn bar...(nu is er 't Spektakel), is Jan ook in d'n Himmel komen wonen... maar toen waren wij allang weg dus weet ik daar niet zo heel veel van. Ik vond hem altijd 'n peer-van-'n-kerel. Altijd 'n praatje maken en als grote hobby had hij o.a. 'n lekker potje kaarten. Maar dan plotseling werd hij ziek en overleed vrij plotseling... Jan was toen 77 jaar oud.

Ik kan me goed herinneren dat de huizen tegenover ons in d'n Himmel zijn gebouwd... ik heb er zelfs nog foto's op staan daarvan bij Himmelse Platjes. In een van die huizen kwam Jan van den Boomen wonen, 'n zoon van Tinus die er tegenover woonde. Jan was getrouwd met Riet van den Boomen - van Tilburg (58). Het huis stond langs dat van Ties Mennen. Riet was 'n heel lief mens, 'n lieve vrouw en vooral 'n lieve goeie moeder. M'n zus kwam er toen vaak omdat ze meisjes hadden van haar leeftijd. Als hobby had ze het helpen van hulpbehoevende... ze was graag gezien... Als je dan ziek wordt is dat moeilijk te accepteren... toch bleef ze sterk... Dat ze op deze leeftijd al stierf is ook voor haar kinderen en kleinkinderen maar ook voor ons die haar hebben gekend onbegrijpelijk. Riet werd maar 63 jaar oud...

Dit was echt 'n geweldige cafe-eigenaar, Harrie van Hoek, in de volksmond gewoon Harrieke van Hoek genoemd. Onze vader kwam er vroeger al en ging er, nadat cafe de Hemel was opgedoekt, elke zondag naar binnen om samen met vrienen zoals o.a. Willem Vaes, ''un bumke te jasse''... Harrieke deed van alles, naast 'n geweldige kastelein was hij ook nog schoenmaker... en zijn grote hobby was zijn duiven, ook daar stak hij veel tijd in... Hij was getrouwd met Marie maar ze hadden geen kinderen... toch was hij 'n echte kindervriend. We hebben er vaak snoepjes gekregen of 'n ijsco. Ons Ellie en ons Jo hebben er allebei hun huwelijksfeest gevierd... geweldig was het er en toen de WK voetbal op tv kwam, Harrieke was een van de eerste die zo'n kastje had, zette hij de tv in het cafe en veel klanten kwamen er voetbal kijken en wij als kleine mannekes van 'n jaar of tien mochten voor de mensen op de grond gaan zitten om mee te kijken. Ik was toen 'n jaar of 10/11 en we kregen onder de rust ook nog gratis 'n flesje limonade... Zo was Harrieke, 'n kastelein die nog zong onder het tappen... Deze geweldige man werd 83 jaar oud...

Misschien hier niet zo erg bekend maar veel van de ouderen herinneren zich deze sympatieke man nog wel. Hij was de eigenaar van het kasteel, Baron Clemens van Hövell tot Westerflier. Ik kan me genoeg herinneren over hem want toen ik bij het jongensgilde was zo rond 1958 heb ik 'n verhaal gemaakt over het kasteel en de wedstrijd die hierbij behoorde leverde het JG 'n fototoestel op. De baron was lange tijd de burgemeester van Wijlre. Na zijn persionering in 1978 ging hij met vrouw wonen in de voorburcht van het poortgebouw die met de kasteelhoeven stammen uit de 17e eeuw. Hij was ook de man die het vervallen kasteel liet restaureren en dat in 1938 gereed kwam. In 1944 werd het kasteel echter grotendeels verwoest door een Duitse granaat. De baron was 'n zeer gelovig man... wanneer ik aan hem denk gaan m'n gedachten weer meteen naar de Voordeldonkse school want meteen achter het hekwerk van de speelplaats begon het kleine stukje bos dat oon aak zijn familie toebehoorde, het voor ons zo bekende en door de jeugd genoemde: "dun bron zun dennekus", er stonden veelal lage denneboompjes in. Baron Clemens overleed toen hij 70 jaar oud was.

Hij is de vader van Mien van Bommel die trouwde met Jan van Schaijk en later op het ouderlijk huis kwam wonen in dun Himmel, Willem van Bommel (42). Ik herinner me hem als de stevige oudere man met snor die door de tuin liep achter en soms voor aan de weg kwam staan om te kijken naar de mensen die er langs kwamen die hij dan goeie dag zei. Zijn woning was een van de eerste die in het tweede stuk van de Hemel kwamen staan. Samen met zijn vrouw Mina had hij 7 kinderen: Miet, Mien, Anna, Piet, Truus en de tweeling Jan en Toon. Hij was gewoon in zijn doen, wat er gedaan moest worden deed hij zonder aan zichzelf te denken. Hij overleed 'n paar maanden voor zijn 80ste verjaardag.

"As ge van Aaste bént"... dan moet je hem zeker hebben gekend: Chris Stevens. Hij was erg geliefd bij de leerlingen die bij hem in de klas hebben gezeten en dat kwam ook omdat hij zo normaal deed, geen poespas, recht door zee en kinderen begrijpend. Chris kende ik erg goed want we waren zowat even oud, hij 'n paar maanden jonger dan ik. Toen hij trouwde met Trees hebben wij het voorrecht gehad om op zijn gezellige bruiloft de muziek te mogen verzorgen met the Secrets. Hij was verknocht aan NWC waar hij zich "de benen voor onder de kont uit liep"... geweldig zoals ik deze man heb ervaren ook later toen hij zich aansloot bij het Sint Joris gilde en elk jaar met Hemelvaartsdag in de Kluis in Ommel aanwezig was. Het komt hard aan als je te horen krijgt dat hij is overleden... 67 jaar oud... Chris is veel te vroeg van ons weggegaan. Z'n aanstekelijke lach zullen we missen.

Twee meiskes, 'n tweeling, leuke en lieve meiden en toch zijn ze er allebei al niet meer, beiden veel te jong gestorven.. Hennie de Jonge, en haar zusje kende ik nog van vroeger... opgewekte meisjes die door omstandigheden waren opgegroeid in Heusden. Ik ken Hennie nog dat ze bij het korfballen was... de tijd dat ze uit ging.. Samen met Wim had ze 'n paar kinderen waar ze alles voor deed, waar ze zo trots op was.. En dan krijg je te horen dat ze op 53 jarige leeftijd is overleden... dat kan je niet bevatten. Het leven is soms wreed, zo hard en vaak vraag je jezelf af... waarom?

Toen wij het na de oorlog thuis wat beter begonnen te krijgen heeft ons moeder zich geabonneerd op de Margriet en de Revue. Deze werden thuisgebracht door deze man, Leo Janssen (24). Toendertijd woonde hij nog niet in d'n Himmel. Ik vond het altijd geweldig als Leo de twee blaadjes af kwam geven en dan meteen ook het geld inde wat er voor stond. Hij bleef dan altijd even buurten met onze vader wat ook wel 'ns oversloeg in "streije", want dat konde ze allebei erg goed. Ik vond Leo altijd 'n reuze vent... niks was hem teveel. Zoals op de foto, zo herken ik hem het beste deze grote goeie man met z'n aanstekende lach. Maar op 'n gegeven moment ben je op... Dan vind je het goed... Leo werd 87 jaar oud...

Wie kende hem niet in Asten... hij was een van de notabelen, Notaris Herman van Stokkum... Hij woonde in de prachtige villa op de hoek van de Wilhelminastraat en het Paters-"peijke"... ut weegske noa ut patersveldje. Hij heeft veel voor Asten betekend want waar hij kon zette hij zich in voor de gemeenschap. Als jong broekie kende ik hem nog niet maar wat me altijd bij is gebleven dat hij in de prachtige tuin 'n notenboom had en daar gingen de kinderen vaak wat noten oprapen... we zeiden dan altijd: "ga je mee bij de Not aan de Noten"... Dat was niet slecht bedoeld maar dat was als kind ons gezegde. Veel mensen hebben met notaris van Stokkum te maken gehad... hij was 'n strenge man maar recht door zee. Zijn glimlach zal veel mensen bijgebleven zijn. Hij overleed op 72 jarige leeftijd...

Deze man kwam zelf niet uit d'n Himmel, Bert Bankers, maar hij was wel getrouwd met iemand uit onze straat: Anna van Bommel, dochter van Willem van Bommel van huisnummer 42. Hij woonde met zijn gezin niet ver van d'n Himmel af want ze woonden vooraan in de Hoogstraat, in d'n Himmel het hoekje om. Ik ken hem niet zo heel goed alleen eigenlijk van de tijd dat hij in de raad van elf van de Plekkers zat. We speelden met the Secrets verschillende avonden voor die carnavalsvereniging en ik noemde hem dan altijd Bert Tango want Bert danste graag en gaande de avond kwam hij altijd bij mij 'n tango aanvragen... natuurlijk voldeden we altijd aan zijn verzoek. Hij had als grote hobby, vissen en vogels... Maar als dan de tijd komt dat je beperkt wordt in je doen en laten, en je eigenlijk niet stil kunt zitten, dan komt dat hard aan... Door dit alles verlangde Bert meer en meer naar rust... Bert overleed op 70-jarige leeftijd... hij had zijn rust gevonden...

Op latere leeftijd is hij Himmelnaar geworden, Jac Gähler (39). Hij trouwde toen met Wies van Seccelen uit onze straat en kwamen en woonden in het huis van "Toon de Vlém". Hij was zoals wij dat vroeger altijd noemde... "unne rasechte Zummerse"... die voetbalclub is hij altijd trouw gebleven, het was zijn club. Hij was ook veel bezig met zijn andere hobby, zijn bijen want dat gaf hem veel voldoening. Samen met Wies ging hij veel fietsen, genieten van de natuur... Altijd was hij aan het klussen... Maar dan krijg je dat bericht... iets wat niemand wil horen... Uiteindelijk is hij die ongelijke strijd verloren, helaas want Jac had nog zoveel te doen... Hij overleed op 77 jarige leeftijd...

Wanneer ik denk, aan Christ Driessen, dan kom ik meteen uit bij de man die altijd in de St Jozefkerk te vinden was want daar deed hij alles voor... Hij was er de koster en de regelaar van diverse dingen. Ook was hij 'n echte "bondsman" zoals wij dat noemden. Ook voor zijn vrouw en kinderen was hij 'n goede echtgenoot en vader... zo heb ik hem leren kennen... 'n rustige man die wel tien handen had... altijd bezig. De Sint Jozefparochie waar ook wij bij hoorden had 'n goeie aan Christ... 'n man om zuinig op te zijn. Zijn grote hobby was dansen wat hij samen met Tonni9e veelvuldig deed... en dan zag je hem weer door de wijk sjouwen met z'n reclame en kerkblaadjes. Christ was 'n bezige bij. Voor zijn vele werk kreeg hij 'n pauselijke onderscheiding en later ook nog 'n koninklijke waar hij erg trots op was en dat mocht ook. Hij overleed op 'n moment dat hij nog zoveel had willen doen, Christ werd 74 jaar oud.

Soms zijn dingen te gek voor woorden en dat was ook bij het overlijden van Jan Adriaans. Hij kwam van Vorreldonk en had net als wij op de Vorreldonkse school gezeten. Echt iemand waar je bij wijze van spreken over heen kon lopen. Nergens 'n probleem van maken, klaar staan voor andere mensen, altijd de helpende hand bieden. Hij was 'n goeie vader voor zijn kinderen en deed alles voor z'n gezin. En dan ga je net als altijd lekker carnaval vieren zoals altijd met vrienden... niet wetende dat dit het laatste was. Ik herinner het me nog goed. Onbegrip en verslagenheid... Jan werd slechts 39 jaar... zo vroeg...

Nee, goed kende ik hem niet maar ik heb hem vaak genoeg gezien. Willem van Golstein Brouwers. Ik heb vaak dingen over hem gelezen want hij was wethouder in Asten, ook tentijde van de oorlog en toen de burgemeester van Asten werd vermoord moest hij die zware taak op zich nemen en dat was niet gemakkelijk omdat er zoveel te doen was in de tijd die ging komen. Zoveel moest er geregeld worden na de oorlog om Asten weer op te bouwen en dat deed hij vol overgave. Later zag ik heb met z'n stok over het terrein lopen van het benzinestation want hij hield alles nog in de gaten... Hij had de laatste jaren nog volop genoten van zijn lange leven want Willem Brouwers, zoals men hem noemde, werd 96 jaar oud.

Ze woonde tegenover ons vroeger in d'n Himmel, Riek van den Berkmortel - van Seccelen (48), toen we allebei nog "thuis" waren. Ze was 'n jaar of vijf ouder als ik maar ik herinner me haar erg goed. Ze was thuis de oudste dochter dus dat was altijd mee aanpakken en moeder helpen waar nodig was. Later kreeg ze verkering met Frans van den Berkmortel... wij in d'n Himmel vonden dat 'n ruige peer want hij deed overal mee als wij buiten waren... vaak voetballen. Riek en Frans kregen geen kinderen... ze stond altijd klaar daar waar ze nodig was, dat sierde haar... Riek overleed plotseling op 72 jarige leeftijd...

Hij was ''van 't zelfde jaar als ik''... Jan Meulendijks (10), van voor uit d'n Himmel. Toch kende ik Jan best goed, we hebben elkaar vaak genoeg gesproken ook al hadden we verschillende interesses. Hij kwam uit 'n middelgroot gezin zoals die er toen zoveel in onze straat woonden. Een van de zes kinderen en vaak thuis mee moeten helpen want dat was normaal met families die 'n eigen bedrijf runde. Jan moest vaak mee helpen met de kolen etc. Hij is getrouwd toen hij al de 35 al was gepasseerd, ik herinner me dat nog goeg. Maar hij verlaat ons op veel te jonge leeftijd want Jan werd maar 57 jaar oud maar is gelukkig 'n lange lijdensweg bespaard gebleven... dan heb je er toch 'n beetje vrede mee... alhoewel...

Omdat wij vroeger bij Picus houtindustrie werkten in Asten hebben we .Sjef Moors, ook leren kennen want hij woonde naast de fabriek en was portier/nachtwachter. Sjef was 'n rustige man altijd vriendelijk en klaar staan voor iedereen was zijn devies. Dat hebben we bij Picus zo gemerkt maar mensen die aan de EHBO verbonden waren zullen dat ook allemaal wel weten.. hij was zeer actief binnen die vereniging maar ook bij de buurtvereniging was hij 'n graag geziene persoon... als er om hulp werd gevraagd was hij er meteen bij om zijn hulp aan te bieden en vooral ook zijn deskundigheid. "Ze han dur unne goeien an''... Maar dan plotseling komt het bericht van zijn overlijden, geheel onverwacht... 63 jaar is veel te vroeg om te sterven...

Toen ik het hoorde van het overlijden van: Sjef Noijen, toen dacht ik meteen... de duizendpoot van Asten is geveld. Sjef was echt van alle markten thuis en hij kon alles en wat hij soms niet kon? dat probeerde hij. Stil zitten stond niet in zijn boekje, hij moest en zou bezig zijn en vele hebben van zijn diensten gebruik gemaakt of het nu schilderen was of de tuin omspitten, Sjefke stond er voor dag en dauw om aan het karwei te beginnen. Muziek draaien was zijn grote hobby.. mensen bezig houden met 'n glimlach... Nooit aan zich zelf denken altijd klaar staan voor anderen... alles doen voor vrouw en kinderen. Maar ook grote bomen sterven... Zo ook met ''Sjefke'' want zo kende we hem het beste... en dan op 'n dag wordt de boom geveld... en hij wilde nog zo graag... Sjefke ging naar de Hemel toen hij 71 jaar oud was... van mij had hij best 100 mogen worden. "Unne contente mens", dat werd hij niet alleen bij de Plekkers, hij was het ook...

Ze was jarenlang ons overbuurvrouw... Truus van Seccelen - Probst (48), en samen met haar man Toon hadden ze zes kinderen... Altijd in de weer, altijd bezig en altijd klaar staan voor man en kinderen, zo was Truus... zo herinner ik me haar. We zagen haar dan ook vaak bezig achter het huis als wij bij van Goch op de plak gingen spelen want dan moesten we langs hun huis af lopen. Ik weet ook nog goed dat ze erg vaak ''n praatje maakte met ons moeder... en die konden dat best lang volhouden, dan kende ze geen tijd. Nadat ze niet meer zo goed kon was ze aangewezen op de hulp van anderen... ''de vond Truus mer niks''... Ze moest de Hemel verlaten wat ze eigenlijk ook niks vond maar ze moest er zich bij neerleggen. Truus werd 90 jaar oud... had 'n geweldig feest in d'n Himmel maar enkele maanden later vertrok Truus naar de echt Hemel. Ze had haar taak volbracht... 90 jaar was 'n mooie leeftijd om naar de Hemel hier boven te gaan.

Hij was 'n geweldige man, vol humor, altijd klaar voor 'n praatje, Thieuke Vannisselroy. Ik ken hem vooral als kapper want toen Jan Keessen stopte als kapper gingen we altijd naar Thieuke. Hij heeft wel 'n keer met het uitproberen van 'n krultang mijn hoofd verbrand en daar hebben we later nog vaak om gelachen. Wat me het meeste van hem is bijgebleven is dat hij de eerste keer niet slaagde voor voetpedicure maar omdat ik en ook onze Frans, last hadden van ontstoken voeten en we daar elk jaar opnieuw last van hadden, kwam Thieu zoals hij zei met 'n wondermiddel.. dat bruine stinkende goedje smeerde hij op onze voeten... en het ongelooflijke gebeurde, wat de dokters al jarenlang niet was gelukt, lukte deze man in twee weken tijd door een enkele keer onze voeten in te smeren... We hebben nooit meer last gehad van onze voeten... Thieuke, bedankt hiervoor... jewas niet alleen 'n geweldige kapper maar ook 'n wonderdokter. Later kwam ik Thieu nog wel 'ns tegen bij 't Ketelke van Henk Caris, daar kwam hij dan nog 'n ''afzakkertje'' pakken, soms wel 'ns eentje te veel en dan brachten we hem naar huis, was toch maar twee deuren verder. Voor mij was hij ''n geweldige man... Thieu werd 84 jaar oud, 'n mooie leeftijd.

Heel ons dorp was in diepe rouw.... ik was pas 12 jaar, zat nog op de lagere school toen het insloeg als 'n bom in ons dorp... burgemeester Ploegmakers met zijn vrouw en twee van hun kinderen en ook nog 'n lifter die ze mee namen, waren onderweg naar huis en langs het kanaal gebeurde er iets met het stuur van de auto waarin de Burgemeester reed en hij verloor de macht, de auto raakte onbestuurbaar en in het kanaal... hier kwam de vrouw van de burgemeester, mevr. Ploegmakers - Thien om het leven. Het ging als 'n vuurtje rond in Asten... de burgemeester verloor zijn vrouw en de jonge kinderen raakte hun moeder kwijt.. triest, heel erg triest. Niet te bevatten. Op haar begrafenis liep heel Asten uit, iedereen was er, iedereen leefde mee.. Het heeft altijd 'n diepe indruk op me gemaakt terwijl ik haar eigenlijk alleen maar van aanzien kende. Het was de eerste keer dat ik de dodenmars hoorde en de harmonie 'n andere ''pas'' liep als normaal.. Asten was in rouw.. ik heb het ervaren als erg verschrikkelijke dagen... mevrouw Ploegmakers - Thien was nog maar 45 jaar oud.

Hij, Dorus van Kessel, was 'n bekende man in Asten... en ik heb hem echt leren kennen als 'n leuke man, fanatiek, dat wel maar dat hoorde erbij als je met 'n rikconcours mee doet. Dat was bij ons namelijk het geval want ik ken hem van het rikken bij het cafe van Jos Brabers op de Markt. Daar werd ieder jaar door de damclub zo'n tournooi gehouden in de wintermaanden. Vaak zochten we elkaar op omdat we graag bij elkaar zaten met fanatieke rikkers, die "groomde" allemaal als we 'n keertje 'n fout maakte. Dorus hoorde daar ook bij en hij was 'n man die van de natuur hield. Graag deed hij 'n borreltje drinken en sigaretjes roken.. dat laatste kan dan wel slecht zijn maar Dorus was toen zijn gezondheid hem in de steek liet toch 93 jaar oud. Hij heeft een lang leven gehad... en gek van de natuur.

Haar echtgenoot was vroeger onze buurjongen in d'n Himmel, vandaar dat ik haar ook goed ken al heeft ze er zelf niet gewoond, Mien Cortenbach - Sterken. Ik heb haar gekend als 'n lieve vrouw die altijd klaar stond voor haar medemens. Zo verwerkte ze ook het verdriet van haar twee doodgeboren kinderen die ze graag had willen hebben... ze wilde zo graag moeder worden maar het heeft helaas niet zo mogen zijn. Voor "hunnen Toon" deed ze alles... De laatste jaren woonde ze samen op de Lienderweg en zag ik ze wel 'ns in de tuin enzo. Maar Mien werd ziek en toch als je haar vroeg hoe het ging was ze altijd positief... Toen wij in september 2012 onze reunie hielden konden ze er niet bij zijn want op die dag vierde Mien en Toon hun gouden bruiloft... ook al was Mien erg ziek, ze mocht dit gelukkig allemaal nog mee maken... 'n feest uit duizenden. Ik had op de reunie nog gevraagd aan de mensen die er waren om luidkeels mee te doen met het "lang zullen ze leven" en dan speciaal bij het hiep hiep hoera waar Leo 'n foto van maakte die ik later heb aangeboden bij Toon. Mien heeft er niet lang van kunnen genieten.. Het leek zo goed te gaan daarom kwam haar overlijden toch erg plotseling... Mien werd 80 jaar oud.

Jarenlang was hij onze deken in Asten, Harrie van Pelt, hij was de opvolger van Deken Theo van Hout. Hij was 'n prima leider van het dekenaat Asten. Hij werd geboren te Tilburg 21 november 1917, priester gewijd 25 juli 1942, benoemd tot assistent van de Parochie St. Joris te Eindhoven op 28 augustus 1942, tot secretaris van het bisdom ‘s-Hertogenbosch op 3 augustus 1945 en tot deken aangesteld in de parochie Heilige Maria Presentatie te Asten op 29 januari 1960. Hij stierf gesterkt door het sacrament der zieken in het St. Willibordus Ziekenhuis te Deurne op 3 augustus 1980. Een ding zal ons altijd bij blijven... De deken stierf in de nacht dat ook de boom, die jaren en jaren voor de kerk had gestaan en waar ouderen op de bank kwamen zitten om wat te buurten, die grote boom waaide ook om... hij werd geveld te samen met onze deken... Waar het wijkje is waar de aanleunwoningen staan, dat deel van Asten kreeg zijn naam uit dankbaarheid voor wat hij had gedaan in Asten: Deken van Pelthof... De deken werd 62 jaar oud.

We hebben deze gezellige man, Jan Joosten, leren kennen toen we bij de Pas in Someren werkten en hij samen met z'n broer en enkele andere Heusdense vrienden kwamen squashen. Het ging hun natuurlijk we om het sporten maar ook 50% was de tijd na het squashen die vaak doorging tot in het allerkleinste uurtje van de dag. Het was 'n gezellig groepje waar Jan van deel uitmaakte. Gezelligheid had Jan hoog in het vaandel, hij was dan ook Prins carnaval bij de Peelvrujters in Heusden in 1999, het was toen dat ik hem weer terug zag bij de receptie van de carnavalsvereniging van Ommel waar hij met zijn gevolg op receptie kwam. Hij deed duizend dingen tegelijk en speelde zelfs vader en moeder tegelijk toen zijn vrouw ziek was... En dan op 'n dag hoor je dat Jan Joosten uit Heusden plotseling is overleden... die rilling gaat weer door je heen... onbegrijpelijk... Ik vond het geweldig hem gekend te hebben.. Jan werd maar 44 jaar oud... niet te bevatten.... Nu kon hij gaan rusten in de Hemel zoals hij altijd zei... maar dat was wel veel te vroeg...

De herinnering is nog als de dag van gisteren, de trieste dag dat Willy Stienen, kwam te overlijden. Hij was 'n echt geweldige vriend geworden... hij was er altijd als hij iets beloofde... vaak speelde we samen 'n potje biljart.. altijd lol en altijd 'n lekkere pot bier erbij. Ook ging hij voetballen met z'n vrienden, van cafe tegen cafe of tegen 'n ander clubje... maar altijd moest de gezelligheid bij Willy voor op staan. En dan komt de dag die nog steeds onbegrijpelijk is en onvoorstelbaar en zeker onaanvaardbaar. Tijdens zo'n wedstrijd op 'n gewone donderdagavond slaat het noodlot toe... Willy komt te overlijden tijdens 'n gewoon potje voetbal... je wordt stil, je weet niet wat te doen... Slechts de herinnering aan deze geweldige goeie vent blijft.. Willy werd maar 25 jaar oud........

Persoonlijk kende ik haar niet zo goed, Riet van der Wijst - Meulendijks (10), omdat ze van "veur" uit d'n Himmel kwam. Ik zag haar wel 'ns toen ik klein was als ze bij het kruisbeeld dat langs hun huis stond aan het schoonmaken was en aan het "grieselen". In haar te korte leven heeft ze het niet makkelijk gehad... blij was ze met haar man Bert toen ze 'n kind kregen maar daar kreeg ze 'n grote tegenslag te verwerken toen "Marliesje" kwam te overlijden... Ook haar ziekte maakte het voor haar niet gemakkelijk... er tegen vechten en vechten, hulpbehoevend op jonge leeftijd, tot je uiteindelijk de ongelijke strijd verliest.. Riet werd slechts 53 jaar oud... veel en veel te jong...

Nee, kennen doe ik haar helemaal niet, Louisa van Goch, ik ken haar helemaal niet maar toen ik door mijn map met bidprentjes aan het bladeren was kwam ik dit prentje tegen met foto. En meteen toen ik de foto zag raakte me dat, waarom weet ik ook niet. Ik zag natuurlijk dat het nog 'n jong meisje was... en overleden 'n maand voor dat ik werd geboren... Misschien overleden door oorlogsgeweld? maar de oorlog was toen al afgelopen... en als je dan het prentje leest dan kun je wel ongeveer weten hoe het in elkaar zit... En dan zo'n jong meisje... dat nog aan het leven moet beginnen en door ziekte is getroffen, door pijn..... Wat moet er in zo'n familie zijn omgegaan als je dit leest en ziet... 'n kind verliezen en toch dankbaar zijn dat iemand uit het lijden is verlost... hoe moeilijk zit 'n wereld in elkaar... Louisa slechts 14 jaar oud...

Vier jaar was hij de grote baas van Nederland, Jan de Quay, maar ik ken hem ook dat hij de commissaris van de koningin in Noord Brabant en KVP politicus was want dat hadden wij zo geleerd op de Vorreldonkse school want dat was hij van 1946 tot 1959 en daar zat mijn schooltijd tussen. Jan de Quay was ook vier jaar ministerpresident van ons land. Zijn loopbaan zag er verder zo uit: Minister van Oorlog in 1945, toen dus commissaris in Brabant van 1946 tot 1959, Ministerpresident van 1959 tot 1963 en was hij ook minister van Algemene zaken, in 1959 werd hij minister van Defensie en van 1966 tot 1967 vice Premier van ons land. Ook in die zelfde tijd werd hij minister van Verkeer en Waterstaat. Vanaf zijn jeugd was hij 'n slim mannetje, na het behalen van het diploma gymnasium studeerde hij psychologie aan de Rijksuniversiteit Utrecht. Hij behaalde het doctoraalexamen in 1926 en promoveerde in 1927 tot doctor in de letteren en wijsbegeerte (psychologie) op het proefschrift Het aandeel der sensorische en motorische componenten in het verloop van leer- en arbeidsproces. In 1928 werd hij benoemd tot lector in de psychotechniek aan de Katholieke Hogeschool Tilburg en in 1933 volgde zijn benoeming tot hoogleraar in de bedrijfsleer en psychotechniek aan dezelfde hogeschool. Hij heeft veel belangrijke functies bekleed in Nederland en was 'n deskundige politicus... Hij overleed na 'n vruchtbaar leven in 1985 toen hij 83 jaar oud was.

Echt "unne schone mens", Tonny Zegers (53), vrijgezel... levensgenieter, maar ook iemand die steeds heen en weer werd geworpen van het een naar het ander. Ik heb meerdere malen met hem aan de bar gezeten en 'n pilsje gedronken en dan kon hij vertellen als geen ander... maar toch zag je door zijn verhalen heen dat hij het niet makkelijk had in het leven... Ik zal altijd die aparte aanstekelijke lach van hem herinneren. En dan komt dat bericht dat je even weer doet stil staan, wat je niet kan bevatten... Tonny werd uit het leven geroepen op 39 jarige leeftijd. Jammer... ik had het liefst nog wat vaker met hem willen buurten... hij stierf veel te jong...

Hij was de geliefde koning van Belgie, Koning Boudewijn I, heel Belgie mocht hem graag en zeker toen hij trouwde met de Spaanse Fabiola die door de hele bevolking in het hart werd gesloten. Prins Boudewijn werd geboren in het kasteel van Stuyvenberg, bij Brussel op 7 september 1930. Hij werd genoemd naar prins Boudewijn, de oudste zoon van prins Filips, graaf van Vlaanderen. Hij kwam na zijn vader als eerste in de lijn voor de troonopvolging. Op vijfjarige leeftijd verloor Boudewijn zijn moeder door een auto-ongeval. Hij groeide op onder de vleugels van zijn zus die hij Joe noemde. Op 11 augustus 1950 legde Boudewijn de eed af en nam de koninklijke bevoegdheden over onder de naam van Koninklijke Prins. Op 16 juli 1951 tekende Leopold zijn troonsafstand, en een dag later legde Boudewijn de eed af als vijfde koning der Belgen. De Belgen accepteerden de jonge Boudewijn als hun koning. In 1960 trouwde Boudewijn met de Spaanse gravin Fabiola de Mora y Aragón. Hun huwelijk bleef kinderloos. Koningin Fabiola raakte tot vijfmaal toe zwanger maar telkens ging het mis. Koning Boudewijn overleed op 31 juli 1993 in zijn buitenverblijf in Playa Granada, Motril in Spanje en werd opgevolgd door zijn jongere broer Albert, die aldus koning Albert II der Belgen werd. Zijn stoffelijk overschot werd bijgezet in de crypte van de Onze-Lieve-Vrouwekerk in Laken. Koning Boudewijn is altijd mens gebleven onder de mensen, dat maakte hem populair...

Ik heb Adje Pasman, ervaren als 'n leuke jongen... soms 'n beetje apart maar iemand met 'n gouden hart. Hij zorgde ervoor dat we altijd wel iets te doen hadden toen ik 'n jaar of 12 was en buiten medeweten van m'n ouders in turrup wat zaten te "vervelen"... Adje bedacht altijd wel iets of hij ging het thuis halen. Ze hadden 'n klein winkelje in de Prins Bernhardstraat op de plek waar Bakens zijn schilderswinkel had maar dat is inmiddels allemaal afgebroken. Ad werd ziek... ongelooflijk en onaanvaardbaar voor ons dat hij stierf op zo'n jeugdige leeftijd... Hij overleed op 13-jarige leeftijd... echt onaanvaardbaar....

Als je 'n hechte familie hebt is het niet moeilijk om 'n goede vader te zijn.. Ture Slaats (20), woonde vanaf het begin in d'n Himmel toen die drie blokken huizen daar werden gebouwd. Samen met Siena kreeg hij zeven kinderen, 'n hecht gezelschap van drie jongens en vier meiden. Hij deed gewoon zijn plicht en wat er van hem van hem verlangde... hij was net als de meeste Himmelse mensen, 'n voorbeeld vader... Hard werken, nooit klagen en gewoon goed zorgen voor vrouw en kinderen. Zijn grote hobby was zijn tuin.. hij bracht er veel tijd door en hij "streelde" zijn bloemen alsof het zijn kinderen waren... van die prachtige bloementuin kon Ture genieten net zoals hij later ook deed van zijn kleinkinderen want die waren hem alles. Toch op leeftijd gekomen nemen de krachten af, hij moet de aardse Hemel verlaten na bijna 60 jaar en gaan andere mensen voor hem zorgen in de kliniek... Op 90 jarige leeftijd zit zijn leven erop... Ture Slaats is "noa dien anderen himmel gegoa"....

Toen wij in 1961 van d'n Himmel naar de Rozenstraat gingen verhuizen werd Liesbeth van Gorp, een van onze buurmeisjes vandaar dat ik haar natuurlijk goed ken. De familie van Gorp was 'n leuke gezellige familie en we zaten allemaal in de ouderdom die naar de tienertijd toe ging. Liesbeth was toen al 'n lief en vrolijk meisje en dat is altijd zo gebleven... altijd klaar om 'n praatje te maken... en natuurlijk kende vele mensen in Asten haar als ze aan "het loket" zat bij het gemeentehuis... Ze deed veel dingen in het verenigingsleven. Ik wist van m'n zus dat Liesbeth ernstig ziek was maar ze bleef knokken, niet toegeven... tot het moment dat het niet meer lukt, het moment dat je moe gestreden de strijd verliest, en dan komt het bericht dat ze ons heeft moeten verlaten.. dan gaat 'n rilling door je heen. Ik zal haar altijd blijven herinneren als dat lieve buurmeisje van toen. Liesbeth van Gorp werd maar 65 jaar oud......

De meeste mensen hier kennen hem wel... Toon Nieuwenhuizen. Toon was de Nederlandse Elvis Presley.. hij had in Asten 'n optreden en later begon hij in Asten 'n eigen broodjeszaak.. maar ik denk dat Asten daar niet aan toe was. Het heeft ook niet lang geduurd. Toon was 'n geweldig goeie kerel die ontzettend graag in de belangstelling stond en zoals ik al zei... aangestoken door het virus van Elvis.. Hij deed Elvis herleven tijdens zijn optredens, verzamelde alles van hem, alleen dat zijn Elvis beeldje begon te huilen dat in zijn kamer stond, daar had ik toch grote twijfels bij... Het was echt 'n reuze vent met 'n hart van goud. Dat niet iedereen dacht zoals Toon dacht nam hij met 'n korreltje zout. Toen Toon ziek werd deed hij er alles aan om te genezen maar hij verloor die strijd... hij overleed op 'n leeftijd die voor ons niet te aanvaarden is... Toon werd 57 jaar.

Bij Wittege Nog staat 'n heel verhaal over haar te lezen... Jans Douzé. Ze woonde aan het Plantsoen voor de kerk in Asten samen met haar man Willem van Helmond. Het Plantsoen heet nu Koningsplein en de woning waarin ze woonde is afgelopen jaar afgebroken, het stond naast de winkel van Anneke de Bruijn en ze bewoonde het rechter gedeelte. Ze hadden geen kinderen en ze was van vroeger een van de bekende personen in ons dorp. Ze werkte als werkster voor de gemeente en wist overal van... waar het ook over ging, Jans wist het. Later begon 'n ziekte ook haar langzaam aan te slopen... Jans overleed op 78-jarige leeftijd.

Persoonlijk ken hem eigenlijk niet zo goed, Harrie Verdeuzeldonk (71), een van de oudere van de Verdeuzeldonken van achteraan uit d'n Himmel, hoewel hij later zelf vooraan in onze straat kwam wonen op huisnummer 24. Wij waren toen al gaan verhuizen naar de Bloemenwijk. Ik weet dat hij 'n voorbeeld vader was die alles voor zijn vrouw en acht kinderen deed. Z'n duiven waren zijn lust en leven en zorgde dat menigeen 'n paar fijne uurtjes luisterplezier hadden met zijn gedraaide muziek. Het is ook bijna niet te bevatten dat zo'n goeie hardwerkende man, gedwongen thuis "te komen zitten", op zo'n leeftijd komt te overlijden, zo plotseling... Harrie werd slechts 54 jaar oud

Hij had nog zoveel willen doen en hij had al zoveel gedaan want Jo Spoor, was altijd in de weer. Hij was niet iemand die stil ging zitten, hij ging er tegenaan waar dat nodig was. Ik heb hem vaak bezig gezien op de "papierwagen van Jong Nederland" waar Jo alles voor deed. Maar deze goedlachse kerel mocht helaas niet oud worden... hij wist van zijn ziekte... jammer dat hij toch zo plotseling van ons heen ging, veel te jong, hij had nog zeveel te doen en het ging zo goed..... Jo Spoor werd maar 64 jaar oud.

Bekend bij iedereen, vooral in het zuiden, vooral bij de liefhebbers van piraten. Leo Kuijpers. Of wel zoals wij hem het beste kennen, Dikke Leo. Deze gezellige Helmonder kon van 'n waardeloze bijeenkomst nog 'n groot feest maken. Hij had zelf 'n cafe waar hij iedere zaterdagavond optrad, met af en toe 'n gastoptreden erbij. Ik heb hem leren kennen als 'n groot artiest, hoe hij met mensen omging, hoe hij "zijn" muziek tengehore bracht, echt geweldig. Ik kan dat weten want ik heb twee keer als geluidsman voor hem het geluid geregeld tijdens optredens van hem. Het was altijd lachen gieren brullen met die man. Z'n muziek was simpel zodat iedereen na een refreintje al mee kon zingen en z'n teksten waren 'n beetje aan de "schuine kant"... maar dat maakte de met met de grote snor zo populair. Doch ook de jaren begonnen bij Leo te tellen en langzaan liet zijn gezondheid hem in de steek... hij ging weg op 'n manier die we niet van hem gewoon waren... "hil stillekus"..... Leo Kuijpers uit Helmond, "de slijper" werd 71 jaar oud...

Toen ik op de Vorreldonkse school zat werd er, omdat het toen 'n katholieke school was, veel gepraat over het Dekenaat Asten en over de bisschoppen van bepaalde delen van provincies. Je had 'n Aardsbisschop en die zat in nederland in Utrecht... onze Bisschop in Noord Brabant in het bisdom den Bosch was in die tijd mgr. Mutsaerts. Ik geloof zelfs dat ik hem ooit heb gezien met het Vormsel of zo. Hij was geboren in 1889 in Tilburg en heeft in zijn leven diverse functies gehad. In 1942 werd Mutsaerts benoemd tot coadjutor van de bisschop in den Bosch, mgr. Diepen. Op 18 mrt 1943 werd hij bisschop in 's Hertogenbosch en de opvolger vanmgr Diepen en dus onze bisschop.. Na de oorlog heeft Wilhelmus Mutsaerts, zoals hij werkelijk heette, zich ingezet voor het herstel van de verwoeste kerken in zijn bisdom en het herstellen van het kerkelijke leven. Na zijn emeritaat in 1960 kreeg Mutsaerts het titulaire aartsbisdom Phulli toegewezen, waardoor hij als aartsbisschop de geschiedenis zou ingaan. Een van de uitspraken die hij ooit deed en erg bekend zijn gebleven was over de emancipatie: "De leken hebben de mond vol over emancipatie maar zijn volkomen aan het verwilderen". Bisschop mgr. Mutsaerts overleed op 16 augustus 1964, ik herinner me dit nog goed want het was dezelfde dag dat ik me moest melden bij het leger, hij werd 75 jaar.

Hij had 'n prachtig bedrijf opgezet... Piet van Helmond. Hij bouwde in Brabant verschillende scholen want hij had 'n goedlopend bouwbedrijf. Ik ken hem niet alleen van zijn bedrijf maar hij was ook 'n oom van ons, de Weltens want zijn vrouw was 'n zus van ons moeder. Hij heeft altijd hard gewerkt en deed alles voor zijn vrouw en kinderen en hij was 'n voorbeeld voor elke jonge ondernemer. Ook de huizen tegenover ons, de drie blokken van 48 t/m 58 waren door zijn bedrijf gerealiseerd. Hij was niet veeleisend en 'n tevreden man. Maar dan slaat 'n ziekte toe en is hij aan stoel en bed gekluisterd...Hij overleed toen hij pas 72 jaar oud was...

Hij was een van de broers Schriks van de drukkerij die hun best deden om hun bedrijf te laten groeien. Nadat ze in de Emmastraat 'n klein bedrijfje hadden hebben Tjeu Schriks, en z'n broers 'n geheel nieuw pand laten bouwen op de hoek van de Langstraat en de Burg. Wijnenstraat... dat weten we allemaal nog wel. Tjeu heb ik leren kennen toen hij reeds was afgekeurd om nog te werken iets wat hem erg zwaar viel.. dat weet ik wel uit de gesprekken die we hadden als ik bij hun aan de koffie zat. Het overlijden van z'n dochter heeft grote impact gehad op zijn leven... het leek dat hij altijd die blije, goedmoedige en gezellige man was maar diep in z'n zich was hij veranderd... 'n ziekte maakte zijn leven nog veel anders... hoewel hij er tegen vocht verloor hij de strijd op veel te jonge leeftijd... Tjeu Schriks werd maar 62 jaar....

Wie nog van vruuger uit d'n Himmel is zal haar zich zeker wel kunnen herinneren.. dat lieve menske dat zo vaak voor het huis te vinden was, Martha Werts - Weerts (33). Ze woonden daar op het tipke van d'n Himmel en de Logtenstraat... vroeger was dat nog een grote woning toen Martha, haar man en kinderen daar woonde... maar later werd het omgebouwd tot twee woningen waarin haar beide dochters met hun families kwamen wonen... Hikspoors en Maas. Persoonlijk ken ik haar niet erg goed alleen dat ze altijd met iedereen stond te buurten die langs kwamen. Het was 'n ontzettend lief vrouwtje... en heeft 'n mooi lang leven gehad... Martha overleed op 87-jarige leeftijd...

Ik kende haar al vanaf de KWJ van vroeger: Tineke van Heugten. Ze was echt 'n leuke spontane meid, nam nooit 'n blad voor de mond en je wist altijd meteen wat je aan haar had... ze was recht "recht voor z'n raap".. Ze zei gewoon wat ze dacht en dat sierde haar zo. Ik heb later nog 'n paar keer aan hun huis gewerkt en dan was het altijd eerst koffie drinken... en als het karwei klaar was dan moest je "un par fleskus bier open trekke"... Je kon er dan moeilijk weg komen... altijd lol en altijd lachen... Ze stond altijd klaar voor iedereen, niks was haar te veel... lief, spontaan en overal 'n helpende hand toesteken... dat was Tineke.. Ik ben blij haar gekend te hebben... Als je haar prentje hierboven leest kom je alle dingen tegen die zo Tinekes-eige-ware"... Ze overleed te jong, 62 jaar oud..

Wie kent hem niet van vroeger? Willie van Asten... de buschauffeur die in de Emmastraat z'n bedrijf had en elke dag moest manouvreren om zijn bussen uit de garage te krijgen, tenminste zo was dat vroeger want toen was er niet veel ruimte bij van Asten voor de deur. Willie was 'n vrolijke man, altijd lachen en hij stond voor iedereen klaar... precies zo als 'n buschauffeur moet zijn... Hij was ook 'n wijnkenner.. mocht graag op z'n tijd als het mogelijk was 'n wijntje proeven... Hij was 'n geweldige man... Willie overleed op 78 jarige leeftijd..

Ze kwamen in een van de blokken huizen wonen tegenover ons, Sjaak Verheijen (56), met zijn gezin. Zijn vrouw, Fien van de Ven, 'n oud-buurmeisje van ons, was toen al veel te vroeg overleden in 1948 toen ze 39 jaar oud was. Volgens mij werkte Sjaak net als mijn vader bij de Vlisco. Hij had het niet gemakkelijk met de opvoeding van zijn kinderen zonder moeder en allemaal opgroeiende jongens. Later trouwde Sjaak met Petra Verhoeven en ook zij overleed veel te vroeg in 1972 toen ze nog maar 45 jaar oud was. Hij was altijd in de weer met hondjes, zijn grote hobby. Sjaak heeft 'n prachtige leeftijd gehaald en de laatste jaren van zijn leven doorgebracht in het bejaardenhuis... Sjaak werd 88 jaar oud.

Soms zijn dingen echt niet te bevatten... Op 'n mooie dag komen wij van Zeeland vanaf de camping naar huis en passeer je de normale dingen die je herkent van al die keren dat je er langs kwam. En dan 'n dag later hoor je dat iemand uit Asten op een van die plekken waar wij langs zijn gekomen, twee uur later is verongelukt. En dan bereikt me het bericht, die iemand is Frans van de Waarsenburg.... Frans woonde vlak bij mij in de buurt, we maakte vaak 'n praatje, vaak over voetballen... ik kende hem van vroeger want toen ze in de Hoogstraat woonden kwam ik bijna dagelijks bij hun want ik was kameraad met z'n broer Henk en Frans was bij ons extra goed bekend omdat hij vaak in het zelfde elftal speelde bij NWC als mijn broer. Frans deed veel voor NWC, hij was er graag gezien. Voor zijn gezin was hij 'n "top-vader", echt zoals 'n goede vader moet zijn. Frans was het ook die me in contact bracht met the Secrets, waar ik later bij zou gaan spelen.. Een van de bandleden was 'n broer van z'n vrouw Willemien. Ik heb Frans altijd 'n reuze "Peer" gevonden. Altijd klaar staan, altijd tijd voor je.... Frans overleed veel te vroeg na 'n verkeersongeval toen hij nog maar 61 jaar was...

Ze woonde met haar ouders en de rest van haar zusjes, broers had ze geen, in wat men vroeger het Himmel-eindje noemden, Annie van Dijck - Kuijpers (11). Dat huis heeft er als enige nog lange tijd gestaan toen de andere waren afgebroken. Ik ken haar nog dat ze 'n tijdje optrok met een van m'n zusjes. Ze trouwde met Wiel van Dijck en samen kregen ze drie kinderen. Met een van die kinderen hebben wij nog lange tijd darts gespeeld. Annie deed alles voor haar gezin en voor haar man Wiel. Haar lichaam kende al wel lange tijd klachten maar toch kwam haar overlijden geheel onverwacht... Veel te vroeg verliet Annie ons, ze was pas 58 jaar oud....

Zo maar 'n meiske, en eigenlijk ook weer niet. Ivon Saris... Toen Annie en ik bij de Kluis werkten in Ommel hadden we ook te maken met de bloaskapel, de carnavalsvereniging, maar daar hoorde ook de dansmarietjes bij want in Ommel hebben ze die nog en daar zijn er vele jaloers op. Dus waren er ook dansmarietjes op het eind van de jaren 90... een van die meisjes was Ivon... 'n mooie levenslustige meid en de meiden van haar leeftijd waren vaak bij de korfbalvereniging en bij die dansmarietjes. Vaak hebben we haar zien dansen bij de Kluis als er weer iets te doen was op carnavalsgebied.. we hadden goeie contacten met die meisjes, altijd lachen en giebelen... En dan komt op 'n dag het bericht dat Ivon door 'n noodlottig ongeval is omgekomen. Dan staat de tijd even stil... ook de vogels hoor je opeens even niet meer.............. het zo levenslustige meisje is er niet meer. Vaak als ik langs die plek kom moet ik meteen aan haar denken.. nog altijd worden er bloemen gelegd op die plek waar het noodlot toe sloeg... Deze meid, die aan het begin van het grote leven stond, dit jonge meisje werd slechts 19 jaar...

Hij heeft menig Astenaar 'n fijne sportmiddag bezorgt... Sjeng Konings (26). Getrouwd met 'n dochter van Jan van Seccelen die niet ver van hem afwoonde want Sjeng kwam uit de wielrenners familie uit de Hoogstraat. Toen het nog altijd de ronde van Asten was, bij hem en ook bij van Seccelen voor de deur, was hij de man die door iedereen werd aangemoedigd... de ronde was toen nog Wolfsberg, Hoogstraat, Hemel en weer terug naar de Wolfsberg. Sjeng heeft ons, samen met z'n broers, spannende momenten bezorgt. Hij maakte 'n erg vervelende tijd door toen zijn vrouw Marietje veel te jong was overleden... Hij kon uren spannende verhalen vertellen over wielrennen wat zijn lust en leven was... Sjeng werd 73 jaar oud...

In Asten heeft het oorlogsgeweld veel schade aangericht aan huizen en gebouwen maar ook zijn er veel mensen door deze onzinnige oorlog omgekomen. Vaak meerdere personen uit Astense gezinnen. Zo ook deze vier kinderen van de familie Verberne... ik citeer 'n stukje hierover.... "28 oktober 1944... weer hevige en verbitterde strijd om de Peel. Gelukkig kwam er aanvoer van Amerikaanse troepen want het was kritiek. 's avonds echter 'n bombardement op Asten van de Duitsers wat we niet gauw zullen vergeten. Een gedonder opeens waarvan we dachten dat er 'n huis instorte... De zusters vluchten in paniek de kelder in en kropen onder banken om dekking te zoeken... Het gezin Verberne werd op straat getroffen... vier kinderen werden gedood en andere waren gewond geraakt". Dat waren de kinderen die op dit prentje staan... jonge kinderen uit een gezin. Leo Verberne, 14 jaar oud, Josina Verberne 9 jaar oud, Francisca Verberne 7 jaar oud en Gerard Verberne 6 jaar oud. Niet te bevatten.... Gods wegen zijn ondoorgrondelijk...

De familie Vogels was 'n echt katholiek Brabants gezin en ze hadden schijnbaar ook iets met Asten en Ommel want eentje was er kapelaan in Asten en de ander waar het hier om gaat, Pastoor Jan Vogels, was pastoor van Ommel. Hij was daar benoemd als dorpsherder in 1939 en dat zou hij blijven tot 1962 en mooit was 'n geestelijk zo geliefd in zijn dorp als pastoor Vogels. Hij begon in 'n moeilijke tijd want 'n jaar later zou de oorlog beginnen en er braken zware tijden aan zeker voor de dorpsherder die overal aanwezig moest zijn om mensen die door het oorlogsgeweld werden getroffen en zijn geestelijke steun moest verlenen. Zeker omdat Ommel toch zwaar getroffen was, op het eind van de oorlog werd "zijn" kerk die in het hart van Ommel stond door de Duitsers verwoest en samen met de Ommelnaren moest hij zorgen voor 'n vervanging zodat de mensen toch naar de heilige missen konden. Pasoor Vogels was erg geliefd bij zijn parochianen. Na zijn eervol ontslag in 1962, omdat zijn gezondheid hem in de steek liet, kon hij gaan rusten maar dat was van korte duur wan "de Heer" riep hem binnen het jaat tot zich. Als blijk van waardering werd in Ommel 'n straat naar hem vernoemd. De geliefde pastoor Vogels werd 70 jaar oud en werd begraven in de schaduw van "zijn Maria-oord"....

Hij was 'n rustige man, Toon van Loon (88), achteraan uit d'n Himmel. De familie van Loon zal altijd in onze herinnering blijven als de mensen die in de "houte keet" woonde. Het was 'n gewone houten woning die er werd neergezet nadat in de oorlog hun huis was vernield en ze zolang onderdak hadden gevonden bij Toon van der Steen. Toon werkte bij de gemeente en moest daar alle voorkomende werkzaamheden verrichten. Toon en zijn vrouw Grarda waren goeie kennissen van onze ouders... Op feesten nodigde ze elkaar altijd uit en vaak gingen ze naar elkaar toe om te buurten. Toon heeft zelfs met Grarda hun 60 jarig huwelijksfeest mogen vieren. Hij overleed op hoge leeftijd, Toon werd 88 jaar oud....

Ze was de koningin van ons land van 4 september 1948 tot en met 30 april 1980, de inhuldiging vond plaats op 6 september 1948). Koningin Juliana. We hebben allemaal onze eigen mening over het koningshuis maar dat doet niks af bij de persoon die Juliana was. Eind 1908 maakte minister-president Theo Heemskerk bekend dat koningin Wilhelmina in verwachting was. Het volk was behoorlijk opgelucht, aangezien haar huwelijk al jaren kinderloos was. Door een levensbedreigende ziekte van Wilhelmina in 1902 met miskraam en een aantal miskramen erna, bestond er grote vrees dat er geen troonopvolger zou komen. Koningin Wilhelmina vond het jaren later van groot belang dat Juliana op haar 18e jaar voldoende zou zijn toegerust om het koningschap zo nodig direct te kunnen overnemen. In 1922 werd de erfopvolging gewijzigd, waarbij werd geregeld dat Juliana de enige opvolger van haar moeder werd. Op 7 januari 1937 trouwde Juliana met Bernhard. Tijdens de Tweede Wereldoorlog verbleef Juliana met haar dochters Beatrix en Irene in Canada. Prinses Margriet werd geboren in een ziekenhuis te Ottawa. Vóór 1940 was ze altijd als een klein meisje geweest dat erg aan haar moeder en echtgenoot hing. Bernhard zou in later jaren geregeld opmerken dat Juliana toen ze uit Canada terugkeerde veel meer een zelfstandige vrouw was geworden: een ervaren moeder, een vrouw die stevig in haar schoenen stond en op eigen benen durfde te staan en vooral onder de schaduw van haar moeder vandaan was gekomen. Juliana oefende haar eerste politieke daden uit als prinses-regentes voor haar moeder, toen deze tijdelijk het Koninklijk Gezag had neergelegd (van 14 oktober 1947 tot 1 december 1947 en van 14 mei 1948 tot 30 augustus 1948). Nadat Juliana de troon van haar moeder had overgenomen, bleek zij een geheel andere stijl dan haar moeder te hebben. Als koningin deed ze wat er van haar werd verwacht... en ze deed dit met verve ook al waren er vervelende tijden voor haar zoals affaires en crisissen. Haar beeltenis stond op diverse Nederlandse muntstukken, zelfs die van 1 cent. Op 31 januari 1980, de verjaardag van haar dochter Beatrix, maakte zij bekend dat zij op 30 april 1980, haar 71ste verjaardag, afstand zou doen van de troon ten gunste van haar dochter Beatrix. Na haar troonsafstand is Juliana steeds actief gebleven in het sociale circuit en verscheen ze regelmatig in het openbaar. Zij gaf te kennen niet langer als koningin, maar als prinses Juliana aangesproken te willen worden. Nadat zij door een verslechterende gezondheidstoestand al enige weken het bed had moeten houden, is Juliana op zaterdag 20 maart 2004 kort voor zes uur in de ochtend op 94-jarige leeftijd in het bijzijn van haar drie oudste kinderen ten gevolge van een longontsteking in haar slaap overleden. Juliana overleed op de dag af zeventig jaar na haar grootmoeder koningin-regentes Emma. Conform haar wens werd zij opgebaard in haar voormalige werkkamer aan de achterzijde van paleis Soestdijk. Juliana was sinds 20 december 1993 de langstlevende Oranje ooit. Eind 2004 eindigde ze op nr. 14 in de verkiezing van "De Grootste Nederlander".

Waar ik haar van ken? Nel van Gorp - Werts was onze buurvrouw toen wij van d'n Himmel naar de Rozenstraat gingen verhuizen. Ze woonde vroeger in een van de "witte huiskes" in de Molenstraat. Je kan je geen betere en lievere buurvrouw indenken... Als ons moeder, die al 'n stukje ouder was als Nel, iets mankeerde stond zij meteen klaar om te helpen. Zo vond ze het ook oke dat we 'n belletje in haar slaapkamer maakte dat in contact stond met 'n alarmknopje bij ons thuis, voor noodgevallen. Ze deed alles voor haar kinderen, Nel was echt iemand die "zorgen voor de medemens" hoog in het vaandel had staan. Een van haar hobby's was zingen... Nel overleed op 75-jarige leeftijd.

Hij was 'n echte Himmelnaar, Piet van Bommel (49), want voordat de blok van drie klaar was op de open plek naast onze huizen en Piet er kwam wonen met Dora en de kinderen, woonde hij ook al 'ns met zijn ouders op huisnummer 42 want daar was het ouderlijk huis van Willem en Mina van Bommel waar Piet de oudste zoon van was. Hij was 'n rustige man die gewoon z'n plicht als goede huisvader deed en die je nooit hoorde klagen. Later gingen ze verhuizen naar Helmond. Ik herinner me hem als 'n handwerkend man... in d'n Himmel zat hij vaak achter in de tuin "te vruute"... Na de dood van Dora waarmee hij bijna 50 jaar was getrouwd... kreeg hij kennis met Wouda waarmee hij nog 'n heel stel gelukkige jaren had. Piet was 'n sterk man. Hij overleed op 84 jarige leeftijd.

Op zijn prentje staat "unnen echten Aastese mens", en dat klopt, Leo Hoefnagels was 'n echte Astenaar. Ik heb hem gekend als iemand die altijd klaar was om 'n praatje te maken altijd die aanstekelijke lach, Leo was echt 'n fijne mens. Vroeger ging hij naar Heibloem op kostschool om het vak van Smid te leren want thuis gadden ze 'n smederij op de hoek Kleine Marktstraat en Julianastraat.. nu nog steeds herkenbaar. Hij heeft er heel wat paarden beslagen en veel werk verricht in de smederij. Later kwam ik hem nog wel tegen bij waterschap de AA waar hij monteur was. Ook was hij 'n fanatiek collega bij de vrijwillige brandweer. Maar dan begint zijn lichaam hem in de steek te laten wat moeilijk te aanvaarden is... Op 71-jarige leeftijd komt de verlossing uit zijn slopende ziekte... "Unnen echten Aastese mens is nie mer"....

Ik wist eigenlijk niet hoe het in elkaar zat met Mgr. den Dubbelden dus heb ik het opgezocht. Op 14 december 1769 werd hij te Asten geboren, Astenaar, Henricus den Dubbelden. Zijn ouders waren Ferdinandus den Dubbelden, chirurgijn en Henrica Verhoeven. Nadat hij was afgestudeerd aan de theologische faculteit in Leuven, werd hij te Brussel in 1794 tot priester gewijd en doceerde als professor in Mechelen en Brussel. Op 7 augustus 1796 kwam hij naar ´s-Hertogenbosch en werd hij benoemd tot kapelaan in de parochie van St. Jacob. In het jaar 1800, op 8 mei, werd hij belast met de pastorale zorg van Gemert. Op 10 februari 1810 werd hij Deken van Helmond. In 1833 werd Den Dubbelden ook Vicaris-Generaal over de stad Maastricht en de parochie Luijksgestel: beide gebieden waren door de Belgische opstand afgesneden van het Bisdom Luik en moesten door Den Dubbelden bestuurd worden. Hij bleef in Gemert wonen, tot september 1834. Toen verhuisde hij naar Sint-Michielsgestel, waar het Groot Seminarie zich bevond op het landgoed Nieuw-Herlaer (van 1799 tot 1839) en waar het Klein Seminarie van het Vicariaat op "Beekvliet" gevestigd was. Den Dubbelden ging wonen in het oude kasteeltje "Ruwenberg", gelegen aan de Dommel, dat hij in 1833 had gekocht. Tot zijn secretaris koos hij de priester en docent G.P. Wilmer (1800-1877), de latere bisschop van Haarlem. Door de inspanningen van Den Dubbelden en zijn rechterhand Wilmer kon een nieuw Groot Seminarie in Haaren zijn poorten openen in 1839. Den Dubbelden werd onderscheiden tot ridder, later tot commandeur van de Orde van de Nederlandse Leeuw, vanwege zijn verdiensten voor het seminarie en het vicariaat. Hij overleed op 13 oktober 1851

We waren allemaal geschrokken toen we hoorde dat Cisca Kerstens - van de Ven (55), onze oud-buurvrouw van vroeger uit d'n Himmel, door 'n ongeluk om het leven kwam. We kwamen er vroeger veel want onze Frans en ik waren vaak samen met de enige zoon van Jan en Cisca, Jan jr. We waren er altijd welkom en mochten bij slecht weer ook gebruik maken van de stal... en daar konden we fijn spelen. Toen de moeder van Cisca er ook in huis was werd ze door haar dochter goed verzorgt. Cisca was pas 58 jaar oud toen ze door dat ongeluk om het leven kwam...

Met het overlijden van Carel Vervoordeldonk, hebben we afscheidt moeten nemen van 'n geweldig gezellige mens... oud kastelijn en voor mij ook 'n oud collega. We hebben samen op 'n bedrijf gewerkt in Panningen in Limburg. Toen ik vroeger muziek maakte met the Independents in Heusden ging ik na afloop van de repetitie altijd bij Carel Vervoordeldonk aan die 'n cafe runde wat nu de Canadees is, de Peelpoort. Carel was 'n graag geziene man in Heusden en was 'n goeie biljarter. Hij nodigde ieder jaar de beste biljarters uit de regio uit om te komen spelen... en zelf deed aan dat stukje competitie natuurlijk ook mee. Ik mocht er graag komen want bij Carel was het een en al gezelligheid. Ook op het werk waren we blij om Carel als collega te hebben... zijn gezin stond altijd voorop... Hij overleed veel te vroeg, nooit hebben kunnen genieten van zijn pensioen... Carel werd maar 64 jaar oud... ik vond het geweldig hem gekend te hebben...

Als er iemand ooit 'n echte "schutman" is geweest dan is het Piet Stevens (6) wel... Piet woonde met z'n vrouw en kinderen in een van de huizen van brouwer Eijsbouts waar hij als voerman werkzaam was, zwaar werk en dat was ook de mede oorzaak dat hij reeds op 52-jarige leeftijd invalide werd. Zijn grootste liefhebberij was het Sint Jorisgilde van Asten waar hij altijd aanwezig was als er iets te doen was, altijd kon men 'n beroep op hem doen... hij er ook ooit "koning" van... Hij werkte hard voor vrouw en kinderen en niets was hem te veel... Piet overleed in de gezegende leeftijd van 88 jaar...

Sinds kort zag ik dit bidprentje voor het eerst... het is van mijn opa, de vader van mijn vader. Onze vader heeft er nooit erg veel over gesproken, ook 'n foto hebben we er niet van. Onze opa ,Jacobus Welten, overleed toen mijn vader 20 jaar oud was en de moeder van mijn vader, de eerste vrouw van Cobus Welten, onze Oma, Beth Meulendijks overleed op 28 jarige leeftijd toen mijn vader nog maar 2,5 jaar oud was in 1903 en 'n half jaar nadat hun tweede kind van nog geen jaar oud was overleden. Cobus Welten trouwde opnieuw in 1904 met Dora Lammers en kregen samen nog vijf kinderen.... ze woonde o.a. in de Wolfsberg tegenover houtzagerij Cuppens maar ook in de vijf gebooi... Opa Jacobus Welten overleed veel te vroeg op 51 jarige leeftijd.

De familie Peters woonde in het huis meteen na het kruisbeeld in d'n Himmel waar eerder de familie van Hoof hadden gewoond. .Erie Peters (16), was "de middelste" zoon van Gerrit en Anna Peters. De foto is van 'n klassefoto van hem van vroeger, 'n andere foto heb ik helaas niet. Erie ken ik als 'n rustige jongen, gewoon iemand zoals wij... Hij was bevriend met Bert Welten uit de Logtenstraat en Bert was 'n neef van mij. Samen gingen ze overal naar toe, gezworen kameraden, maar dan op 'n dag wordt Asten opgeschrikt door dat vreselijke ongeluk wat de twee vrienden was overkomen.... Op 25 oktober 1969 komen de beide vrienden te overlijden na dat noodlottig ongeval onder Weert. Asten was in rouw... slechts een week later waren we weer in rouw toen mijn broer Theo verongelukte op 29 jarige leeftijd, Erie Peters was pas 28 jaar.

Misschien was ze niet bekend bij iedereen maar wel bij mij .Cisca Verhees - Paulissen. Ze was de vrouw van Toon Verhees die 'n autorijschool bezat en waar Cisca ook altijd haar steentje aan bij droeg. Naast de zorg voor haar gezin was ze vaak in een van de lesauto's te vinden om Toon bij te staan als ze het druk hadden. Zo ook bij mij... Ze was daar erg gedreven in, en kon je precies bijbrengen wat je nodig had om te kunnen slagen voor je rijbewijs. Ik had 19 lessen gehad, 1 van Toon maar de 18 volgende van Cisca en om aan te geven hoe goed Cisca je dit kon bij te brengen: "Ik slaagde de eerste keer voor mijn rijbewijs"... Cisca deed alles voor haar gezin en voor haar man Toon, later ook voor haar kleinkinderen. In de gezegende leeftijd van 86 jaar overleed deze lieve vrouw....

Nadat ze verhuisden van d'n Himmel naar de Wolfsberg ben ik haar, .Willemien Joosten (18), uit het oog verloren.. Ik kende haar toen als 'n lieve levenslustige meid. Ze was getrouwd met John Faessen waarmee ik nu twee keer per week samen doe sporten bij de fysio... John vertelde wel 'ns over haar. Ze was alles voor haar kinderen en haar kinderen en kleinkinderen waren alles voor haar... vechten tegen iets is niet altijd de zekerheid dat je zal overwinnen... Ze heeft helaas veel te kort mogen leven want Willemien overleed toen ze 60 jaar oud was... veel te jong nog...

Als er ooit iemand heeft bestaan met zoveel liefde voor muziek dan is hij het wel... de echt verenigingsman en grote steunpilaar ,Piet Bakker. Deze humorvolle en altijd goedlachse man was 'n voorbeeld voor velen en door de inzet van mensen als Piet kunnen verenigingen draaien. Persoonlijk heb ik hem niet meegemaakt maar uit de verhalen die ik van hem hoorde was hij echt iemand waar je op kon bouwen... Wie harmonie zei, zei ook Piet Bakker. Samen met andere versorgde hij het boek van 100 jaar harmonie St Cecilia. Zijn gezin altijd voorop gezet maar ook voor verenigingen deed hij alles, wat opbouwen en vernieuwen betrof... Helaas overleed hij plotseling... hij was toen 81 jaar oud...

Voor mij is dit iemand die zomaar ineens 'n goeie vriend werd. .Jan Oomen. Ik kende Jan eigenlijk helemaal niet maar toen we bij de Kluis in Ommel gingen werken was dat ook op de donderdagavond, dan kwam het kerkkoor van Ommel repeteren... 'n groepje met veelal al wat oudere mensen die zondags in de kerk hun gezang lieten horen tijdens een van de diensten en ook als er iemand werd begraven waren ze present. Hier leerde ik Jan kennen want hij was de organist van het koor, de vaste organist. In de pauze namen ze 'n kopje koffie of thee en na afloop gingen de meeste naar huis maar Jan moest dan zijn orgel nog opruimen. Dan kwam hij naar de bar om nog 'n colaatje te drinken... samen met de dirigent. En dan ineens krijg je te horen dat Jan er niet meer is... Bij het helpen van zijn vrouw komt hij zelf ten val... Jan komt te overlijden als hij 77 jaar oud is... Het koor verliest haar geweldige organist en koorlid en wij iemand die door de jaren heen 'n vriend is geworden....

Nog steeds krijg ik 'n brok in m'n keel als ik het prentje weer lees en dit mooie gezichtje weer zie... dit jonge meisje, .Leny van der Wallen (52), die door 'n noodlottig ongeval om het leven kwam... zo jong en bijna klaar op school om het grote leven in te stappen... Soms denk ik ook... als er 'n God bestaat... waarom dit? dit is toch niet eerlijk? Maar die wegen zijn ondoorgrondelijk. Dit jonge levenslustige meisje werd slechts 16 jaar... ik kan het me herinneren als de dag van gisteren... er zijn dingen die je nooit vergeet en ook nooit wil vergeten... Leny woonde in d'n Himmel en ging als 'n engeltje naar die andere Hemel...

Hij behoorde tot de bekende Astenaren, .Peter Spoor, of zoals wij hem gewoon noemde, mister Spoor want hij was leraar, vroeger aan de jongensschool op de Markt en later aan de Bonifatiusschool aan de Kruiskensweg. Deze mister had de eigenschap dat hij ontzettend mooi kon vertellen... hij werd zelfs ooit op de Voordeldonkse school uitgenodigd om 'n verhaal te komen vertellen. Hij kon ook goed toneelspelen en was jarenlang regiseur in Asten. Ik heb ooit 'n verhaal van hem gelzen in het weekblad "Margriet" waar men mensen had gevraagd, 'n soort wedstrijd, om 'n verhaal in te sturen dat door mister Spoor werd gewonnen. Mister Spoor was 'n groot man, hij heeft veel jeugd de dingen geleerd die nodig zijn in het verdere leven en ook zij talent deelde hij zoveel mogelijk met anderen en stond voor iedereen klaar. Mister Spoor overleed toen hij 80 jaar oud was... 'n groot Astenaar was niet meer....

Dit is .Martin (Martien) van Roy. Zo'n man als hij kom je niet zo heel vaak tegen... hij was het die onze jeugd 'n extra beetje glans heeft gegeven want toen wij 'n jaar of tien waren en lid waren van het Jongensgilde, wat nu Jong Nederland is, toen was Martien zoals wij hem altijd noemde de hoofdleider. Normaal waren de hulpjes de vaandrigs bij 't gilde maar Martien was iets hoger, hoofdleider en daarom hopman. Hopman Martien van Roy werkte thuis elke week 'n programma uit wat wij de volgende bijeenkomst moesten gaan doen en dat was altijd leuk, altijd gezellige dingen. Bij slecht weer bedacht hij "binnenspelletjes" en ook werd er dan gezongen... en dat kon Martien ook heel goed. Hij heeft ons Himmelse jongens en natuurlijk ook de andere Astense jeugd 'n geweldige tijd bezorgt die wij echt niet hadden willen missen. Zijn gezin stond altijd voor op... daar was geen speld tussen te krijgen. Ook was hij later bij het Astens Mannenkoor, zijn koor... de repetities en optredens waren "zijn" avonden. Maar Martien werd ziek, hij vocht er tegen maar ook hij verloor... Als er ooit iemand in de Hemel komt is hij het wel, heel zeker, "unne geweldigge mens"... Martien van Roy overleed toen hij pas 62 jaar oud was... veel en veel te vroeg.

Natuurlijk kende ik ook haar .Louisa van Otterdijk - van Seccelen (26), zoals ik alle meisjes van toen kende die zo rond mijn leeftijd waren. Ze kwam van het voorste deel van d'n Himmel die naar turrup naar school gingen maar ik ken haar heel goed van de tijd van de KWJ waar Louisa ook bij was. Daar zaten de vriendinnen altijd bij elkaar. Later ben ik haar uit het oog verloren maar dat is normaal als je ieder je richting kiest in het leven. Ze was 'n jaar of vijf jonger als ik. Veel kan ik verder niet over haar vertellen alleen dat ik weet dat ze altijd klaar stond voor anderen, niet aan zich zelf denkende... Ze is veel te jong van ons weggegaan want ze was pas 53 jaar....

Het is niet alleen mijn oom, hij heeft met zijn gezin, 12 kinderen, ook nog 'n jaartje in d'n Himmel gewoond voor hij vertrok naar Canada in 1950, .Frans van Bussel (29). Daar begon hij samen met zijn zoons 'n bouwbedrijf wat uitgroeide tot 'n groot bedrijf die o.a. ook kerken en scholen bouwden. Hij was uitbater van 'n cafe in Heusden wat nu de "Canadees" is maar zag meer in emigreren en daar hij zijn cafe al had verkocht gingen ze zolang wonen bij Mina en Jan Loomans - vd Broek in onze straat. Ik herinner me nog dat ze vertrokken in 1950 en d'n Himmel ze uitzwaaide... ik was toen 5 jaar en ze haalde de krant nog omdat ze het grootste gezin waren dat ooit per vliegtuig de oversteek maakte naar Canada. Op haar oude dag ging de wens van m'n moeder in verulling om haar broer Frans en familie daar 'n bezoekje te brengen wat ze samen deed met ons Annemieke. Zijn bouwbedrijf werd 'n groot succes mede door het doorzettingsvermogen van Frans, (in Canada Frank). Mede door hun liefde voor paarden begonnen de van Bussels 'n eigen stoeterij in racepaarden etc. Het is op internet nog te vinden onder de naam http://www.seelsterfarms.com. In december 1980 overleed tot zijn grote verdriet zijn vrouw Grada van Bussel - Waals. Oom Frans en tante Grada waren vele keren naar Nederland afgereist om te kijken hoe het hun families in ons land verging en ze vertoefde dan weer in d'n Himmel bij Mina Loomans. Hij overleed in 1989, hij was toen 87 jaar oud.

Vroeger was hij een van de bekendere mensen van Asten, .mister Antoon ten Haaf, want hij was het hoofd van de school op het Koningsplein en aan dit Plein woonde hij zelf ook en in zijn huis waren kinderen van "rijkelui" intern en kregen er lessen, lessen voor hogeropgeleiden. Antoon ten Haaf werd door de familie Bluijssen naar Asten gehaald om er het onderwijs op te zetten... er was al wel onderwijs maar deze man moest het beter coordineren en daarvoor moest hij deze school bouwen. Onder zijn leiding werd dit ook allemaal gerealiseerd. Mister ten Haaf was 'n welgeziene persoon in Asten, hoog in aanzien en voor bijna alle comite's werd hij wel gevraagd b.v. voor jubilea en organisatie voor feestelijkheden. Asten heeft veel aan hem te danken... Mister ten Haaf overleed in 1921 toen hij nog maar 68 jaar oud was.

Zijn naam leerde wij al op de Vorreldonkse school, bij juffrouw de Vent kregen wij dingen te horen en moesten we dingen leren over het geloof. Ook over de katholieke kerk, dat was normaal. Dus ook van deze man wisten we veel af, .Mgr Mutsaerts. Hij was in onze jonge tijd de bisschop van den Bosch maar heel veel meer heb ik er niet van onthouden. Ik weet wel dat hij afscheid nam en het stokje overdroeg aan mgr. Bekkers en dat was in 1960. Hij was in tegenstelling tot enkele bisschoppen die later zijn gekomen, 'n gerespecteerd man. Mgr Mutsaerts overleed op 16 augustus 1964 toen hij 75 jaar oud was.

Ze heeft het in het leven niet gemakkelijk gehad.... .Drika van den Boomen - Josten (6). Ze kwam van Overasselt, Drika Josten, trouwde met Sjef van den Boomen en kregen samen ook kinderen maar ze moest haar man al op jonge leeftijd missen... Ze woonden vooraan in d'n Himmel in de boerderij die stond op het hoekje van de Hemel en wat het Hemel-eindje werd genoemd, de doorgang vroeger naar de Logtenstraat. Samen met haar kinderen moest ze de boerderij bijhouden... ze moest vader en moeder tegelijk zijn... Ze is erg oud geworden, zoon Albert heeft haar jarenlang zorgzaam begeleid, iets wat hij op fantastische wijze heeft gedaan.. Drika overleed toen ze 96 jaar oud was...

Omdat ik nogal wat kasteleins ken omdat ik daar vaak mee te maken had in mijn muziekperiode en ook omdat die mensen vaak bij vele mensen bekend zijn, zet ik die af en toe hier ook neer... om nog 'ns aan terug te denken, voor de geest te halen. Deze kastelein zet ik hier neer omdat hij niet alleen bekend was maar ook 'n beetje 'n himmelse voornaam had: .Engel Joosten. Hij was vooral bij de Heusdense mensen goed gezien.. vele van zijn vaste klanten kwamen iedere week 'n paar keer op de fiets van Heusden-dorp naar de Meijelseweg gereden waar op de kruising met de weg naar Neerkant zijn cafe lag. Engel was echt 'n geweldig goeie Peer, altijd klaar om 'n praatje te maken en altijd 'n luisterend oor klaar voor zijn gasten. Zelf pakte hij ook graag 'n borreltje.. Het was 'n gezellige man, die gezellig kon buurten... Hij heeft 'n hoge leeftijd gehaald, Engel ging naar zijn "naamgenootjes" in de Hemel toen hij 88 jaar oude was en hij kan terug zien op 'n mooi leven... 'n echte Engel...

Hij woonde toen hij jong was met zijn ouders en familie op de hoek van d'n Himmel en de Hoogstraat, zoon van Willemke Leenen.. .Jo Leenen (28), maar bij ons ook wel bekend als Joost. Hij had 'n vriendenkring met Himmelse jongens, tenminste allemaal jongens die in de Hemel woonden. Samen met de broers Engelen, Wim en Martien (40), Gerrit Slaats (62) en Jan Joosten (61) vormde ze 'n hecht kameradengroepje.. samen op vakantie, samen uit en samen thuis was hun motto. Hij werkte 36 jaar bij de Daf en zijn grote hobby was de Wandelclub. Later was hij 'n vaste kracht bij de Kringloopwinkel in Asten, de Ona. Dan komen langzaam aan de "mankementjes" die je niet kunt tegenhouden en erger en uitgebreider werden.. En dan komt z'n 70ste verjaardag... wat zo mooi had moeten zijn werd het ergste wat iemand kan overkomen... Jo overlijdt op de dag dat hij jarig is. De sjouwer heeft ons verlaten..

Wij gingen vroeger in onze jonge tijd dansen bij Zegers... als we naar 'n bar wilde gaan moesten we naar Someren naar Verdonschot of van de Kerkhof of naar Deurne naar Stein. Maar .Theu Vossen, uit Someren die getrouwd was met Mien van den Heuvel, begon in Asten 'n bar waar wij al jaren naar hadden uitgekeken. Samen met Mien begon hij bar/cafetaria "de Vossenhoek" waar zijn naam in voor kwam en de plek waar die lag... hoek Logtenstraat en Prins Bernhardstraat. Theu was zeer geliefd bij z'n klanten en het fijne voor ons was... we konden er talbier kopen (toen 35 cent per glas) en flessen Dortmunder (50 cent per fles), maar ook friet eten... Het was er altijd gezellig met de jukebox als hart van het geheel. We hebben er 'n heerlijke tijd gehad... en Theu was niet te beroerd om te helpen... zo "leende" hij me zijn middenstands diploma toen ik dat platenwinkeltje begon... Later kwam hij in Ommel bij de bond van ouderen koersballen bij de Kluis waar wij het beheer hadden. Vaak haalde we dan nog de gebeurtenissen bij de Vossenhoek voor de dag... maar daar kwam ook 'n einde aan want Theu overleed op 78 jarige leeftijd... Hij heeft de jeugd van toen in Asten e.o. hun eigen bar gegeven waar wij nog altijd blij mee zijn geweest...

Hij woonde er graag, naast z'n ouders, .Piet Engelen (38), en samen met zijn vrouw Nellie kregen ze zes kinderen, eerlijk verdeeld, drie meisjes en drie jongens. En dat brengt natuurlijk heel wat opvoedingstalent met zich mee. Maar dat had Piet... hij deed alles om z'n kinderen op de juiste manier op te voeden maar ook 'n fijne jeugd te bezorgen en in beiden is Piet ruimschoots geslaagd, getuige de vele vakanties samen en de zelfgemaakte attributen en spullen voor zijn kroost. Hij was 'n man die respect afdwong in heel zijn doen en laten... altijd klaar staan voor anderen en in het bijzonder voor vrouw, kinderen en kleinkinderen. Geheel onverwacht overleed Piet en op weg naar die andere Hemel... hij werd maar 61 jaar oud... veel te jong nog....

Veel mensen zullen hem misschien niet kennen maar ik zet zijn gedachtenisprentje hier toch neer omdat hij bij ons goed bekend was en dan ga ik terug naar de tijd dat wij als jonge kerels naar de Vossenhoek gingen en later toen ons Nancy nog jong was... .Noud van den Heuvel. Hij was 'n broer van Mien Vossen - van den Heuvel, de vrouw van Thieu Vossen. Hij woonde alleen, in het buitengebied van Asten met zijn dieren, vooral zijn hond Tommie was zijn goeie vriend. Jammer genoeg heb ik geen foto van Noud.. We hebben hem leren kennen als hij elke week bij de Vossenhoek zijn rookartikelen op kwam halen die zijn zus Mien voor hem bestelde. Dan nam hij altijd 'n paar glaasjes en soms knoopte hij 'n gesprek met ons aan. Noud leefde op zijn manier, voelde zich soms wel eenzaam maar daarvoor had hij zijn huisdieren waarmee hij de natuur in trok. Na zijn plotselinge overlijden, lazen we 'n advertentie in de krant: gratis af te halen wegens overlijden van zijn baasje, 'n lieve hond. Alleen voor hen die ook lief zijn voor Tommie. Tommie is lange tijd bij ons geweest en was ons Nancy z'n trouwe maatje... We hebben hem verzorgd zoals Noud dat gewild zou hebben... Noud overleed in z'n slaap, hij was toen nog maar 67 jaar, "egt unne goeie mens"....

Heel veel kan ik over .Jan Eijsbouts (63), niet vertellen omdat hij niet lang in d'n Himmel woonde en wij toen gingen verhuizen naar de bloemenwijk. Ik weet dat hij bakker was en voor hun bakkerij het brood en de vlaaien etc maakte. Altijd vroeg op en altijd maar bezig. Dan wordt hij ziek, 'n ziekte waartegen je wel kan vechten maar vaak niet kunt overwinnen... zo ook met Jan... hij overlijdt op veel en veel te jonge leeftijd.. Jan werd maar 52 jaar oud...

Hij was 'n gedreven man, .Dolf Custers, in zijn jonge jaren al want hij was 'n veelgevraagde ceremoniemeester op bruiloften. Hij trouwde in 1958 met mijn nichtje Toos van Helmond en die twee samen begonnen 'n eigen bedrijf, 'n atelier waar menig meisje uit Asten werk vond, ook verschillende meisjes uit d'n Himmel. Het atelier lag naast schilder Bekx in de Emmastraat dus niet ver van onze straat verwijderd. Dolf was 'n geweldig toneelspeler maar ook 'n geweldige regiseur... in zijn weinige vrije tijd probeerde hij gehoor te geven aan de vele aanvragen van verenigingen die hem graag als regiseur wilde hebben. Hij werd benoemd tot Ridder van Oranje Nassau en ook kreeg hij voor zijn verdiensten in het amateurtoneel het Gouden Insigne waar hij erg trots op was. Ik heb Dolf nog 'n paar keer gezien bij de fysio waar hij noodgedwongen ook naar toe ging.... Dolf overleed op 80-jarige leeftijd...

Misschien ken je haar niet van heel vroeger maar dan zeker wel van de tijd dat ze de uitbaters waren van cafe de Mert, .Jo Berkers - Vaes (69), die dat samen deed met haar man Jan Berkers. Vroeger zat daar fietsenmaker Noudje Michiels en was het "onze hangplek" maar Jan en Jo maakten er 'n cafe van en met succes. Cafe de Mert zoals ze hun cafe doopte was 'n goedlopend cafe met twee mensen aan het roer die het klappen van de zweep goed kende. Ze hadden geen kinderen, alleen elkaar en de wereld van Jo storte dan ook ineen toen Jan plotseling overleed. Jo stond op dat moment helemaal alleen iets wat haar erg zwaar viel... Ze had vaak te kennen gegeven dat ze naar haar Jan wilde. Verdrietig was iedereen toen Jo overleed maar troosten zich in de wetenschap dat ze weer samen waren, Jan en Jo.... Ze overleed plotseling toen ze nog maar 62 jaar oud was...

Wij noemde hem altijd Misterke van Aaste.... .Antoon van Asten, leraar aan de jongensschool op de Markt vroeger en later aan de Bonifatiusschool aan de Kruiskensweg. Omdat ik daar nooit naar school ben gegaan ken ik hem alleen van de tijd dat we in de kerk aan de rechterkant op de jongensbankjes zaten en waar dan op toerbeurt 'n leraar van de school zat als soort oppas, dus ook mister van Asten. Hij was bezeten van het werk voor de Heemkundekring... en hij was voor zijn vele werk wat hij had gedaan voor NWC uitgeroepen tot erelid van de vereniging. Hij was 'n goeie mister, dat heb ik vernomen van de jongens die wel bij hem in de klas hebben gezeten. Altijd rustig en vooral erg duidelijk. Hij voelde aankomen dat zijn einde hier op aarde naderde... Mister van Asten overleed in de gezegende leeftijd van 86 jaar...

Onze overbuurvrouw van vroeger in d'n Himmel...Leen Caris - Gutjens (50). Dat was nu echt iemand die gastvrijheid hoog in het vaandel had staan... je was er altijd welkom, ze keek niet naar rang of stand, voor haar waren alle mensen gelijk. Ze hield van gezelligheid daarom stond er ook altijd "de koffie kloar"... Ze was 'n goeie moeder voor haar kinderen waar ze alles voor deed, bij haar op nummer één stonden. Ze was ook 'n voortreffelijke echtgenote voor haar man Ber en je hoorde haar nooit klagen, deed wat er van haar verlangd werd. Altijd goeie zin, altijd klaar om 'n praatje te maken... Helaas werd ze ziek en juist toen men het gevoel had dat het weer beter ging... vertrok ze naar de andere Hemel.... Leen werd 69 jaar oud...

Veel weet ik over deze man niet te vertellen, .Deken Meijer, die in ons dorp Asten Deken was van 1927 tot 1944. Ik kan daar dus niet veel van weten want ik was nog niet geboren. Hij volgde deken Moussault op die in 1927 was overleden, nadat deken Meijer was overleden werd deken van Hout aangesteld. In Asten werden te nagedachtenis aan deze geestelijke diverse straten, parkjes of gebouwen naar hun vernoemd.. We kennen allemaal wel de deken van Houtschool, het Moussault-park en ook deken Meijer kreeg zijn eigen naamplaatje, de Deken Meijerstraat die loopt van de Kerkstraat tot de Julianastraat... aan "zijn straat" ligt ook een van Astens mooiste gebouwen, verzorgingshuis "de Lisse"... Deken Meijer overleed in het Liefdesgesticht beter bekend als huize Bartholomeus toen hij nog maar 66 jaar oud was...

Het was bijna niet te bevatten toen we hoorde van het overlijden van .Martien van der Wallen (52), zo jong en nog zoveel te doen... Ze hadden hem nodig in dit jonge gezin. Martien ken ik al van jongs af aan, 'n jaartje of vier jonger als ik, altijd rustig.. echt 'n goeie kerel. De van der Wallens woonde schuin tegenover ons in d'n Himmel dus zagen we elkaar ook vaak. Zijn grote hobby was vissen... hij was dan ook heel vaak aan het water te vinden... rustig turende naar z'n dobbertje... rust en stilte om zich heen. En op 'n dag als hij weer aan het water zit............. Martien overlijdt waar hij altijd z'n rust vond.... Hij was slechts 41 jaar jong... Voor ons allemaal moeilijk te aanvaarden...

Hij kwam van Ommel, je zag hem vaak zitten bij hun voor het huis meteen links achter het viaduct... 'n man die veel in Asten kwam en daar ook veel vrienden had, .Joep van Seccelen. Echt 'n geweldige kerel, ik heb er vaak bij gezeten op de hoek van de bar bij Jan van Hoek waar Joep z'n vaste stekkie had. Joep was 'n rustige man die graag net als wij 'n potje deed "streije"... Toen Jack van der Steen nog aan wegrace deed was Joep onder de supporters van Jacky aanwezig... ook voetbal interesseerde hem en in het cafe was hij 'n graag geziene gast en altijd "in" voor 'n potje, kaarten of biljarten. Hij dronk graag 'n glaasje... Joep kwam altijd op de fiets... de weg van Ommel naar Asten kon hij wel dromen. Maar ook bij hem sloeg 'n ziekte toe die onoverwinnelijk bleek te zijn. Joep overleed op 52 jarige leeftijd... natuurlijk is dat veel en veel te vroeg, we zullen hem altijd blijven herinneren als "dien Ommelse die zo dik in Aaste waar"....

Persoonlijk kende ik hem niet .Geert van den Boomen (6), maar uit verhalen die ik over hem hoorde bleek hij 'n echte duizendpoot te zijn geweest, organiseren was zijn lust en leven. Hij verloor zijn vader al op jeugdige leeftijd en als oudste jongen van 'n gezin kreeg je dan 'n zware taak, daar kwam later ook de oorlog nog bij. Na zijn trouwen ging hij in Deurne wonen waar hij zich in heeft gezet voor diverse verenigingen vooral voor de Wilberttamboers waar hij meer dan 22 jaar voorzitter van was. Ook was hij voorzitter van de stichting Holtens Molen. Voor zijn inzet tot verbetering van verstandhouding tussen Duitsers, Nederlanders en Fransen werd hij geridderd in de Orde van Oranje Nassau. Geert werd met op 15 november 2003 met Gilde-Eer begraven in Deurne... hij was overleden op 73 jarige leeftijd.

Misschien zijn er onder de Himmelse mensen niet echt veel die hem hebben gekend maar voor degene die naar de Bloemenwijk zijn verhuisd is het wel 'n goeie bekende. Toen Annie en ik trouwde in 1971 was dat in de houte noodkerk van de Sint Jozefparochie... in de Bloemenwijk. Theo Klomp Bueters werd in Asten aangesteld als assistent en hem werd gevraagd om als bouwpastoor te onderzoeken in hoeverre het mogelijk was om 'n nieuwe parochie te stichten en omdat hij 'n voortvarende pastoor was kon men binnen vier maanden al beginnen met de bouw van 'n noodkerk... de houte noodkerk waar ik ben getrouwd. Dat was in 1967 en op medisch advies stopte hij hier als pastoor. In 1987 stopte de pastoor met alle werkzaamheden omdat hij dat lichamelijk en geestelijk niet meer aan kon. Op 26 april 1987 nam hij overal afscheid om in emeritaat te gaan... Helaas kreeg hij 'n maand later, op 26 mei, 'n verkeersongeluk... Pastoor Klomp Bueters overleed op 15 juni 1987... hij was toen pas 63 jaar oud....

Hij is een van de mensen uit d'n Himmel die ik me helemaal niet kan herinneren, .Hannes van Heugten (37), ook nooit heb gezien terwijl ik toch meerdere keren in hun huis ben geweest. Ik was 12 jaar toen hij overleed. Hij was de vader van de twee dames van Heugten die de kleding maakte voor andere mensen... ook voor ons. Cisca, was een van hen en is vorig jaar gestorven de andere Lies maar die overleed al eerder, ook de vrouw van Marinuske van Oosterhout was 'n dochter van hem, Tonnie van Heugten. Helaas heb ik van hem geen foto en kan ik er verder ook niks over vertellen. Hannes overleed op 68 jarige leeftijd...

Net als de burgemeester van Asten, dhr. Wijnen, werd ook de burgemeester van Someren omgebracht, Burgemeester P. Smulders, omdat zij zich nit konden verenigen met de dingen die de nazie's hen opdroegen. Beiden burgemeesters weigerde pertinent mee te doen aan de opdrachten en verzetten zich tegen de bevelen van de Duitsers. Dit is hun duur te komen staan want beiden werden opgepakt en op de weg naar Nederweert gelequideerd. Someren was net als Asten in diepe rouw... hun geliefde burgervaders waren er niet meer, koelbloedig vermoord op 15 augustus 1944. rechtsonder de gedenksteen zoals die staat op de plek waar ze werden vermoord. De burgemeester dhr. Smulders was toen slecht 49 jaar oud...

Ze kwam van "veuran uit d'n Himmel", de vrouw van Karel Verhaeg en de moeder van Jan, Mieke, Harrie en Rene Verhaeg, .Jo Verhaeg - Cortenbach (22). Ik vond het 'n lieve moeder want ik ben er 'n paar keer thuis geweest toen ik in m'n jeugdjaren samen 'n beetje muziek maakte met "hunne Jan", de saxofonist. Je werd er welkom onthaald altijd... ze deed alles voor haar man en kinderen en later ook haar kleinkinderen. Haar hart brak toen haar oudste zoon Jan overleed op jonge leeftijd... en ook het overlijden van haar man Karel was 'n klap voor haar... en dan slaat ook nog de ziekte bij haar toe... gelukkig heeft ze niet hoeven te lijden... Jo overleed veel te jong op 73 jarige leeftijd...

Prinses Astrid, later .Koningin Astrid van Belgie, was de dochter van prins Karel van Zweden (1861-1951) en prinses Ingeborg van Denemarken. Via haar moeder bestaat er ook een verwantschap met de Nederlandse dynastie. Toen ze zich verloofde met de katholieke prins Leopold, zoon van koning Albert van België, verliet ze haar geboorteland. In 1935 kwam de koningin der Belgen op 29-jarige leeftijd om het leven bij een auto-ongeval in het Zwitserse Küssnacht am Rigi. De koning verloor, doordat de koningin iets aanwees, de controle over de wagen, waarin het paar incognito, onder de naam Renard, een uitstapje maakte, voordat zij huiswaarts zouden keren. Nadat de auto van de weg was geraakt en tegen een perenboom was gebotst, werd de vorstin, die via de al geopende autodeur uit de auto wou springen, uit de auto geslingerd en tegen de perenboom gekatapulteerd. De auto schoot nog door tegen een andere boom en belandde daarna in het water. Door ernstig hoofdletsel was de koningin op slag dood. Samen met de vorstin overleed ook haar vierde ongeboren kind, terwijl haar andere kinderen de avond ervoor per trein naar huis waren gereisd. De koningin werd opgebaard met een omzwachteld hoofd. De koning was vrijwel ongedeerd. Belgie was in rouw... diepe rouw om hun nog zo jonge koningin... die toen pas 1,5 jaar hun koningin was.

Toen de drie blokken huizen klaar waren, en ze op de plaats van onze speelplek waren komen staan, kwam in de eerste blok, recht tegenover ons de familie Caris wonen. .Bèr Caris (50). en Leen hadden samen zeven kinderen en met enkele van hun hebben we nog altijd heel goeie contacten. Bij Bèr Caris was je altijd welkom... die keken niet naar rang of stand. Hij was zelf 'n redelijk goeie biljarter en vele vrije uurtjes bracht hij door aan het water, steeds maar turen naar het dobbertje want ook vissen was een van zijn hobby's. Het overlijden van zijn vrouw Leen in 1986 kwam als 'n zware slag... zichtbaar aangeslagen, maar hij worstelde zich er door heen. Toch kwam het afscheid van deze "Vlisco-man" nog geheel onverwacht... Bèr overleed in de gezegende leeftijd van 87 jaar.

Zijn cafe/zaal is er nog altijd in Lierop, nu gerund door zijn dochter. Bij iedereen was de zaal bekent als zaal van Oosterhout in Lierop, cafe zaal van Marinus van Oosterhout... ik heb er vele uurtjes versleten, nee niet zo zeer aan de bar maar muziek gemaakt op bruiloften en partijen en de gezellige dansavonden, carnavalsavonden en kermissen. Het was er altijd gezellig... en het klikte ook altijd goed tussen Marinuske, zo noemde we hem omdat hij niet groot was, en ons, "the Secrets". Vele "tieners" uit die tijd togen naar Lierop om er op zondag te gaan dansen.. en op zaterdagavond was er het gehuwdebal wat veel volk trok. Marinus was 'n graag geziene man in zijn dorp, tot ver in de omtrek kende men het "gezellige kasteleintje" en de aannemer, want ook dat was hij nog. Biljarten kon hij ook heel goed want ik zag hem vroeger wel bij Carel Vervoordeldonk in Heusden waar een keer per jaar de beste uit de regio tegen elkaar kwamen spelen... ook Marinus was dan van de partij. De mooiste herinneringen heb ik aan de kermissen waar we speelde en dan met name de matinee's en na afloop het gezamelijke eten met de hele familie van Oosterhout, het personeel en wij die de muziek verzorgde. Maar dan komt het onvermijdelijke, het afscheid kwam veel te vroeg.. Marinus moest zijn gevecht tegen 'n ziekte staken, het onvermijdelijke was plotseling daar, hij moest ons verlaten......... Marinus werd maar 72 jaar oud.

Een van de rustigste mensen die ik ooit in mijn leven ben tegen gekomen, .Toon Bosch (41). Toon ken ik erg goed omdat ik hem met verschillende dingen tegenkwam en meemaakte. Toen we beide bij Pietje Berkvens werkte fietste we samen vanuit d'n Himmel naar Someren toe... met de Plekkers heb ik hem meegemaakt toen ik als deejay bij 't Ketelke muziek draaide en we kwamen beide vaak bij Franssen van huisnummer 45 waar we 'n gezellige tijd hebben meegemaakt, later kwam ik hem ook tegen in de Kluis in Ommel met de vogeltentoonstellingen. Toon was twee keer Prins bij de Plekkers, iets want niemand heeft gepresteerd in Asten. Toen hij op latere leeftijd trouwde met Dilia was hij als 'n echte Himmelse "in de wolken"... ook met de kinderen en kleinkinderen van Dilia had hij erg veel op... Toon overleed helaas toen hij 68 jaar oud was, van mij had deze goeie kerel wel honderd mogen worden.

Ik denk dat iedereen haar wel kent, .Mary Servaes - Bey, de Zangeres Zonder Naam. Geboren in Leiden in 1919 en overleden in het Limburgse Horn in 1998 en begraven in Stramprooij. Mary Servaes werd geboren in Leiden als Maria (Rietje) Bey. Ze was de achtste in een arbeidersgezin van tien kinderen en had geen gemakkelijke jeugd. Toen ze drie was, maakte ze een lelijke val waardoor ze een heup brak. Het breukherstel bleef tien jaar lang aanslepen en ze hield de rest van haar leven last van haar heupen. Haar bekering tot de R.K. kerk leidde tot een breuk met haar ouders. Ze woonde in de oorlogsjaren een tijdje bij haar zus in Kampen en later bij haar broer in Maastricht, waar ze haar echtgenoot de Maastrichtenaar Jo Servaes ontmoette die werkzaam was als fabrieksarbeider en later haar chauffeur zou worden. Zij trouwden in 1947. In Maastricht trad ze als zangeres op in cafés. Bij Hoes kwam iemand 'n demo afgeven en Hoes vond de stem niks maar wel het kinderstemmetje op de achtergrond. Nadat hem werd verteld dat de stem op de demo niet die van een kind is, maar van een 37-jarige vrouw, nodigde hij Mary uit voor een auditie, waarna ze een platencontract kreeg. Ze zong hierop haar eerste single "kindergebed", die niet slecht verkocht voor een eerste single. Vanwege haar stemgeluid waar Hoes geen naam voor had, verzon hij voor Mary de artiestennaam de Zangeres Zonder Naam. De eerste gouden single van de Zangeres verscheen in 1959: Ach vaderlief, toe drink niet meer. Het is de eerste uit een lange rij hits die de Zangeres tot in de jaren tachtig scoorde. In 1975 brak de Zangeres met Johnny Hoes. Het leverde een lang juridisch proces op waarin ze financieel aan het kortste eind trok. Ze zou na die tijd alleen nog in verbitterde termen over Hoes spreken. Gedurende de jaren tachtig bleef ze bescheiden hits scoren tot ze in 1986 een inmiddels legendarisch optreden verzorgde in de Amsterdamse rocktempel Paradiso. De op die avond opgenomen versie van haar jaren-zestighit Mexico werd een groot succes en leverde de Zangeres een nieuwe generatie fans op. Ze verzorgde hierna ook optredens in discotheken en nam een single op met de groep Normaal. Beide singles behaalden een top-10 notering. Voor haar lp Live in Paradiso ontving ze in 1987 een Edison. Dit alles vormde de opmaat tot haar afscheidsconcert in Tilburg op 31 december van dat jaar. Haar afscheidsalbum Bedankt lieve mensen werd goud. De Zangeres wilde na haar afscheid samen met Jo Servaes van haar oude dag genieten, wat echter werd verhinderd door de plotselinge dood van haar echtgenoot in 1990. Servaes bracht de laatste jaren van haar leven door in haar huis in Stramproy en liet herhaaldelijk merken hoezeer ze haar echtgenoot en haar publiek miste. In 1993 kwam ze daarom nog een keer terug op de bühne. De single Eenmaal in je leven werd haar laatste hit. In 1994 werd nog eenmaal een feest gehouden, ter gelegenheid van haar 75ste verjaardag. Ze moest vanwege Parkinson opgenomen worden in een verzorgingstehuis in Horn, waar ze op 79-jarige leeftijd aan een hartstilstand overleed. Haar dood kwam voor fans dan ook hard aan. Duizenden mensen reisden naar Stramproy om afscheid van haar te nemen. Onder de gasten in de kerk bevonden zich een aantal bekende collega's, de zevenhonderd aanwezigen gaven haar een minutenlange staande ovatie. Op het einde van haar toch bewogen leven hebben veel mensen van haar geprofiteerd.. dat had de vertolkster van het levenslied niet verdiend....

Hij was al van jongs af aan bezeten van alles wat herrie maakte en snel was, .Jack van der Steen (84), en hij was niet alleen m'n klasgenootje op de Vorreldonkse school maar ook 'n vriend die samen met mij, en Gerard van Loon 'n hecht clubje vormde die voor elkaar door dik en dun gingen, het trio "SteWelLoo"... dat stond voor van der STEen, WELten en van LOOn. We waren vaak te vinden in de bossen en in het Liender, haalde de raarste streken uit. Toen Jackie, want zo noemde we hem, wat ouder was en van school af was ging hij zijn grote hobby uitvoeren... "Racen" en met succes. Toch het racen zou hem fataal worden... hij kreeg 'n zwaar opgeluk in een van zijn wedstrijden... Jackie kwam aan de eindstreep, maar wel de eindstreep van het leven, hij stierf veel te jong op 34 jarige leeftijd... Ik zal 'm nooit vergeten. Jackie overleed op 19 mei en dat is dezelfde datum waarop ook mijn andere goeie vriend en lid van ons trio overleed: Gerard van Loon. Jackie verliet ons op 19 mei 1979, Gerard 19 mei 2007. Ik denk nog vaak aan die twee vrienden...

Hij was 'n erg goeie bekende van ons ,Tjeu van den Broek. Vele zullen hem ook kennen als het schoenmakertje die altijd bezig was achter in zijn stalletje in de tuin, vele Astenaren maar ook van daarbuiten hebben van zijn diensten gebruik gemaakt. Tjeu was ook onze oom want zijn vrouw was 'n zus van de moeder van ons Annie. Ik heb Tjeu veel meegemaakt als ober bij Marinuske van Oosterhout in Lierop waar hij elke zaterdag en zondag aanwezig was om de bezoekers van drank te voorzien. Hij was daar erg gedreven in en was 'n graag geziene ober, hij maakte overal vrienden. Zijn hobby's waren kaarten en biljarten... Tjeu was 'n rustig man die altijd klaar stond om anderen te helpen. Het was 'n klap voor vele dat "ut schoenenlappertje" plotseling op 73-jarige leeftijd overleed...

De man was de rust zelve, .Albert van den Boomen (6), hij was degene die thuis de boerderij runde daarom noemde wij hem vaak "boer Albert"... in de goeie zin van het woord. Vaak zagen we hem met "pert en kaar" langs ons komen als hij weer naar de plakken in 't Liender was geweest. Lichamelijk ging Albert en op latere leeftijd op achteruit... ook dat besefte hij zelf wel... Dol op vogels was hij... En dan komt zijn 77ste verjaardag in zicht maar helaas mocht hij dat niet worden, Albert overleed 'n dag eerder op 76 jarige leeftijd.

Hij was 'n broer van ons moeder, .Piet van Bussel, woonde vroeger in Asten in 'n boerderij in de bocht op d'n Brand waar nu de toegangsweg ligt naar de weg Asten-Meijel. Ik plaats zijn prentje niet alleen omdat het 'n broer van m'n moeder was maar ook omdat hij mijn peetoom was, zijn vrouw, tante Jans was mijn peettante, zo ging dat vroeger. Piet van Bussel was de tweede echtenoot van Jans van Brussel. ('n kleine bijkomstigheid)... haar eerste man heette ook Piet van Bussel.. na zijn overlijden trouwde mijn oom Piet dus met haar. Hij was 'n hardwerkende man, was een van de familie van Bussel die meewerkten aan de ontginning van de Peel. Later woonde hij in Laan ten Roode in Someren. Hij heeft 'n zware tijd gehad toen tante Jans overleed en ook de ziekte en overlijden van dochter Annie, hadden te veel energie van hem gevergd. Ome Piet van Bussel overleed vrij plotseling toen hij nog maar kort bij Bartholomeus was op 78 jarige leeftijd. "unne goeie mens, was nie mer hier"....

De familie Kanters kwam wonen in het huis van Piet van Bommel op nummer 49. Ze waren er al snel ingeburgerd... voelde zich er net zo Himmels als die er geboren zijn. .Johan (Jan) Kanters (49), zijn vrouw Grada en de drie kinderen. Hij was 'n rustige man met 'n hart van goud die leefde zoals hij dat zich had voorgesteld: voor vrouw en kinderen en later ook zijn kleinkinderen... deed wat er van hem werd verlangd, altijd klaar staan voor anderen. Het overlijden van zijn vrouw had 'n diepe wond achtergelaten... zelf overleed hij in de gezegende leeftijd van 86 jaar...

Ik zet zijn bidprentje of herinneringsprentje hier niet alleen neer omdat hij burgemeester was van onze buurgemeente Deurne, .Frans Hoebens, ik zet het hier ook neer omdat hij van geboorte 'n Astenaar was. Hij groeide erop en later toen hij het burgemeestersambt had aanvaard kwam hij in Deurne terecht en was geliefd tussen de Deurense bevolking.. scherp in oordeel, zachtmoedig en oprecht. Hij was ook erg sportief... Helaas overleed ook deze man veel te jong op 62 jarige leeftijd... Deurne was in rouw....

Hij, .Jan Vaes (69), was wel 'n man van weinig woorden maar als hij wat zei dan was het lachen geblazen. Zo hebben wij hem meegemaakt, vroeger al toen hij bevriend was met m'n broer Hub en nog wat jongens uit d'n Himmel. Op zaterdagavond kwam hij steevast samen met Nel 'n avondje gezelligheid beleven in het cafe van z'n zoon Wim die ook echt Himmels is want hij werd er geboren. Jan werkte als een der eerste bij de kippenslachterij van Goossens waar hij later 'n leidende functie had, hij heeft mij er ooit aangenomen voor avondwerk om wat bij te verdienen. Jan was 'n geweldig gezellige kerel... aparte humor maar wel gezellig. Iedere zaterdagavond spraken we elkaar bij 'n Klokske want daar gingen wij toen ook altijd naar toe om te darten toen het Ketelke van Henk Caris was gesloten. Jan zat altijd op "zun eige huukske"... Dan is het ook raar als ineens die plek leeg is... de gezellige Jan zat niet meer op z'n plek.. Jan overleed veel te vroeg gerekend naar menselijke maatstaven... hij werd slechts 56 jaar...

Toen de twee blokken huizen in de Rozenstraat klaar waren en toegewezen kwamen wij wonen op nummer 35... naast ons de familie Wim van Gorp op nummer 33 en die kwamen van de Molenstraat af want daar moesten de huizen worden gemaakt want de "nood huizen" waarin zij woonde moesten worden afgebroken, "makriet woningen" zoals die in de volksmond werden genoemd. .Wim van Gorp, was 'n ijverige rustige man en was bronsgieter van beroep. Hij kon iets wat bijna niemand kon, beelden gieten zonder naad, waarin hij later 'n eigen bedrijfje begon, beelden maken was zijn lust en zijn leven. Ik zal me buurman Wim altijd herinneren als de man met de volkswagen waarvan ik nog 'n foto had gemaakt vlakbij z'n huis aan de Molenstraat, als ik denk aan Wim zie ik ook altijd weer zijn volkswagen kever. We hebben er 'n goeie buurman aan gehad en ook met zijn vrouw Nel en kinderen, Willy, Gera, Liesbeth, Helmie en Hans konden wij het erg goed vinden. Zijn eerste vrouw Beth overleed al vroeg... zelf overleed Wim ook veel te vroeg, hij was pas 66 jaar oud, hij heeft maar ruim 'n jaar van zijn pensioen kunnen genieten.

Nooit trad hij op de voorgrond, altijd bereid om anderen te helpen, gewoon iemand die zijn plicht deed maar toch 'n heel bijzondere man... .Jan Vlemmings (25). Door omstandigheden kregen zijn vrouw en hij de opvoeding op zich van 'n jonge jongen die ze als hun eigen zoon beschouwde, maar altijd met liefde, plezier en toewijding hebben gedaan. Vier jaar voordat hij zelf overleed was hij weduwnaar geworden toen zijn vrouw Beth op 64 jarige leeftijd, veel te vroeg was overleden. Ook Jan overleed veel te vroeg, hij was pas 56 jaar oud toen er na 'n kort ziekbed 'n einde kwam aan zijn leven...

Ik kan me hem nog goed herinneren, .Gerard Eijsbouts. Hij was verbonden als leraar aan de school in Liessel waar hij al lange als leerkracht werkte. Hij was erg geliefd bij de leerlingen daar, maar ook bij de collega's. Sportief als hij was ging hij altijd met de fiets naar z'n werk... hij kwam vaak door onze straat gefietst op weg naar Liessel. Dan op 'n dag als hij weer naar zijn werk fiets slaat het noodlot toe... Gerard komt te overlijden toen hij nog maar 49 jaar oud was... zijn gezin had hem no zo hard nodig... Je voelt je machteloos, verslagen en boos... het is zo oneerlijk...

Voor mijn broer Huub en mij is dit helemaal geen onbekende, .Harry Janssen. want hij was niet alleen getrouwd met Nel Bosch uit d'n Himmel, hij werkte net als onze Huub en ik ook bij de Picus in Asten. Harry was 'n rustige man, wel gedreven en vaardig en dat was ook te merken hoe hij in z'n eentje de inpakafdeling van de sigarenkistje beheerde. Met bedrijfsvoetbal, wat er toendertijd in de zomermaanden was, kon je altijd 'n beroep op hem doen, ook op de onderlinge tournooien van Picus in Eindhoven stond hij er... hij was er altijd... Door zijn "doen" had hij veel vrienden gemaakt, was het niet via de sport dan was het wel via het gilde. Zijn gezin stond bij Harry nummer 1 en voor de kinderen deed hij alles als die op het punt stonden het "nest" te verlaten en 'n woning opgeknapt moest worden. Zijn overlijden kwam aan als 'n mokerslag... Harry werd na 'n ongeval uit het leven weggerukt op 48 jarige leeftijd... Veel en veel te vroeg....